Bu bir bölüm değil . Hayatlarına dair ufak bir alıntıdır.
Ahsen 'den
Üsküdar'da oturmuş dalgaların denizle kavgasını izliyordum. Hayatımda anlatabilecek kadar birşey yaşamadım. Ne bir üzüntü, ne bir sevinç . İTÜ'de (İstanbul Teknik Üniversitesi) işletme son sınıf öğrencisiyim. Kalabalık bir arkadaş grubumuz var ilk sınıftan beri beraberiz.Aileye gelince ,Babam benim kahramanım , annemde bilhassa öyle. Aşk hayatına gelince henüz gerçek aşkı yakalayamadım. Bilirsiniz ya işte ortaokulda ilk kez bir erkeğe ilgi duymaya başlamıştım. Ama oda aşk değildi.İnanıyorum aşk birgün benimde kapımı çalacak. Acaba aşk kendi mükemmelini bulmak mı , yada mükemmelin kusurlarda saklı olduğuna inanmak mı ? Sahi aşk neydi.Kendimi garip hissediyorum çoğu zaman arkadaşlarım sen delisin ondan öyle diyorlar. Kabul ediyorum deliyim ama mutlu değilim, mutsuz da değilim.
Poyraz'dan
Annem ve babamı küçükken kaybettim. Ama hayata karşı asla olumsuz bakmadım. Hep güldüm. Çünkü bu hayatın suçu değildi veya başkasının da suçu değildi. Olması gerekiyordu ve oldu. Amcaların yanında kalıyorum hiç çocukları olmadığı için bana herzaman iyi baktılar . Hayatım boyunca onlara minnettar kalacağım. Ama bu minnet borcunun bir kısmını ödemek için hayallerimden vazgeçip , işletme okuyorum. Böylece ayakkabı mağazasının başına geçip işlerin devamını sağlayacaktım. Şuan da son sınıfım zaten . Bu gelgitli hayatta umudumu hiç yitirmedim. Şiirler sığınağım oldu en kötü anlarımda . Ne söyleyeceğimi bilmezken iç sesim oldu.
Umarım keyif almışsınızdır . İlerleyen bölümlerde Poyrazın hayallerinden bahsedeceğim.
YOU ARE READING
Bana Aşktan Bahset
RomanceAşkı iliklerine kadar yaşayan iki sevgili. İkiside ne çok zengin ne çok fakir. Aşkını şiirlerle anlatan bir adam , Aşkın ne olduğunu düşünerek kafası karışan bir kız. Onların hikayesi tozlu arşivde şiir ararken başladı.
