Akşam herkes eve gittiğinde Yun Hee kendini banyoya kilitleyip ağlamaya başlamıştı. Sürekli aklında Taehyung'un o kıza gidişi ve 'sevgilim iyi misin?' Sözü geliyordu. Ağlaması şiddetlenirken o tanıdık sesi duydu. Yine hayal kurduğunu düşünürken kapının çalma sesini duydu. Kulak asmadı. Zamanında nasıl gittiyse şimdi de gider diye düşündü ama öyle olmadı. Kapı neredeyse aralıksız 2 saat boyunca çalmaya devam etti. En son duyduğu şey ise bir şekilde içeri girilip banyonun kapısının kırılışı ve "gitme kartanem. Beni bırakma." Sözüydü.
Hastaneye gittiklerinde doktor Taehyung'a önemli birşey olmadığı sadece bünyesinin yorgun düşüp o yüzden bayıldığını söylemişti. Taehyung hala ağlarken doktor Yun Hee'yi normal odaya aldıklarını ve Yun Hee ile görüşebileceğini söyledi. Taehyung oda numarasını öğrenip Yun Hee'nin yanına gitti. Odaya gittiğinde Yun Hee uyanmıştı. Yavaşça yanına gidip yatağın yanında ki koltuğa oturdu ve onu izlemeye başladı. Küçükken yüzünde ki her santimini ezberlediği yüzü unutmak üzereydi. Yüzünde ki unuttuğu her santimi tekrar ezberlemeye başladı. Duyduğu hıçkırık sesi ile Kendine gelen Taehyung Yun Hee'nin elini tutup ona "neden ağlıyorsun?" Diye sordu. Yun Hee de ona "S-sen yaşıyorsun." Dedi. Taehyung bu duyduğu şeye çok şaşırmıştı. Taehyung'a hiçbir şey olmamıştı ki neden Yun Hee ona sen yaşıyorsun dedi?
YOU ARE READING
DOST | kth
Fanfiction"Ama dostlar böyle yapmaz." diyerek kurumuş dudaklarını, küçüklükten beri hayalini kurduğu pembe dolgun dudaklara deydirdi.
