SAHTE İKİZİN KARARI

Sahte ikizin Kararı 10

Telefonu alıp açan kişiye bakmadan açtım.

"Uygu. Kızım."

"Ooo nerden aklınıza düştüm böyle. Kaç gündür çok özlediğinden mi açmıyordun yoksa telefonlarımı."

Burda geçirdiğim her gün onu aramıştım şu boşanma işini konuşmak için ama bir türlü açmamıştı. O burdaki olan şeyleri sözde benden daha iyi bildiği için ondan habersiz hareket etmek istemememiştim. Ama adım kadar eminim beni sürüklediği bu yerle alakalı hiçbir bilgisi yoktu

"İşlerim çok yoğundu. Biliyorsun iki şirketide sadece ben yönetiyorum."

"Bak beni nereye sürüklediğinin farkında değilsin. Burada gizli işler yürütülüyor. Üstelik birazdan gideceğimiz yerde bütün kimliğimi açığa çıkarabilirim. Beni farkedebilirler. Farkedince ne olacağını tahmin edebiliyor musun? Kesinlikle bu sefer biteriz. Hem Alisa..Alisayı gömdüğümüz ortaya çıkar hem de bunlar ikimizide öldürür."

"Neler oluyor? Ne işinden bahsedioun? Neden kimliğin açığa çıkabilirmiş? Bir açığını mı yakaladılar ki?"

Sanırım şimdi ilgisini çekmişti. Sesi fazla telaşlı çıkıyordu.

"Daha öğrenemediğim bir yere gidecez. Mallar vb şeyler dediler. Gideceğimiz yer şifreli kapalılarla korunuyormuş ve onları açacak olan kişi benim. Ama benim bildiklerim hayatta beni kurtaramaz. Orda açamayınca ne dicem."

"Polise haber versek."

"Aklını mı kaçırdın sen adam benimde kimliğim ortaya çıkar. Alisayı gömdüğümüz,Alisa olmadığım her şey her şey."

"Nereye gideceğini öğrenmeye çalış bana haber ver bir şeyler düşünmeye çalışırım."

"Ne olur bir şeyler dü-"

"Alisa hazırlanmadın mı hadi."

"Kapatmam lazım." deyip cevap vermesine izin vermeden kapadım telefonu.

"Geliyorum." deyip saçımıda at kuyruğu yaptıktan sonra hemen aşağı indim.

İner inmez hemen arabalara doğru ilerledik. Merih elimden tutup siyah porsche ye doğru yürümeye başladı. Aslında ben audio daha çok seviyorum ama olsun. Tanrım birazdan öleceksin senin düşündüğün şey araba modeli mi bazen gerçekten inanılmazsın. Yok yok sen burda kafayıda yersin yakında tabi yaşarsan.

"Merih ne zamana varırız?"

Merih elimi avuçlayıp elimin üstünü öptü.

"Bebeğim daha yeni yola çıktık ama bir saate varırız."

Merih yolda su gibi arabayı sürerken ben birazdan ne halt yiyeceğimi düşünüp duruyordum. Önümüzde Utku ile Ufuk vardı. İkisi beraber gitmişti. Ama yanılmıyorsam araba Utkunundu. Kalan yol azaldıkça stresimde kat kat artıyordu. Bir anda araba durunca

" Hadi güzelim inelim." başımla onaylayıp arabadan çıktık. Utku ile Ufukta bize doğru gelip yanımızda durdular. Utku elini beline atıp çıkardığı silahı bana uzattı.

"Evdeydi. Unuttun heralde."

Ben ona kaşlarım çatık bir şekilde bakarken. Ufuk gülmeye başladı.

"Yuh kızım ya aklın nerede senin. Kızım dua et Utku gördüde getirdi. Yoksa ölün çıkardı ordan."

"Ne diyorsun oğlum düzgün konuş." diye Utku kızarak Ufuk'u cevapladı.

"Yani bebeğim biraz fazla bu. Silahsız nereye gelmeyi planlıyordun?"

"Tamam kızın üstüne gitmeyin artık." dedi Utku. Bugünkü kurtarıcım Utkuydu anlaşılan. Havada kalan silahı alıp onlar gibi belime yerleştirdim. Sanırım girmem gereken yeni karanlıklar vardı. Etrafa baktığımda biraz uzağımızda bir depo vardı kendiliğince büyük sayılırdı ama etrafta hiç kimse yok gibiydi. Belkide şifreli olan kapıların olduğu yöndeydik. Bizim durduğumuz yer ise bir kaç ağaç tarafından çevrilmişti. Onlar bizim gözükmemizi engellerken arabaların neden özellikle siyah olduğunuda anlamıştım.