Prince and Princess of Denial

Chapter 1 -lets meet up.

No Prologue :)

Chapter 1

"tahan na kasi friend"

"oo nga, ay anu kaba! lalaki lang yan!" pag papatahan nila dun sa babaeng umiiyak.

"ang dali kasi sa inyo sabihin yun eh! di kasi kayo yung pinag palit!" awts pinag palit? i somehow relate sa topic ah.

"may point ka, pero awat na friend madami pa diyan iba, madami pa naman nag kakagusto sayo eh."

"eh! isa kapa hayaan muna natin na mag heal yung sugat niya, oh sige hindi ka na namin aawatin umiyak mas maganda na din yang nailalabas mo sama ng loob mo." yah time 

heal a wounded heart but time wont heal the painful memories.

gusto ko sanang lapitan yung grupo nung mga babaeng yun at sabihin yung sinabi ko, hay bat kasi kailangan masaktan di ba pwedeng pag nag mahal eh puro pag mamahal na 

lang? di ba pwede na wala na lang pain? ay wait! di po ako nag e-eavesdrop ah narinig ko lang sila, nasa iisang coffe shop lang naman kasi kami at hindi naman kalayuan 

yung table nila sa table namin.

"love is for loser!" ay ayan na bitter na si ate mag kakasundo tayo diyan.

"no! hindi lang siya ang true love mo" true love? (?.?) hmmm. Eto lang masasabi ko diyan true love my ass, kung ako lang kaibigan niya ang masasabi ko lang wag na 

siyang mag mahal sasaktan lang siya ng love na yan. iyak at pananakit lang mapapala diyan sa "true love" na yan, mabuti sana kung nakakain, Yes. i dont believe in love 

ANYMORE. kasi sakit lang sa dibdib yan wala na ngang dibdib, sasaktan pa?, opo emo na kung emo after what happened to me, i just felt like there is no "true love".

"so bea what do you think of this proposal?"

tanong ng kaibigan kong si reiy, (rai po ang pag kakabigkas ng name niya pinaarte lang ang spelling), nakikinig pa din ako usapan nila, pero di po ako nag eeaves drop 

curios lang hehe, so ayun hindi ko pa din siya sinasagot, and oh by the way i'm BEA ENRIQUE, and that riey is my friend her name is RIAN YIEL SANTOS.

"hoy! panga!"

"ay panga!" bigla na lang siyang sumigaw malapit sa tenga ko. Buti na lang hindi gaano malakas at hindi nabasag eardrum ko, kasi kong nabasag eardrum ko babasagin ko 

ilong nito! "anu ba riey bat naninigaw ka? to think ah sa tenga ko pa malapit. Pwede naman kasing mangalabit diba?"

"hay! ewan ko sau bea kanina pako nag kwekwento at nag tatanung ni "ha" ni "ho" wala, ang astig mo te!" diko naman siya masisi no, eh kasi nga nakikinig ako dun sa 

pinag uusapan nung mga babae sa kabilang table.

"sorry ok? pero dapat di kapa din sumigaw malapit sa tenga ko, eh kung mabasag eardrum ko? nako pasalamat ka hindi nabasag eardrum ko, kundi babasagin ko yang ilong 

mo!" pananakot ko sa kanya.

halata namang natakot siya at napaatras habang takit takip ang ilong niya. "hala! wala na ngang ilong wawalain mo pa grabe ang bait mo ah salamat" sarcastic nyang 

sabi, natawa naman ako kahit papano, kasi di naman sa wala talaga siyang ilong, yun nga lang half pango half matangos.

"alam ko naman na mas matangos ilong mo no, yabang mo bakit ba kasi nakikinig ka sa usapan nila?, anu ba pinag uusapan nila? parang relate na relate ka!"

"wala! secreto ko na yun! " sabay belat, teka ang tagal na ata namin andito sa starbucks ang tagal naman ng mga kupal naming kaibigan "teka nga maiba ako asan naba sila? kanina pa tayo andito eh." tanung ko kay riey.