(WRONG GRAMMARS AHEAD, PLEASE BEAR HINDI NAMAN LAHAT PERPEKTO. NAKATAMAD KASI MAGPROOFREAD.)
"No..no, I mean umiinom ka?" nakasimangot ang kanyang mukha na nakatingin sa akin.
"No-I mean y-yes..I-isang beses lang na--" Mom cut me off.
"Pinasubok namin siya, Huen. Don't be like that, he's a college student now. Ipaexperience mo naman." explain ni Mama, pero hindi parin makapaniwala si Kuya.
Hindi na ako nagsalita, kumain lang ako ng tahimik habang si Kuya marami pang sinasabi.
"Then, you met Cupid?" he asked me again.
"Yeah, pero seriously Kuya, hindi ko alam na siya 'yun. I'm so drunk that time, my vision is blurry. Hindi ko na klaro yung face niya..and I can't remember." i explain.
"Kaya pala ang puta ang laki ng ngiti nung umuwi nung araw na 'yun." pikon na tinusok ni Kuya ang kanyang karne, ang savage niya.
"Seriously bro, stop acting like shit." tumawa ako. "Yung karne mo savage na!"
"Shit-shit ka dan, e kapatid kita! Tusukin kita diyan e." tinutok niya pa ang fork sa akin.
Silang Daddy naman tumatawa lang sa amin, I know na okay lang sakanila kasi wala namang nangyari, kagaya nga ng sinabi ni Juressa hinatid lang ako dito, that's all. Pwera nalang kung may masamang intensyon 'yun.
Hinarap ko siya. "By the way Kuya, why do his parenta named him Cupid?" I asked out of curiosity.
"Your interested, huh?" nag-smirk siya. Suus.
"E kasi naman, talaga? Come to think of it, sino bang magulang ang magpapangalan sa kanyang anak na Cupid?" tumawa ulit ako. Binitawan niya ang mga kubyertos at hinarap ako.
"I don't know either." simpleng sagot niya.
Days and weeks went by at papalapit narin ang enrollment. Well, starting na ng enrollment ngayon pero hindi parin nakapag-isip si Juressa kung ano ang papasukan.
"Really? You should have taught that nung summer." hindi ako makapaniwala. I'm not mad, nor pikon.
"Sorry naman. Wala na akong time makapag-isip." lumungkot yung mukha niya habang iniikot-ikot yung straw sa cup. "It's a bad idea na pumunta." bumagsak ang mga mata niya.
"Why? Anong nangyari?" I felt bad.
Napabuntong hininga siya ng malakas. "I have siblings." sabi niya, her voice was trembling parang magbe-break down siya kung ipapatuloy pa ang storya.
"It's okay. The more the merrier nga, diba?" I smiled at her, tumingin siya sa akin at ngumiti pero..peke.
"No. Sa case na 'yun hindi. Nalaman ko na ang sagot kung bakit iniwan ni Dad si Mom." tumulo na yung luha niya sa table, I saw it.
Kinapa ko naman ang bulsa ko if my handkerchief, pero wala. Pero may tissue ako sa bag, binigay ko 'yun sakanya. Nagpasalamat naman siya.
Hinawakan ko ang kamay niya. "Just don't mind. Meron naman kami dito, mga kaibigan mo. Speaking of friends, asan na sila Zoey?" I tried to change the topic, at nagwagi naman ako.
"I don't know. I bet they're fucking asses now." nashock ako sa sinabi niya.
"Huy! Yan na ba napapala mo 'dun?" tumawa ako.
"Kinda." hindi na namin napigilang tumawa.
Pagkatapos, binalot ulit kami ng katahimikan. Minamasdan ko lanv ang ekspresyon ni Juressa: malungkot, maynami-miss, galit, disappointment, hays.
