CoffeeBraker Stories: Sofia's Mission: Seduced the Priest
It's almost midnight, 11:59 pm (Philippine time) November 17, 1964, Tuesday.
Pauwi palamang ako sa aming bahay mula sa McHugh University. Kakatapos palang kasi naming tapusin yung aming horror booth para bukas. It seems magiging stressful nanaman kaming mga seniors sa araw ng Foundation Day. Dahil nga raw sa graduating na kami, kami yung inasign ng faculty para sa horror house. It's very difficult kaya to arranged those creepy props. We put some spider webs pa sa mga walls ng room na aming ginamit para sa booth, that's very sucks and annoying. Tss.
This is my first time to walk on the street na ganito na kalate. Hindi mawala yung kaba sa aking katawan, siyempre mahirap na at baka makasalubong pa ako rito ng mga supernaturals thingy.
Pero biglang nabawasan yung aking kaba nang maalala ko yung moment namin kanina ni crush sa may school hallway. Still can't believe it, he kissed me on the lips. I don't know kung bakit niya ginawa iyon, but I think he render to do that because he also love me. That moment makes my mind insane, I mean totaly insane.
...
...
...
...
Halos wala nang katao-tao sa dinadaanan ko ngayong kalye, madilim ang paligid halos wala na akong makita. But I keep on walking at sa di kalayuan ay nakakita ako ng isang street light. I don't know why pero parang may mga taong nakatambay sa gilid ng kalyeng iyon. Di ko gaano makita yung kanilang mga mukha, but I hear them jingling and laughing. And it looks like they are drinking some stuff, a bottle of beer or maybe a liquidised beverage? My heart keeps beating fast but I didn't stop on walking. Yan lang kasi yung nag-iisang kalye na way papuntang compound. Habang papalapit ako ay may nadaanan akong isang malaking lumang bahay na may nakabukas na ilaw sa isang silid na siguro ay kuwarto. Nagpapatugtog ito ng isang lumang awitin.
[A/N: You can play the song at the media. Title: Kung Kita'y Kapiling by: Sylvia La Torre]
Giliw, ano't di ka kumikibo?
Naghihingalo na yaring puso
Dahil sa aking pagsuyo
Na di mo pinansin
At iyong binayaang
Masiphayo...
Ilang hakbang nalang ay mararating ko na yung pinaroroonan ng mga taong nakatambay sa may street light.
