Kung Alam Molang {Slow Updates}

-Chapter 5-

Hope's POV

Pauwi na ako, naglakad nalang ako kahit medyo malayo layo pa, huhayst sana kasama ko panaman yung Sophiang yun e biglang nawala eh

Nga pala hehe angwapo talaga nung charsive nayun pero wait lang ha...yung mukha nya parang nakita kona siya pero diko lang maalala kung saan o kailan

"Aray!" Sigaw ko dahil natapilok ako

Letse yan kasi!Prince ng Prince!

Nagpatuloy lang ako sa paglalakad at nararamdaman kong may basa na pumapatak galing sa itaas....si Ulan nandito na -,-

Bigla naman lumakas eto kaya tumakbo nalang ako ng tumakbo

Si ulan talaga oh! Walang hiya magkakasakit ako neto

May nakita naman akong lalakeng nakapayong at siya lang magisa pero anbagal nya maglakad umuulan na nga eh

Ayoko magkasakit o may mangyari sa sarili ko dahil papagalitan ako kaya lumapit ako sa lalake at kapal muka kong tinanong.

"Kuya pwede makishare ng payong" harap kong tanong sakanya at yakap ko sa sarili ko dahil nagiginig na ako sa lamig

"A-ah cge" nauutal nyang sinabi pamilyar boses nya

Nagkishare ako sa payong at naglakad kami

"Ahm kuya taga saan kapo ba?" Pagtatanong ko at nakayakap padin sa sarili ko

"Sa may bandang doon lang, e ikaw ba?" turo nya sa bahay na puti

Tingin ko sakanya,pero diko naaaninag muka nya dahil madilim na,bait nya naman

"Sa may kanto pa po eh" sambit ko

"Pwede mo naman tong hiramin ang payong, pero isauli mo nalang bukas malalagot ako neto, sorry kung hindi kita mahatid sainyo" sambit nya habang inaabot ang holder ng payong para ako na ang humawak

"Geh bye" tumakbo siya sa sa puting bahay at pumasok na

Sino kaya yun? Bait nya naman
Naglakad nalang ako pauwi