He' s my Damn Professor

chapter 4

 ashley's pov

As ussual maaga pa din akong nagising  ..

'Oh c'mon ashley scratch that hindi ka nakatulog ..kaya maaga kang  bumangon sa kama at nag bihis ng school uniform..

Napag pasyahan kong bumaba na para makapag luto ng agahan  ....mga ilang munito ata ang itinagal sa harap ng kalan sa pag luluto ng ulam .. tinikman ko muna ito bago ko patayin ang apoy at nang makuha ko ang tamang lasa ay  inahon ko na .

hindi ko alam kung paano ko nagagawa ang mga ganitong bagay .. may i lost alot of my past memories
Doctor says na  huwag ko daw pilitin ang saili ko na maka alala  dahil makakasama daw ito saakin..kaya kahit gustong gusto kongg ma aalala ng buhay ko noon e iniiwasan ko ... i cant risk my mental health .. ayaw kong mabaliw

.. nag makapag hain ako ay  sakto namang lumabas si manang ng kanyang silid .. bakas sa mukha niya ang pagka gulat kaya pinilit ko syang ngitian " manang tara ? kain ka na .. "

"ah mahabagin! Ikaw pala iyan ashley ..  ay hala at akin lang gigisingin si Rhy.." sabi niya kaya tinanguan ko sya .. .. habang wala sila ay nahagip ng mata ko ang coffee maker .. agad ko itong nilapitan at inihanda ang dalawang tasa ng kape para kila manang at ryhmn.. .. isang black  at isang  may creamer .. inilagay ko ang black sa may kakainan  ni manang at yung may creamer sa  may kakainan naman ng asawa ko .. nang makarating na sila manang at ryhmn sa may tapat ng mesa at matama nila akong tinitigan... " manang maupo kana oh" sabi ko kay manang habang inaakay sya papaupo..

.."salamat ashley.. ikaw ba ang nag luto? "binigyan ko sya ng tipid na tango .. "opo ".. hinayaan ko nalang si manang at umasta akong aalis .. tutal bihis nanaman ako mas mabuti na  na pumasok na mahirap na baka malate nanaman ako ..

" masamang pinaghihintay ang pag kain.. " sabi ko pa bago ako umalis .. katulad ng nakagawian lumabas ako ng subdivision at nag abang ng jeep .. alam ko naman na may kakaiba sa buhay na meron ako noon .. kasi sa tuwing i oopen up ko ang bagay na yun .. mabilis nilang inililihis ang usapan .. hindi nalang ako naimik..

I always want to know my self , to have my memories back .. its really wierd living like this ....

  lumipas na ang ilang subject at dumating din ang lunch time .. i decide to go in our school garden medyo malayo ito sa mga classroom kaya wala din masyadong natambay.. wich is good   hindi ako nakakaramdam ng gutom kaya nahiga ako sa may damuhan hihintayin ko nalang ang susunod kong klase..

isang oras na akong nakapikit dito ng tingnan ko ang aking wrist watch.. kaya napag desisyunan ko na na bumagon at mag tungo sa aking susunod na klase rhymn is my professor sa subject na yun kaya i have to get going kung ayaw ko malate na naman ...

'can i just drop his subjects!  '

habang nag lalakad ako may nakaramdam ako ng hilo kaya napilitan ako na kumapit sa pinakamalapit na bench to prevent my self falling  i took me a couple of minutes to regain my self at nang sa tingin ko ay kaya ko na maglakad   inayos ko ang aking sarili ...

'I should have eat my luch' i told my self

Masyadong mahangin ngayon at isang pamilyar na amoy ng pabango ang bumungad sa akin, pag minamalas ka nga naman oh ..  malaki ba ang kasalanan ko noon kaya ganito ang parusa ko!

" may balak ka nanaman bang mag palate sa klase ko?"

tanong niya ng maging magkasabay kami sa pag lalakad..

Suddenly My head spins like hell dahilan para mapatigil ako sa pag lalakad i cant hear him dumodoble na din ang paningin ko .. holy shit .. what the hell is wrong with me .. pinipilit kong gumawa ng hakbang pero sa tuwing gagawin ko yoon ay lalo akong nahihilo ....

I tried to step once again ... but my knees become wobbly .. what the actual fuck?!..

'Inhale ..  exhale.... inhale.... exhale'

... i tried to calm my self .. but its getting worse ..

I unconciously held my nose nang maramdaman kong maybkung anong lumalabas mula rito ....

'I-Is this b-blood ?'

.. muli kong hinawakan ang aking ilong  red thick blood is in my fingers..

"R-Ryhmn.."

tangi kong  naimik bago pa mag dilim ang aking paligid..

Tbc