Kanser

3.BÖLÜM-Korktuğunun Başına Gelmesi İğrenç Bir Şey

Multi- Su

Gözlerimi kıpıştırarak açtım.İlk saniyeler her şey bulanıktı fakat daha sonra yüzleri seçmeye başladım.Annem dolu,Deniz korkulu, babam ise endişeyle bana bakıyordu.Doğrulmaya çalıştım.

Kalkamadım...

İlk ses annemden geldi.

"Kızım! Neler oldu sana kuzum?"

Ne diyecektim?Anne sevdiğim çocuğu aşık olduğu kızla görünce moralim alt üst oldu bende bayıldım mı diyecektim?

Yok artık.

"Y-yemek yemedim ben."

"Deniz seni bulmasaydı kapının önünde yatacaktın." dedi babam.

"O nereden fark etti ki?"

"Neptün'e yemek vermeye çıkmıştım." diye açıklamada bulundu Deniz.

Anladığımı belirtircesine başımı salladığımda kafamın arkasında bir sızı hissettim.

"Ah,bu acıyor."

Annem kafamın arkasına baktı.

"Kafanı bir taşa çarpmış olmalısın." dedi.

"Kanamış mı?" diye sordum korkuyla.

"Hayır,hayır. Sadece biraz şişmiş."

Bu iyiydi.Şimdi geldi asıl mevzuya... Ben babamı tanıyorsam beni zorla alır hastaneye götürürdü.Sanki düşüncelerimi okumuş gibi konuştu babam

"Ee Su uyandığına göre hastaneye gidebiliriz."

"Hayır,hastaneye gitmek istemiyorum."

"Gideceğiz,kızım."

"Gitmiyorum baba.İstemiyorum anlamıyor musun?"

"Kızım ben se-"

Şiddetle sözünü kestim.

"Gitmeyeceğim!"

Hızla yerimden kalktım ve merdivenleri çıkmaya başladım.Bu ani hareketlerden sonra başım bir dönmüştü aslında ama çaktırmamaya çalıştım.

Odama girdim ve o anki sinirle kapımı çarparak kapatıp kendimi yatağıma attım.

Boş boş yatmayayım diye kitaplarımı aldım ve masaya geçtim. Bir yarım saat sonra gözlerim kapanmaya başlamıştı.İki dakika gözlerim dinlensin düşüncesiyle kafamı masaya koydum ve gözlerimi kapattım.

...

Gözlerimi açtığımda penceremden yansıyan güneş ışığı gözlerimi tekrar kapatmama neden oldu. Allah Allah ya? En son akşam olmuyor muydu? Ah,tabi ya! Uyuyup kalmıştım masada.Ne diye gözlerimi dinlendirmeye kalkışıyorsam zaten.
Daha da kötüsü muhtemelen boynum ve belim tutulmuştu. Biraz hareket etmeye çalıştım. Ama sanırım ani davranmıştım. Bunun sonucunda da evde acı bir feryat koptu. Benim feryadım.

"AH!"

Canım öyle acımıştı ki! Az sonra kapı bir gümbürtüyle açıldı ve içeriye yuvarlanarak Deniz girdi. Ardından annem ve babam.

Ben yana eğilmiş boynuma Deniz'e bakarken bana bağırdı.

"Ne bağırıyorsun kızım sabah sabah!?"

"Ne çemkiriyorsun be bana!? Boynumuz tutuldu masada uyuklamaktan. Ben senin gibi tembel teneke miyim kopyacı!?"

Biz her zaman ki saçma kavgalarımızdan birini ederken annem ve babam çoktan gitmişlerdi.
E alışmışlardı onlarda çocuklarına.