Μαϊάμι 5η μέρα

4.1K 141 2
                                    

Όταν ξυπνήσαμε το πρωί φάγαμε ένα καταπληκτικό πρωινό και ο Σταύρος ετοιμάστηκε για να φύγει.

''Να σε πάω στο αεροδρόμειο;''τον ρωτάω

''Να με πάς;''λέει και και σηκώνει το φρύδι του.

''Ναι θα σε πάω με το audi,ξέρω να οδηγώ.''λέω.

''Αυτό αποκλίεται.Δεν σου δίνω το audi μου.''λέει.

Γυρίζω την πλάτη μου και κάθομαι στο σαλόνι μουτρωμένει.

''Τώρα τί, δεν θα με αποχαιρετήσεις;''λέει.

Κάθετε πίσω απο το σαλόνι και περιμένει απάντησει αλλά δεν θα πάρει.Δεν καταλαβαίνω γιατί να μην οδηγήσω αφού είμαι προσεκτηκή και στο κάτω κάτω σε λίγο θα πάρω αμάξι γιατί να μην κάνω μια δοκιμή.

''Καλά άμα είναι να μην μου μηλάς και να είσαι θυμωμένει έλα πάρτα.''συνεχίζει να λέει και μου δίνει τα κλειδιά του audi.Τα αρπάζω, κάνω τον κύκλο του καναπέ και τον φιλάω στο μάγουλο.

''Με κάνεις ότι θες.'' μου λέει και κλείνει το μάτι.

Βάζω ένα τζιν,ένα μπλουζάκι και τις μπεζ μου ψηλες πλατφόρμες.Δένω τα μαλλιά μου με μια κορδέλα σαν στεφανάκι και βάζω την κολώνια μου.

''Φεύγουμε;''ρωτάω

''Ναί''λέει.

Σηκώνετε και παρατηρώ τι φοράει.Φοράει ένα μπλέ σκούρο υφασμάτινο παντελόνι με πλαγιαστές τσέπες μπροστά και πίσω ίσιες και όσο τελειώνει προς τα κάτω τόσο στενεύει.Απο πάνω φοράει ένα μαύρο πόλο μπλουζάκι και μαύρα παπούτσια με κορδόνι.Είναι κούκλος.Είναι θεός.

Μπαίνω στο audi και βάζω τα κλειδιά.Πατάω γκάζι και το audi φεύγει σφέρα. Είναι απίθανο αμάξι.

Φτάσαμε στο αεροδρόμειο. Κατεβάζουμε τις βαλίτσες και μπαίνουμε μέσα για να τις παραδώσουμε.Μετά απο ένα μισάωρο ήρθε η στιγμή της αποχερέτησης.Δεν θέλω να φύγει.Είμαι μισή χωρίς αυτόν.

''Μωρό μου θα τα πούμε μόλις γυρίσεις.''λέει και με φιλάει τρυφερά.Είμαι λυπημένει.

''Δεν θέλω να φύγεις''του λέω και ένα δάκρυ απο τα μάτια μου ξεφεύγει.

''Έλα ρε μωρό μου μην με κάνεις να μην είμαι καλά στο ταξίδι.Άσε που όταν γυρίσεις θα σε περιμένει μία έκπληξη''λέει και σκουπίζει το δάκρυ μου.Τον αγκαλιάζω και του λέω.

''Σ'αγαπώ''

''Κι εγώ σ'αγαπώ ζωή μου.''λέει.Βγάζει με μια κύνηση την κορδέλα απο τα μαλλιά μου και την μυρίζει.

''Την πέρνω για φυλαχτό.''λέει και με φιλάει.Πηγαίνοντας να φύγει γυρίζει και μου λέει

''Έχεις υπέροχο άρρωμα''λέει και μου κλείνει το μάτι.

Φιλάω την παλάμη του χεριού μου και την φυσάω προς την μεριά του.Σηκώνει το χέρι του και γραπώνει τον αέρα σαν να έπιασε αυτό που του έστειλα και βάζει την παλάμη στην καρδία του.

Φεύγοντας απο το αεροδρόμειο νομίζω πως θα πέσω κάτω.Νιώθω μισή.

Μπαίνω στην σουίτα και πετάω τα ρούχα μου στο πάτωμα.Μπαίνω στο μπάνιο και αφήνω το καυτό νερό να πέσει στο σώμα μου.Δεν νιώθω.Φεύγοντας έχει πάρει και την ενέργεια μου.Ξαπλώνω στο κρεβάτι γυμνή και αγκαλιάζω το μαξιλάρι του και το μυρίζω.Τα δάκρυα μου καυτά κυλούν στο μάγουλο μου και μουσκεύουν το μαξιλάρι του.Νιώθω απέσια.

Η ώρα έχει περάσει και έχει σκοτηνιάσει έξω και εγώ ακόμα ξαπλώνω.Δεν έχω κουνηθεί απο το πρωί απο το κρεβάτι.Το τηλέφωνο χτυπάει.Έχω ένα μύνημα.

''Μωρό μου έφτασα.Σάγαπώ.Μου λείπεις.''

Πληκτρολογώ κατευθείαν.

''Κι εγώ σ'αγαπώ και μου λείπεις τρελά''

Γυρίζω ξανά και ξαπλώνω πάνω στο μαξιλάρι του.Μετά απο μία ώρα περίπου αποκοιμήθηκα.

Κρυφό μου πάθοςWhere stories live. Discover now