I want, touch u | Jeon Jungkook

zehn

Onu sadece görmek istiyorum. Sadece görmek ve mutlu olup olmadığını öğrenmek istiyorum. Gülüyor mu hala o tavşan dişleriyle? Çocukluğunda ki gibi hala masum mu?

"O şuan Seul'de mi Eun Hee?"

Düşünür gibi yapıp gözlerini tekrar gözlerimle buluşturduğun da cevap vermişti. "Sanmıyorum Min. Ailesi Amerika'da yaşıyor. İşin garip tarafı evlatlık edinen ailenin nüfusunda sadece bir kız çocuğu gözüküyor. Yani onun maddi evlat olduğunu düşünüyorum."

"Bu normal mi? Evlatlık edindiği bir çocuğu nüfusundan çıkarabilirler mi?" Bu çok saçmaydı. Eğer onu evlatlıktan reddedip bir kenara atmışlarsa ve elinde olmadan gelememişse bunca senedir onu boşuna suçluyordum.

"Olabilir Min. Bu şekilde şeyler yaşayan binlerce çocuk var. Amerika'da işlerim olduğu için haftaya gitmeyi düşünüyorum. Eğer istersen gelebilirsin benimle."

Jungkook böyle bir şeye asla izin vermezdi. Dışarı çıkmak istediğim de bile bin bir türlü laf işitiyordum. "Gelemem Eun Hee. Biliyorsun."

"Hala o işi mi yapıyorsun?"

Bu soru beni istemsizce terletiyordu. Yakın arkadaşım bile olsa onunla bu konu hakkında konuşmak dahi istemiyordum. "Evet, o yerden kurtuldum sayılır. Ama sözleşmem bittiğinde neler olur bilmiyorum."

"Ne? Hiçbir şey anlamadım. Nasıl yani? Kiminlesin şuan da? Seni arabayla getiren kişi ile birlikte mi?"

"Evet. Beni o çukurdan kurtardı fakat daha derin bir çukura attı Eun Hee."

"Seni kurtarmak çok isterdim. Sana kötü mü davranıyor? Kim peki bu kişi?"

Eun Hee gazeteci olduğu için ona ismini söyleyemezdim. Söylediğim anda kim olduğunu anlamasından korkuyordum. Aktör olduğunu öğrenirse benim için bu işin peşini bırakmazdı. "Bunu söyleyemem. Bana kötü davranmadığını bil yeter."

"Min... Sana yardımcı olmama izin vermiyorsun. Arabasından anladığım kadarıyla zengin birisi. Bana o kişinin adını söylersen seni oradan kurtarabilirim."

"Bir sözleşme imzaladım Eun Hee. Bu işin peşini bırakmazlar."

"Peki o halde sadece her zaman yanında olduğumu bil. Senden birazcık uzakta olsam da yardımcı olmaya çalışırım."

"Teşekkür ederim bebeğim. Bu akşam yılbaşını yalnız kutlayacağım bana katılmak ister misin?"

"Ailemin yanına Busan'a gitmeliyim Min. Onlara söz verdim."  Yetimhaneden ayrılmadan yaklaşık 1 yıl önce evlatlık edinilmişti Eun Hee. Şuan ailesiyle mutlu olmasına hem sevinmiş hem de içimdeki burukluğa engel olamamıştım.

"Senin adına çok sevindim. Umarım hep bu şekilde mutlu olursun."

"Sen benden daha çok hakediyorsun Svannah."

-o-

Eun Hee'den ayrılır ayrılmaz sokakta tek başıma yürümeye başlamıştım. Hava yeni yeni kapanmaya başlıyordu ve sokaktaki her yer ışıl ışıldı. Yılbaşının herkeste bıraktığı bu mutluluk beni mutlu etmeye yetmiyordu. Tek başıma sokakta yürüyor gülen insanların mutluluğuna imrenerek bakıyordum. Aslında alışkındım. Her yılbaşı geldiğinde insanların mutluluğunu izlemeye...

Yolda yürürken gözüme çarpan yılbaşı süslemeleri satan mağazaya girmiştim. İçerisi albeniye sahip bir sürü süsleme ile doluydu. Elime sepeti aldığım gibi içini bir bir doldurmaya başladım. Yalnız kutlayacak olsam da bu sefer hakkıyla kutlamalıydım.