Cinderella but than different ✅

hoofdstuk 16

We werden met ze alle massaal naar buiten gestuurd. De tijd in het kasteel zat er op.

Buiten wachtte niet alleen onze ouders op ons, zoals je zou verwachten, maar ook een heleboel mannen en vrouwen met microfoons en camera's in hun handen.

Het duurde tijden voordat mijn stiefmoeder weg was bij de journalisten. En zelfs dan moest ze bijna weggesleept worden. Ze vertelde aan iedereen die maar wou luisteren haar verhaal en dat waren behoorlijk veel mensen.

Thuis was het weer mijn beurt om te koken. Ik maakte tomatensoep met balletjes. Dat is lekker en ook nog eens makkelijk. Ik ben kapot door vanmiddag.

De prins is eigenlijk best leuk. Hij deed minder zijn best om formeel over te komen bij de rest en zijn haar zat echt leuk.

We zijn nu vrienden. Ik weet niet wat ik daarvan moet vinden. Aan de ene kant vind ik het heel leuk, maar aan de andere kant juist weer helemaal niet. Mijn stiefmoeder zal er altijd van profiteren en Casper zou nooit echt Casper kunnen zijn. Hij is en blijft de prins.

Ik breng twee kommen soep met twee grote glazen water op een dienblad naar de woonkamer waar we zullen eten. Mijn stiefmoeder zit al klaar voor de tv. Ik zet het dienblad op de salontafels en ga aan de andere kant van mijn stiefmoeder op de bank zitten.  Ik hoop dat ze haar soep zo snel mogelijk opeet zodat ik naar mijn zolderkamer kan.

"Ik wil geen gemors zien op dat pak", zegt mijn stiefmoeder streng wanneer ik mijn kommetje soep pak. Ik negeer het. Ik kan niet anders. Als ik er tegen in ga krijg ik alleen maar meer problemen ook al ga ik om met de prins. En ze heeft een klein beetje gelijk. Het zou echt zonden zijn als ik hier tomatensoep op mors.

Na een aantal minuten die wel uren leken heeft mijn stiefmoeder haar soep op. Ik sta snel op en plaats onze legen kommetjes en glazen weer op het dienblad.

Als ik er weg mee wil lopen zegt mijn stiefmoeder: "wacht eens even!" Ik stop met lopen en draai me op. "Dat je nu omgaat met de prins veranderd niks aan je dagelijkse standaard klusjes. Ik wil geen slordig werk zien of dat je het afgeraffeld", zegt ze streng. "Ja", zeg ik en loop weg naar de keuken.

Ik ruim het serviesgoed op en ga dan meteen naar mijn zolder. Ik doe een mijn pak aan en trek mijn oude joggingbroek aan. Mijn borstkas laat ik bloot. Ik plof op mijn bed neer en val zowel meteen inslaap met een glimlach op mijn gezicht.

Het spijt me. Dit is echt een kort en saai hoofdstuk. Ik hoop dat jullie mijn verhaal tot nu toe leuk vinden. Ook wil ik ff zeggen dat ik blij ben dat jullie de moeite als eerste hebben genomen om op mijn verhaal te klikken en het vervolgens te gaan lezen. Dat betekend veel voor mij. ❤️