Marco POV
"ria, una na kami ni fiona condolences uli"
Sabi ko kay ria bago kami umalis, Alam kong masakit sakanya halata sa mata nya kahit di sya magsalita saming dalawa alam kong mabigat sa loob nya ang nangyayare Halos lahat ng classmates/schoolmates namin ay pumunta at nakiramay sobra ang pagmamahal ng mga students kay miss.Vanesa lahat ay natulungan nya lahat nakatikim ng pagmamahal nya kahit di mo sya kaano-ano ituturing kanyang isang anak, at parang pangalawang ina saming lahat , isa nako sa tao na nakaranas ng lahat Malaki na rin ang pasasalamat ko sakanya sya rin ang gumabay sakin nung nangyare rin ang gantong sitwasyon.
Ria POV
nasa gardenvill. ako lumalanghap ng hangin kahit konti gusto kong makawala ako sa sakit nato pero bakit ang hirap talaga Sobrang pagod ako kakaiyak, Andaming luha na ang lumabas, si mama ay isang malaking regalo na mula langit kaya tatanawin ko lahat ng utang na loob ang meron ako dahil sakanya gumaan ang buhay ko, natikman ko ang sarap ng wala sa ibang tao.
Nakaupo ako malapit sa gilid, nangbiglang pumunta si ethan "makakaya ko yan, dilang ngayon" Naiyak ako sa sinabi nya, Nakatitig pasya kala ko uli tatawa sya pero hindi Sinandal nya ko sa balikat nya "umiyak kalang " sabi nya saakin, umiyak ako ng umiyak hanggang sa maubos ang luha ko ngayon araw nato wala na ko sa sarili pano ko gagwin to, akin ang lahat maiintindihan nya ko sa gagawin ko, Tinaas baba ni ethan ang kamay nya sa likod ko at patuloy na sandalan ko isa pasya lagi nalang syang anjan.
Lumipas ang araw ng ililibing na si mama, pamamaalam nalang ang tangi kong maibibigay sa ngayon at umuwi dahil di ko kayang makita pa na andun sya nanglalambot ang tuhod ko hinahanap sya ng mata ko paguwi ko, yakap nya at halik sa pisngi ko Nakakamiss rin pala ang nanay na tulad nya nakasanayan mo na tas biglang mawawala.
pumasok nako sa kwarto at diretsyo higa nakatingin sa litrato naming dalawa may ngiti pa sakanya, bakit sa huling araw hindi ko pasya napasyal isa rin akong tanga sana ginawa ko na wala rin namang may alam na mangyayare to.
"sorry ma, wala ako dito nung kaylangan mo"
sabi ko sa sarili ko at nagsimula nanaman ang pag patak ng luha sa mata kong namumula pa,di ko napapansin pumipikit na pala ang mata ko at nakatulog na rin ako.
