Μαθήματα Ζωής

42

Νικ: πέρασα απλά να σου πω ένα γεια ...είπε στην Νάντια ..

Τον κοίταξε συνοφρυωμένη ...

Ναντ: με αποφεύγεις Νικήτα;... ρώτησε και έκανε στην άκρη ,για να του αφήσει χώρο να μπει μέσα ...
Νικ: γιατί το λες αυτό;..
Ναντ: γιατί είναι προφανές... δεν χρειάζεται να το παλεύεις τόσο Νικήτα ...άλλαξες γνώμη ...
Νικ: λες βλακείες...
Ναντ: άστο βρε Νικήτα ....δεν πειράζει... εγώ πάντως θα είμαι εδώ, έστω και σαν παρέα, αν θες με κάποιον να μιλήσεις ...

Το ύφος της ήταν πληγωμένο και ο Νικήτας ένιωσε άθλια ..
Την πλησίασε σε απόσταση αναπνοής και πήγε να την αγκαλιάσει, αλλά εκείνη απομακρύνθηκε ...

Ναντ: μην με λυπάσαι ...ήθελα και έμπλεξα μαζί σου ...ας πρόσεχα ...κάγχασε ...λοιπόν ...είπες πως ήρθες μόνο για να μου πεις γεια ...γεια σου λοιπόν ...

Προχώρησε και άνοιξε την εξώπορτα ...

Νικ: συγγνώμη ...ψέλλισε και βγήκε από το διαμέρισμα της με βαριά κάρδια ...

Ο Λευτέρης τριγυρνούσε εκνευρισμένος στο διαμέρισμα ...είχαν βάλει την μικρή για ύπνο και η Ναταλία είχε αποκοιμηθεί στον καναπέ ,ενω ο Νικήτας ήταν ακόμα άφαντος ...

Μόλις χτύπησε το κουδούνι πήγε και άνοιξε ...

Λ: πόσο περισσότερο μπορούσες να αργήσεις;..άρχισε να του φωνάζει, αλλά κάτι στο ύφος του τον σταμάτησε ...τι έγινε;...
Νικ: τα έχω κάνει σκατά ..αυτό έγινε ..να μπω;...
Λ: λες και μπορώ να σε εμποδίσω ...είπε ειρωνικά ...

Ν: ήρθε;..ακούστηκε η νυσταγμένη φωνή της Ναταλίας και ο Νικήτας δεν μπόρεσε να απαντήσει ...

Νικ: ήρθα ...είπε και την πλησίασε ...σε ξύπνησα;... ρώτησε και την αγκάλιασε τρυφερά ...
Ν: ναι ...είπε και βολεύτηκε στην αγκαλιά του ...γιατί άργησες;...
Νικ: πέρασα από την Νάντια ...είπε και της φίλησε τα μαλλιά ...