"အာ...ကိုကို..လုပ္ပါေနာ္..."
"Tsk...နားယားေအာင္ေတြမေခၚနဲ႔..."
သူ ဘာလို႔ အေပါက္အဲ့ေလာက္ဆိုးရလဲ က်ေတာ္
မသိပါ...။
"မနက္ျဖန္ေလးတစ္ရက္ေတာ့အခ်ိန္ေပးသင့္ပါ
တယ္...ခင္ဗ်ားႀကီးက မေတြ႔ခ်င္ေပမယ့္ က်ေတာ္
ကေတြ႕ခ်င္တယ္.."
"အခုေရာ မေတြ႔ရလို႔လား..ဘာလို႔ ေသာက္ပိုေတြ
ခဏခဏေျပာေနတာလဲ..."
သူ ဘာလို႔ စကားေျပာ အဲ့ေလာက္ရင့္သီးရလဲ က်ေတာ္မသိပါ...။
"က်ေတာ့္ထပ္ အေရးႀကီးတာေတြ႐ွိေသးလား.."
"မင္းထပ္အေရးႀကီးတာေတြကေတာ့အမ်ားၿကီး
ပဲ..."
သူ ဘာလို႔ က်ေတာ့္ကို ၾကင္ၾကင္နာနာ မဆက္ဆံ
ရတာလဲ က်ေတာ္မသိပါ...။
"က်ေတာ့္ကိုဘယ္ေလာက္ခ်စ္လဲဟင္..."
"စကားမမ်ားရင္ မင္းလိုခ်င္တာဝယ္ေပးမယ္..
Baekhyun.."
အဲ့တာက်ေတာ့္ခ်စ္သူ...Park Chanyeol...
Zero Romance...။
ရင့္သီးေမာက္မာၿပီး႐ိုင္းဆိုင္းလြန္းတဲ့သူ႔ကို
က်ေတာ္ ဘယ္ေနရာၾကည့္ပီးခ်စ္မိလည္း ဆိုတာ...
သူ႔ကို ပထမဆံုးေတြ႔ခဲ့တုန္းက သူကေလ ကိုယ္ပိုင္
ကားနဲ႔ က်ေတာ္ ကားမွတ္တိုင္ကို လမ္းေလ်ွာက္
သြားေနရတဲ့အခ်ိန္မွာေပါ့...
မိုးရြာထားလို႔ေရအိုင္ျဖစ္ေနတဲ့ ကားလမ္းေပၚ
ကိုယ္ပိုင္ကား နဲ႔ တဝူးဝူးေမာင္းလာပီး က်ေတာ့္
ေဘးကဖ်တ္သြားတာ...က်ေတာ့္မွာ ဝုန္းကနဲ ရြဲ
ရြဲစိုၿပီးႂကြက္စုတ္ေလးလိုျဖစ္သြားသည္အထိ အိပ္
မက္မက္တယ္လို႔ထင္ေနဆဲ...
က်ေတာ့္တစ္ေယာက္တည္းပဲ ကြက္ပီးမိုးရြာခ်
လိုက္သလိုပဲ...
ပီးေတာ့ ကားေမာင္းသြားတဲ့အ႐ွိန္ကလဲ
ေဖာ္ျမဴလာဝမ္း ကားေမာင္းၿပိဳင္ပြဲဝင္လိုလို ဘာလိုလုိ...
အဲ့သည္ေန႔ က အိမ္ျပန္ပီးအက်ႌလဲလိုက္ရလို႔
အလုပ္ေနာက္က်သြားတယ္...ဌာနက လူႀကီးကလည္းဆူတယ္...အခ်ိန္မရေတာ့ေခါင္း
ေတာင္ေျခာက္ေအာင္မသုတ္ႏိုင္ေတာ့ ႏွာကေစးပီး
အေအးမိသြားေသး...
