Taehyung, Hoseok'un geri gelmeyeceğini, kendini sabah onun yastığına sarılırken bulunca anlamış.
Yavaş yavaş hüzün tekrar onu ele geçirmiş.
Aylardır yağmayan yağmur, şimdi sağanak olarak yağıyormuş.
Taehyung, ormanın sevdiğini almasına ağlamış. Fakat orman, bencilmiş. Kendisinin mahvolacağını bilse bile, ona Hoseok'u geri vermemiş.
Yağmurlar sonsuza dek durmamış.
Orman, yine bir bencillik yapmış, ve yok olmak yerine, küçük bir çocuğun gözyaşlarına uyum sağlamış.
Artık, bir yağmur ormanıymış.
Çünkü o, Hoseok'un aksine, hüzünlerde yıkanmaya alışıkmış.
-Son-
