Mystic Academy

Hoofdstuk 2

Ik hoor stemmen en als ik mijn ogen open doe zie ik het gezicht van een jongen die naast me op de grond geknield zit. Hij schrikt behoorlijk als ik mijn ogen opendoen en vraagt snel: "Gaat het met je? Het spijt me echt heel erg, ik keek niet waar ik liep. Heb je ergens pijn?" ik schud mijn hoofd en ga voorzichtig rechtop zitten. Om me heen hoor ik mensen fluisteren en ik voel het bloed naar mijn wangen stijgen als ik het hoor, wat een kluns en wat een loser. Ik pak snel mijn boeken van de grond en ga staan. Iets te snel want ik val bijna voorover door de duizeligheid die me overspoelt. De jongen grijpt mijn arm vast en kijkt me bezorgd aan. Ik zie dat hij mijn rooster vastheeft en steek mijn hand uit om het aan te pakken. Hij kijkt op mijn rooster en zegt: "Loop maar met mij mee we hebben hetzelfde rooster. Wil je nog even langs de schoolzuster om je te laten na kijken?" Ik schud nee en de jongen knikt. We lopen snel de trap op en ik voel dat mensen me na staren. Ik schaam me diep, dit is geen al te beste eerste indruk. Bij het lokaal aangekomen geeft hij mijn rooster terug en loopt het lokaal in om vooraan bij een jongen en meisje te zitten die blijkbaar zijn vrienden zijn. Ik loop naar de docent toe om me voor te stellen. "Hallo ik ben Charlot ik ben nieuw hier, de directeur zei dat u daar een mail over had gehad." "Dat klopt fijn je eindelijk te ontmoeten, ik ben mevrouw Ihatar en ik ben je mentor. Ik ben ook een guardian dus als je problemen hebt tijdens de mystic lessen kun je altijd naar me toe komen voor help." Ik knik en kijk de klas rond, de jongen die tegen me op botste kijkt naar me maar hij is niet de enige meer er staren behoorlijk wat leerlingen mijn kant uit. "Wil je jezelf even voorstellen?" Vraagt mevrouw Ihatar, ik knik en doe een stap naar voren. "Jongens en meiden even de aandacht alsjeblieft, we hebben zoals jullie vast al gehoord hebben een nieuwe leerling en ze stelt zich nu even voor." Ik kijk mevrouw Ihatar aan en ze knikt me toe. "Oké nou ik ben Charlot en ik ben 17 jaar oud. Ik ben hier pas ingetrokken daarom ben ik een maand later dan jullie. Ik hou van tekenen en zingen." Zeg ik niet wetend wat ik verder moet vertellen. "Wat voor wezens zijn je ouders en wat voor wezen ben jij?" Roept een jongen die achter in de klas zit. Ik kijk even onzeker naar mevrouw Ihatar die me geruststellend toe knikt. "Mijn ouders waren guardians, beschermers, ik ben ook een beschermer." De klas staart me met grote verbazing aan, ik kijk ongemakkelijk om me heen. Mevrouw Ihatar wil wat zeggen als ze onderbroken wordt door het meisje dat aan de tafel, van de jongen die me om ver liep, zit. "Je zegt dat je ouders guardians waren. Bedoel je dat ze...?" Ik onderbreek haar snel: "Daar wil ik het niet over hebben." Het meisje knikt, "Nou Charlot je kan bij Hayden, Daniel en Rachel hier vooraan gaan zitten." Ik leg snel mijn spullen neer en ga zitten. Mevrouw Ihatar begint de les en ik geef het meteen op om te luisteren dit is een onderdeel wat ik nooit zal snappen. Als ze klaar is met de uitleg zet ze een aantal opdrachten op het bord dat ook huiswerk is. Ik zie mensen hun telefoons en oortjes pakken, ik kijk snel in mijn tas en zie dat ik mijn oortjes ben vergeten. Ik probeer de sommen te maken maar het lukt me niet. Ik kijk naar het meisje dat Rachel heet en die krijgt al uitleg van de jongen genaamd Daniel. Hayden de jongen die me overliep is rustig aan het werken. Ik wil hem niet storen maar ik heb ook hulp nodig. Alsof hij mijn gedachten kan lezen kijkt hij op als ik hem wil aantikken. "Heb je hulp nodig?" Vraagt hij zacht. Ik knik en hij kijkt bij welke som ik ben. "Je hebt nog geen som gemaakt?" Vraagt hij verbaasd. "Dit is het onderdeel wat ik gewoon echt niet snap. Als ik het samen maak met iemand kom ik er opgegeven moment wel uit maar in mijn eentje lukt het nooit." Antwoord ik verlegen. "Had meteen om hulp gevraagd ik help graag. Oh en bij deze nog een keer mijn verontschuldigingen voor het ongelukje van net." "Het geeft niet." Antwoord ik en ik wrijf afwezig of mijn nek die nog steeds wel zeer doet van de klap. Hayden begint met uitleggen en als we de sommen samen maken begin ik het steeds beter te snappen. Als hij me er een zelf laat oplossen en ik het ook nog goed doe ben ik superblij. "Dankjewel Hayden, ik snap het, eindelijk." Zucht ik blij. Hayden kijkt me glimlachend aan zijn blik glijdt van mijn gezicht naar de ketting die de directeur me gaf en zucht. "Wat is er?" Vraag ik. Hij wijst op mijn ketting, "Je hebt een ketting met gif dat vampiers op afstand moet houden om." "Ja de directeur zei dat ondanks dat ik een beschermer ben het toch belangrijk is om mezelf te beschermen. Hoezo?" Vraag ik. Zijn ogen veranderen van kleur en ik knik. "Sorry." Fluister ik. "Maak je geen zorgen, ik snap het wel." Antwoord hij. De bel gaat en sommige leerlingen rennen snel de klas uit. Ik pak rustig mijn spullen in en begin weg te lopen maar Rachel stopt me. "Ik wil mijn excuses aanbieden voor mijn vraag van de net." Zegt ze met een verdrietige blik in haar ogen. Ik schud mijn hoofd: "Het geeft niet, het is alleen een beetje te vroeg om er nu over te praten." Zeg ik met een brok in mijn keel en ik probeer snel mijn tranen weg te knipperen. Als ik op kijk zijn alleen Hayden, Daniel, rachel en ik nog in het lokaal. "Kom met ons zitten in de pauze." Stelt Daniel voor en hij slaat zijn arm om Rachel heen. Ik knik en loop achter ze aan. We lopen de schooltuin in en gaan aan een tafel zitten. Als we gaan zitten komen er direct drie meiden naar me toe lopen. "Is het waar? Ben jij een beschermer?" Zegt de blonde meid, ze spreekt het woord jij uit alsof ze niet kan geloven dat ik een beschermer ben. Ik knik en de meiden beginnen te lachen. "Nou dan kun je zeker mijn aanval wel stoppen." En voor ik in de gaten heb wat er gebeurd knal ik tegen een boom aan. Daniel rent snel naar me toe terwijl ik Rachel en de meiden tegen elkaar hoor schreeuwen. "Waarom deed je dat? Dat was echt nergens voor nodig! Ze moet nog leren. Je mag geen geweld tegen andere gebruiken." "Nou ik moest toch laten zien dat het onzin is. Ze kan geen beschermer zijn. Kom op heb je wel goed naar haar gekeken. Ze is lelijk, ze is een kluns en een loser. Vind je ook niet Hayden, schat?" Zegt de blonde meid tegen Hayden terwijl ze zijn arm aan raakt. Daniel heeft me intussen naar de tafel geholpen en heeft zijn shirt tegen mijn hoofd gedrukt omdat mijn hoofd bloedt. Hayden draait zich om naar mij en zijn ogen kleuren rood. Ik word bang van die blik die hij in zijn ogen heeft. Hij houdt snel zijn adem in en tilt mij op waarna hij snel naar de schoolzuster rent. Zodra hij aan de zuster heeft uitgelegd wat er is gebeurd rent hij weg. Daniel en Rachel komen de kamer binnen als de zuster net klaar is met hechten. Ik zie dat ze willen vragen hoe het gaat maar ik schud mijn hoofd en sta op. Daniel geeft me mijn spullen en ik loop de kamer uit nadat ik de zuster bedankt heb. Rachel wil achter mij aan lopen maar ik hoor Daniel zeggen: "Laat haar maar even alleen."

Ik loop naar buiten en loop in de richting van het bos en laat me tegen een boom aanzakken. Ik trek mijn knieën op en leg mijn hoofd erop terwijl ik zacht begin te huilen. Dit was niet hoe ik de eerste dag op school had voorgesteld. In de verte gaat de bel maar ik weet dat we een tussenuur hebben. Ik besluit terug te gaan naar de school maar als ik opsta hoor ik gegrom vanuit de bossen komen. Ik draai me om maar zie niemand, ik pak snel mijn tas en begin terug te lopen. Daar is het gegrom weer, ik draai me om en daar staan twee wolven. Ik sta als verstijfd te staren naar de wolven. Ineens schiet er een intense pijn door mijn hoofd en ik val op mijn knieën terwijl ik naar mijn hoofd grijp. Beelden van twee wolven die naast mij zitten en langzaam veranderen in Rachel en Daniel schieten door mijn hoofd. Zodra de pijn stopt, zitten de wolven naast me. De kleine donkerbruine wolf ondersteunt me terwijl de zwarte wolf me aanstaart. Langzaam beginnen ze te veranderen en een moment later zitten Rachel en Daniel naast me. Rachel legt haar hand op mijn schouder en kijkt me bezorgd aan. "Ik zag jullie veranderen in mijn hoofd. En toen dat over was gebeurde het ook hier." "Je zag de toekomst." Zegt een stem achter ons. Ik draai me om en zie directeur Foley en Hayden staan. "Hayden zag je in elkaar zakken toen hij door het bos rende en is mij komen waarschuwen. Het is denk ik beter als je thuis gaat uitrusten." Ik knik en Rachel en Daniel helpen me met opstaan. Hayden loopt met de directeur voorop en in plaats van naar mijn fiets te lopen, lopen we naar een auto. "Wacht even, hoe zit het met mijn fiets?" Vraag ik en Hayden rent heen en weer en legt mijn fiets in de achterbak. Ik ga achterin zitten en Hayden komt naast me zitten terwijl Rachel en Daniel voorin gaan zitten. Ik geef mijn adres aan Daniel en we zijn op weg. Wat we geen van alle zien is dat de directeur ons nog een hele tijd staat na te kijken.

Bij mijn flat aangekomen brengen de jongens mijn fiets naar het fietsenhok. Rachel en ik lopen naar mijn deur en als ik de deur open doe staan de jongens er alweer. "Bedankt voor het thuisbrengen. Ik ben in orde, maak je geen zorgen." Zeg ik, het liefst wil ik gewoon alleen gelaten worden. "Charlot wil je voortaan met ons meerijden, dan hoef je niet dat hele stuk te fietsen als je je nummer even geeft maken we een groepsapp aan zodat de rijder kan laten weten wanneer hij of zij weg gaat." Ik knik en zet mijn nummer in Rachel haar telefoon. "Ik zie jullie morgen dan." En zwaai naar ze als ze weg zijn doe ik snel de deur dicht en glijd langs de deur naar beneden en begin te huilen.

Beneden bij de auto kijken drie gezichten naar mijn deur. "Ze is aan het huilen." Rachel en Daniel kijken naar Hayden als hij deze mededeling doet. "Ze wilde alleen gelaten worden Hayden. Het is een moeilijke dag voor haar geweest. Morgen zal het beter gaan. Kom mee." Zegt Daniel als ze instappen en weg rijden.