Lieve jij,
Ik haat jou niet, maar hoe je soms doet. Ik haat hoe alle keuzes voor jezelf zijn, terwijl dat je liegt en zegt dat ze voor mij zijn. We weten beiden dat dat niet waar is. Of beeld ik het me in? Zoek ik redenen om boos op je te zijn door je onbesproken fouten van vroeger, die me nog zoveel pijn doen. Maar je ziet ze zelf niet in. Je wilt ze niet in zien.Weet je zelf wel hoeveel je me kwetst? Iedereen zegt dat ik voor mezelf moet kiezen en je los moet laten. En stiekem wil ik dat zelf ook heel graag op de momenten dat je me kwetst. Maar ik wil je niet pijn doen en ik durf je woede niet onder ogen te komen.
Ik hou van je en ik weet dat je ook van mij houdt. Ik hou er van als we het gezellig hebben.Ik hou er van om samen op de bank te hangen. Ik hou er van als je humeur goed is en we lol maken. Maar ik haat je egoïsme. Ik haat het hoe je jouw fouten op mij probeert af te schuiven. Ik haat het hoe je emotioneel op me probeert in te spelen en me schuldig laat voelen als ik voor mezelf kies. Ik haat het hoeveel macht je nog steeds over me hebt.
Ik haat het hoe ik niet durf weg te gaan.
