The Prince And I✔

Chapter 30

Guys......merry Christmas sa inyo hihi.....UD na uli ako.....gawa nang bakasyon na.... Hehe..... asa mga nagbabasa nito thank you guys love lots....
________
Reyna ko
________
Leonard's POV

Napamulat ako dahil sa sobrang hangin nagtataka ako bakit nasa ibang lugar ako napatayo ako at tumingin ako sa paligid ko ang ganda naman dito masyadong maliwanag at may nabagsak na na petals galing taas napansin kong iba ang soot ko ng uniform

"Leo"kimilabutan ako ng marinig ko ang boses nayun it can't be tulog sya diba?......napatingin ako sa likod ko at nagulat ako dahil nakatayo sya sa harap ko

I'm speechless....

"Heira?"di makapaniwalang sabi ko sakanya kita kong ngumiti sya nakita ko ang suot nya bakit nakawhite dress sya?......di ko namalayang niyakap ko na pala sya

"Leo......mahal kita"sabi nya

"Mahal rin kita Heira di ako makapaniwalang gising kana"masayang sabi ko ramdam kong niyakap nya ako pabalik

"Magiingat ka Leo ahh.....mahal na mahal kita"sabi nya bakit parang namamaalam na sya

"Ano bang sinasabi mo Heira bakit parang namamaalam kana?.......di kanaman mamamatay diba buhay ka kasi eh"sabi ko ramdam kong basa na ang likod ko ng harapin ko sya bigla nalang akong nanghina dahil umiiyak sya

"Leo......mahal na mahal kita ok"sabi nya at pilit na ngumiti napansin kong lumalayo na sya sakin ng lumayo at naglalaho na ang maliwanag na paligid

"NO! HEIRA PLEASE WAG MOKONG IWAN MAHAL KITA!"sigaw ko

"I love you"yun ang huling sinabi nya sakin at naglaho na sya

Napamulat ako dahil sa panaginip ko ang bilis ng tibok ng puso ko akala ko totoo yun aish!...... What a nightmare naisipan kong pumunta sa kwarto ni Heira wala naman kaming pasok ngayon kaya late narin akong nagising pagbukas ko ng pinto nya ay wala paring nagbabago nakahilata parin sya nakapikit

Lumapit ako sakanya at umupo sa tabi nya.hinawakan ko ang pisngi nya namalayan ko nalang na nakatitig na pala ako sakanya di na sya namumutla kagaya ng dati

"Oh.....Heira kailan kaba gigising?........it's been 4 weeks since nung mawalan ka ng malay I miss you d*mn much.....I want you to wake up now.......I miss your smile, your voice especially when you said you love me wake up na matutuyo yang laway mo"sabi ko habang nakahawak parin ako sa mukha nya "please I'm begging you to wake up!........."sabi ko diko namalayang umiiyak na pala ako ng may humawak sa braso ko nakita kong si ina pala yun

"I understand Leo na mahirap sayo na nakikita syang ganyan.......pero please wag ka sanang sumuko Kay Heira I know na balang araw at magigising sya na di natin namamalayan stay strong Leo"sabi nya

"I will"sagot ko habang patuloy parin ang paglabas ng luha sa mga mata ko

Nakakabakla ata ang ganito ako yung umiiyak d*mn nakakainis ngayon lang ako umiyak ng ganito dahil sa kanya please gumising kana

9months later..........

Di parin sya nagigising asa school kami ngayon nila Kai syempre magaaral kami ngayon pero wala akomg ganang makinig sa mga sinasabi ng professor namin

"Leo ayos kalang ba?"tanong sakin ni Ben

"Oo ok lang ako bakit?"walang gana kong sabi

"Napapansin kasi naming habang papalapit kanang maging hari ay maslalo kang nawawalan ng gana ok kalang ba talaga?"tanong ni Kai

"Oo ayos lang talaga ako"
(Kahit Hindi)

Nakalimutan kong next next week na pala ang seremonya yun yung okasyong magiging hari nako ng Einzbern pwede naman akong maging hari dahil sa age ko kaso mahirap pagnaging hari ako......pero wala na akong magagawa run pero sana ang pinaka-hinihiling ko ay sana magising na si Heira

Papakasalan ko pa sya at magiging reyna ko....

"Speaking of Magiging hari kana.....sana magising narin si Heira"malungkot na sabi ni Char

"Oo nga"sabi nila akala ko ako lang pero sila rin pala

"Kailan kaba magigising Heira?"

Next Chapter pls....

_____________
Merry Christmas guys hope you like this chapter kahit weird hahahhahha char lang gg....

-zylarinschar