Turkısh Polyanna

Bölüm 1;"Business'dandır O!"

Herkese merhaba benim dondurmalı pastalarım,sütlü çikolatalarım,tuzlu kurabiyelerim,biricik,ponçik,minnak sevgi pıtırcıklarım!
Beşik kertmesinden sonra yepyeni bir hikayeyle karşınızdayım.Uzun zamandır gerçekten yazmayı istediğim ve üzerinde aylarca çalıştığım bir projeydi.Bu hikayenin senarize edilmesinde psikolog abi ve ablalarınızdan yardım aldım.Nedeniyse gerçekten faydalı olacağını düşündüğüm doğru şeyler yazmaktı.
Beşik kertmesine gösterdiğiniz ilgi ve her daim yanımda olmanız benim için paha biçilemez bir değerdi bunun için hepinize minnettarım...
Umarım yeni hikayemizi de aynı şekilde benimsersiniz ve hayatınıza olumlu yönde katkımız olur...
Bu arada Beşik Kertmesi hala devam ediyor yani merak etmeyin onu bırakmış değilim hem nasıl bırakabilirim ki hepsi benim çocuğum gibi:);)
Biliyorum yine lafı çok uzattım ve yine saçmalayarak kendimi mutlu ettim:)Ben en iyisi artık kaçayım da siz de Turkısh Polyanna ile başbaşa kalın;)İlk bölüm için yorumlarınızı heyecanla bekliyorum:)

Herkese keyifli okumalar...

....

Nihayet uçaktan inip Atatürk havalimanına geldiğimde kendimi müthiş finale bir adım daha yaklamış gibi hissediyordum..

Az önce yirmi yıllık hayatımdaki ilk uçak yolculuğunu yapmıştım.Gerçi dün gece heyecandan uyuyamamış ve bütün yolu uyuyarak geçirmiştim ama olsundu,daha önümde altı saatlik bir yolculuk daha vardı ve ben fazlasıyla heyecanlıydım.

Saate baktığımda uçağımın kalkmasına bir saatten fazla bir vakit olduğunu gördüm.Hatay'dan İstanbul'a aktarmalı geldiğim için valiz problemimde olmayacaktı.

Öncelikle lavaboya gidip üstümü başımı düzeltmeye karar verdim.Hızlı bir şekilde ihtiyaçlarımı karşıladıktan sonra kızıl renkteki eşarbımla neredeyse aynı tona bürünmüş yanaklarıma bakıp tatlı bir şekilde gülümsedim.Allahtan herhangi bir cilt problemim yoktu da çantamda tonlarca makyaj malzemesi taşımam gerekmiyordu.Bunun için gerçekten memnundum.

Havaalanında vakit geçirmek için etraftaki mağazaları dolaşmaya başladım.Karşıma kitapçı çıkınca sevinçle içeri girdim.Romanlar,denemeler,kişisel gelişim kitapları...İçerde yok yoktu.Kendimi adeta bu dünyadan soyutlanmış ve bambaşka hayatlara doğru yola çıkmış gibi hissediyordum.

Ben bu şekilde kendimi kaptırmış giderken İstanbul-Casablanca uçak anonsu yapıldığını duydum.Yolcuların 405 numaralı kapıya gitmeleri için son çağrı olduğunu söylüyordu.

Elimdeki kitapları aceleyle yerine koyup kitapçıdan çıktım.405 numaralı kapıyı bulmam için göstergeleri takip etmem gerekiyordu.Neyseki kapı bulunduğum yere çok yakındı da uçağa son anda binmeyi başarmıştım.Hala kalbim korku ve heyecanla atıyordu.Uçağa yetişebildiğim için çok memnundum.Herhalde Allahın sevgili kulu falan olmalıydım.

Biletime baktığımda koltuk numaramı anlayamamıştım.Bana ayrılan yer dolu görünüyordu bu yüzden hostesten yardım istemek zorunda kaldım.

"Hanımefendi bu business class bileti,lütfen şöyle buyurun."

Şaşkınlıkla uçağın önlerine doğru ilerleyen hostesi takip ederken kalbim sevgiyle dolmuştu.Canım teyzem demek sırf ben rahat edeyim diye business dan yer ayırtmış.Kıyamam yaa.

Ben böyle gözlerimden kalpçikler çıkartarak ilerlerken dış görünüşünden Rus olduğunu düşündüğüm bir adamın yanında durduk.

"Buyurun hanımefendi,3E yeriniz."

Hostese dönüp şaşkınlıkla sordum.

"Nasıl yani?Beyefendinin yanı mı?"

Başını onaylarcasına salladı.Rus'a benzeyen adamsa o sırada telefonuyla ilgileniyordu.