One Less Lonely Girl!

Chapter 20

Τον κοιτούσα όσο πιο διακριτικά μπορουσα βλέποντας τον να μορφαζει απο τον πόνο που και που.Ανυσηχουσα πολυ.Ηταν χτυπημένος και έπρεπε να πάει σε ένα νοσοκομείο,αλλα ξέρω πως κατι τέτοιο μόνο περισσότερους μπελαδες θα έφερνε.Δεν ήξερα αν έπρεπε να πω κατι.Μολις του είχα εξομολογηθεί την αγάπη μου για εκείνον και μπορώ να πω πως νιώθω σαν να έφυγε ένα τεράστιο βάρος απο πάνω μου.Ομως απο την άλλη αυτό που συνεβει δεν με αφήνει να χαρώ καθόλου,καθως ανυσηχω απίστευτα πολυ για αυτά που έγιναν πριν λίγο.Ποιος και γιατι ;; τι θέλει απο τον Justin? Φοβάμαι πραγματικά για εκείνον και δεν μπορώ να το κρύψω.

"Δεν ήταν κατι" λέει με μια βραχνή και ταυτόχρονα σιγανή φωνη και δεν καταλαβαίνω σε τι αναφέρεται στην αρχή,αλλα μετα ξερω ακριβώς για τι μιλάει.Πως μπορεί να λέει ότι δεν ήταν κατι.Αυτοι οι άνδρες φάνηκαν επικίνδυνοι και μας έκαναν να καταλάβουμε πως δεν εχουν σε καμία περίπτωση καλές προθέσεις.
Ομως δεν του είπα τίποτα απο αυτά που σκεφτομουν.Αρκεστηκα απλά σε ένα κούνημα του κεφαλιού μου.Ηξερα ότι το ειπε για να με καθυσηχασει και για να με αποτρέψει απο το να ξεκινήσω ξανά άλλο έναν γύρο δακρύων.

Και ετσι απλά κύλησε η επόμενο ωρα μεσα στο αυτοκίνητο.Χωρις κανενας μας να μιλάει,αν και δεν χρειαζόταν ειναι η αλήθεια.Δεν ήξερα που πηγαίναμε και δεν με ενδιέφερε κιόλας.Το μόνο που θελω αυτη τη στιγμή ειναι να βρίσκομαι μαζι του.Να ξέρω ότι ειναι καλα.Τα μάτια μου δεν μπορούν να ξεκολλήσουν απο πάνω του και κυρίως απο το αίμα που συνεχίζει να τρέχει στο μέτωπο του.

"Δεν ειναι κατι" προσπαθεί μάταια ξανά να με καθυσηχασει.

"Χρειάζεσαι γιατρό" αγνοώ πλήρως την προηγούμενη φράση του και του εκφράζω φανερά την ανυσηχια μου.Εκεινος χαμογελάει άχνα και Θεέ μου ορκίζομαι ότι αν μπορουσα να πεθάνω αυτη τη στιγμή θα το έκανα.Το χαμόγελο του μπορεί να σβήσει τον κόσμο γύρω μου.

"Ειμαι μια χαρα μην ανυσηχεις για εμενα" αν και θα έπρεπε να με καθυσηχασουν αυτά τα λόγια του,μου δημιουργούν ακομα μεγαλύτερο φόβο.

"Πως μπορώ να μην ανυσηχω;;...Θεέ μου αυτοί οι άνθρωποι δεν έκαναν πλάκα Justin.Πως μπορείς να εισαι τόσο ήρεμος;;" σιγά σιγά ανέβασα την ένταση της φωνής μου.Πλεον το τοπίο γύρω  μου φαίνεται γνωστο και ξέρω πως κατευθυνόμαστε προς το σπίτι του.Δεν υπάρχουν πολλά αυτοκίνητα στον δρόμο και η νύχτα σήμερα δείχνει λίγο ανατριχιαστική ,αλλα αυτό μπορεί να οφείλεται και στο ότι βρίσκομαι  δίπλα του.