"Bir köpek yavrusunun bir kemik parçasını –sırf onu yeniden bulmanın hazzı için– bahçeye gömmesi gibi, biz de hakikati şiirlere, resimlere ve şarkılara gömüyoruz. Bazen, hakikatimizi nereye sakladığımızı hatırlamıyoruz. Hatta bazen, bulunacak bir hakikat olduğunu bile unutuyoruz. Bir süre daha bakınmaya devam ediyor, sonra sıkılıp vazgeçiyoruz. İşte o zaman, televizyonun karşısına kuruluyoruz. "
-Elizabeth Farrelly
