PAST PAIN

prologue

PROLOGUE

"Bwisit ka! Minahal kita pero ano ginawa mo?! Hindi pa ba sapat sayo ang buong katawan ko?!" Kasalukuyang nag-aaway sina inay at itay.

"Patawad mahal ko, hinding-hindi na mauulit pangako" sabi ni itay habang patuloy parin siyang sinasampal ni inay.

"Sorry!? King*nang sorry yan! Sino ba nagpauso niyan?! Pagod na pagod na ako kakaintindi sa sorry mo Romando! Ayoko na maghiwalay na tayo! Hindi ko kailangan ang pera mo!" Sabi ni inay habang umiiyak.

Niyakap ni itay si inay habang paupo sa malinis na kama nila.

"Pag-usapan natin ito" sabi pa ni itay at muling niyakap ng mahigpit si inay.

'Araw-araw nalang silang nag-aaway, naawa na ako kay inay. Minsan ko din kasing nakita si itay sa pinagtatrabahuhan kong resto bar. Mayaman si itay ngunit masyadong babaero. May kahalikan siya. Hindi niya alam na nadoon ako at nag tatrabaho kaya nagtago ako. Hindi ko na kinaya ang iksena kaya hindi ko na sila pinansin pa at nag patuloy nalang sa pag aasikaso sa mga cutomer.

Itay at inay lang ang tawag ko sa kanila ngunit alam ko sa sarili kong ampon ako. Oo nga't mayaman si itay. Binibigay naman niya lahat ng pangangailangan namin ngunit hindi parin nila alam ang sakit ko sa puso. Ayaw ko sabihin sa kanila, para saan pa? Alam kong kaya nila akong pagamotin ngunit kahit na, natuto akong mamalimos noong hindi ko pa sila nakikilala kaya alam kong kaya ko mamuhay ng sarili ko lang kahit sinusuportahan nila ako sa pangangailangan ko ay agad ko din naman itong binabalik.

Isa narin sa dahilan kaya ayaw ko magmahal, ayaw ko kasing masaktan, mahina itong puso ko eh. Mahinang-mahina.

Nakatulog ako kakaisip sa mga nangyari ngayong gabi.

--

Nagising ako ng 6:12 ng umaga, nag ready na ako para makapasok sa University. 4th year highschool palang ako at labing pitong gulang na ako. Kung mamapansin ninyo ay malaki ang gap ng edad ko sa year ko. Dahil narin kasi sa hirap ko dati ay hindi pa ako agad nakapagaral mabuti nalang at nakapasok ako dati nung bata ng scholarship. Sa hirap ng buhay dati ay napakalaking tulong narin iyon para sa akin.

Minor de edad palang ako pero kapag binastos mo ko kahit anong edad ka man babarahin at babarahin ko ang pagkatao mo.

Matapos akong mag suklay ay agad akong tumungo sa kusina upang makakain.

"Magandang araw inay" masigla kong bati.

Ngiti lang ang isinagot nito sa akin.

"si itay po?" Tanong ko pa dito.

Napatingin siya sa akin at muling ngumiti. "Umalis lang saglit" sagot nito sa akin.

Kumuha nalang ako ng isa pang tinapay at nagpalaman ng kaunting itlog.

"Alis na po ako" paalam ko.

"Sige ingat" sabi pa nito at kumaway pa sa akin.

Sumakay ako sa motor na inireregestration ko at tumahak na papunta sa University.

WAYNE'S pov

*Beep! Beep!*

What the f*ck!? I'm totally late from my work just because of this stupid driver with a motor.

Bumaba ako sa new Mc. Laren ko at tumungo sa driver ng motor. Hindi marunong mag drive. Basta basta nalang nag u u-turn. Nang makapunta ako sa harap nito ay agad naman niyang tinanggal ang helmet niya. At bumaba sa motor niya.

Babae pala ang driver.

"Ano bang problema mo?" Babaeng istudyante ang kaharap ko ngayon. Tinignan ko ang uniform niya. 'DT International University'.