ح9
*وطبعا مصطفى خرج من الاوضة وهو مخنوق ومش شايف قدامه مش قادر يصدق انها كدبت عليه وهو صدقها وكان مغفل اوى كدا وفضل ماشى ومتعصب اوى ووصل لحد باب اوضه عصام ولسه هيفتح الباب لقه نفسه اتردد كتير ومكنش عايز يدخل يقولوا حاجة بص جمبه لقه اية واقفة والدموع نازلة زى المطر من عنيها وعمالة تحرك راسها بالنفى وعيونها كانت بتترجاه انه ميقولش حاجة*
مصطفى*خد نفس عميق وحس كأن نار خارجة منه وحاول يمسك اعصابه شوية وبعد ايده عن اوكرة الباب ووقف قصادها وعينه كلها شرار ومسك ايديها جامد وفضلوا ماشيين لحد ما وصلوا الاوضة تانى واول ما دخل رمها على السرير جامد واية اتخبطت فى دمغها*:انا عايز اعرف ليه عملتى كدا ليـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــه
اية*مسكت راسها وبعد كدا عيطت جامد وفضلت ايديها تترعش*
مصطفى*بعصبية*:بطلى عياط وردى على سؤالى ايه ال خلاكى تعملى كدا ,انطقى
اية*حاولت تهدى شوية وبدأت تحكيله على كل حاجة*:والله العظيم هو ده كل الحصل ,وانا عشان ايمن عملت كدا صدقنى
مصطفى*بصلها بأرف*:عشان ايمن ,وتفتكرى ايمن هيسكت لو عرف ال انتى عملتيه ده
اية*فضلت تعيط وساكتة خالص*
مصطفى:لولا ان احترمت ايمن بجد ولما فكرت حسيت انه ملوش ذنب فى ال انتى عملتيه ده انا كنت زمانى قايل لمستر عصام وهو يتصرف *وسكت شوية*:اخرك هنا الاسبوعين وال 5 ايام دول وبعد كدا مشوفش وشك هنا تانى وليا كلام مع اخوكى *وخرج مصطفى من الاوضة وقفل الباب جامد*
اية*حطت راسها على المخدة وفضلت تعيط جامد اوى ومش عارفة هتعمل ايه فى الحصل ده*ومصطفى خرج وفضل يلف شوية وكان مخنوق اوى وحاسس انه مش مصدق الحصل ده ومش عايز يصدق ووتعدى عليهم الساعات ,هى زعلانة والدموع فى عنيها وهو مخنوق ومش مصدق انها طلعت بنت مش ولد وكدبت عليه ,والصبح راح مصطفى المكتب ومش رضى يرجع الاوضة تانى واية طبعا من كتر العياط والخوف راحت فى النوم وقلقت على ضوء الشمس الدخل الاوضة واول ما صحيت قامت من على السرير وافتكرت انه رجع بس عرفت انه مجاش وقضى اليوم ده برة ومكنتش عارفة هتعمل ايه عشان توضحله الحصل ده وقامت غيرت هدومها عشان تروح المكتب*
حسين:ايه ده انت هنا من امبارح ولا ايه
مصطفى*كان قاعد مضايق و سرحان*
حسين:مصطفى
مصطفى:ايه؟
حسين:مالك فى ايه
مصطفى:مفيش
امجد:اومال فين ايمن
مصطفى*اول ما سمعوا بيسأل عليها دخل على المكتب*:معرفش
امجد وحسين *بصوا لبعض بستغراب ودخوا المكتب وره مصطفى وكانوا حاسيين ان فيه حاجة غريبة هم مش فهمنها وبعد شوية جت اية*
اية*دخلت وطبعا عنيها كانت وارمة من كتر العياط وكان فى راسها محمرة من الخبطة*
امجد*اتصدم*:ايه ده مالك يا ايمن فى ايه
اية*بحزن*:مفيش
حسين:ايه ال فى راسك ده
اية*بصت لمصطفى*:اصل وقعت من على السلم
حسين:مش تخلى بالك ,عموما بعد الشغل ابقى روح الصيدلية
اية:ان شاء الله *وقعدت اية على مكتبها وكانت كل شوية تبص على مصطفى الكان قاعد ومديهم كلهم ضهره وفضلت باصه بحزن ومش عارفة هيسامحها ولا لا*وفضلت قاعدة على مكتبها وحاولت على قد ماتقدر تمنع دموعها*وشوية وكريم جه*
كريم*دخل ومن غير مايعتذر واستغرب اوى من هدوء المكتب وان مصطفى مش باصصلهم كدا فقال يعمل صوت*:صباح الخير
امجد وحسين:صباح النور
كريم*بص على مصطفى لقاه برده مكلمهوش ولا قالوا حاجة على التأخير وقعد هو كمان على مكتبه وفضل ساكت*
حسين:طب مصطفى عايزينك فى المصنع
مصطفى*قام من غير مايبص لحد*
امجد:خد ايمن معاك وانا وحسين هنخلص الشغل هنا
مصطفى*بجدية*:انت الهتيجى معايا
امجد:بس انا
مصطفى:امجد انا المدير هنا ,هم يقعدوا يكملوا الشغل*ومشى مصطفى وخرج من المكتب وكلهم فضلوا يبصوا لبعض بستغراب وخصوصا كريم فضل يبص على اية ومش فاهم فى ايه الحصل ونفسه جدا يفهم ايه الغير مصطفى كدا وبعد ماكان هو وايمن ده حبايب اتقلب القالبه دى الكانت واضحة عليهم هم الاتنين وبعد مامشى*
كريم*قرب من مكتب اية*:هو ايه النظام
اية*بصتله بأرف ومردتش عليه*
كريم:وايه ال فى وشك ده هو ايه الحصل بينك وبين مصطفى
حسين:سيبوا دلوقتى ياكريم
كريم:لا ما انا لزما اعرف
حسين:انت مالك انت وكمان الواضح ان فيه حاجة جامدا ومش وقته كلام اتفضل بقى على مكتبك
كريم:هو انت كمان هتؤمرنى ولا ايه
حسين:ولا امر ولا حاجة بس عندنا شغل وعايزين نخلص اتفضل اقعد على مكتبك لو سمحت عشان مصطفى على اخره ولو الشغل مخلصش هيقلب علينا كلنا ,فهمت
كريم*بص لآية نظرة استفهامية وقعد على مكتبه وبرده كان مصمم يعرف ايه الحصل*
مصطفى*راح على المصنع وكانت مضايق اوى واتنرفز على العمال*:الشغل ده فين وليه مخلصش
واحد من العمال:يابشمهندس احنا طالع عنينا من امبارح
مصطفى:انا مش عايز كلام الشغل ده يخلص فى ظرف يومين انتوا فاهمين
العمال*كلهم باصولوا ومقدروش يتكلموا*
مصطفى *سابهم ورجه هو وامجد*
امجد:مالك يامصطفى فى ايه ايه الحصل
مصطفى:محصلش حاجة
امجد:لا حصل انا اول مرة اشوفك كدا
مصطفى*بنرفزة*:ايمن انا مش عايز اتكلم
امجد:ايمن! لا انا امجد
مصطفى*بصله وحاول يهدى*:امجد مش وقتوا كلام اهم حاجة الشغل دلوقتى
امجد:ماشى يامصطفى
*وفضلوا ماشيين هم الاتنين لحد ما رجعوا المكتب تانى وفضلوا يشتغلوا فى هدوء ومصطفى مكنش عايز يبص لآية خالص*وبعد شوية جت صافى كالعادة عشان تعطلهم عن شغلهم*
صافى:مصطفى
مصطفى*بصلها وفضل ساكت*
صافى:مالك فيك ايه
مصطفى:مفيش ,خير
صافى:انا جاية عشان اعزمك على الغداء والمرة دى مفيش اعذار
مصطفى:بصى انا النهاردة بالذات مش مستحمل اى كلمة
صافى:ليه ايه الحصل
مصطفى*بنرفزة*:هو كل واحد يقولى ايه الحصل انتوا مالكوا اصلا بالحصل كل واحد يسكت ويشوف هو بيعمل ايه خلاص
صافى*بصتله واتخضت لما لقيته عمل كدا وسابته وخرجت من المكتب*
مصطفى:الكل يركز فى شغله انا عايز الشغل كله يخلص النهاردة ومش عايز اسمع كلمه ايه الحصل دى مفهوم
الكل*باصله ومحدش كلمه خالص وفضلوا يشتغلوا ومستغربين من الحصل ده وكلهم مش عارفين ايه سببه وبعد ساعات من التوتر والعصبية الحصلت دى كل واحد خلص شغله ومشى*
مصطفى:امشى انت يا امجد انا هاخد مكانك فى الوردية دى
امجد:طب روح انت وريح اعصابك
مصطفى*بصله جامد*:وانا اعصابى مالها
امجد:طب خلاص هروح انا سلام
*وفضلوا فى المكتب هو واية بس ومكنتش عارفة هتعمل ايه او هتقولوا ايه ولسه هتخرج*
مصطفى*بجدية*:استنى هنا
اية*بصتله وفضلت ساكتة*
مصطفى:عايزك متختلطيش بالمهندسين كتير احسن تكونى مصدقتى ولا حاجة
اية*بصتله واتصدمت*:مصدقت! ماشى *ولسه هتمشى*
مصطفى:استنى ,الموضوع الحصل ده مفيش غيرى انا وانتى نعرفه
اية:اكيد مش هروح اقول لحد
مصطفى:لاممكن حد زى باسم مثلا الخلاكى تركبى معاه وتشربى سجارة زى دى يخليكى تقوليله
اية*حست ان قلبها بيتجرح فى كل كلمة بيقولها والدموع نزلت من عنيها*:فى حاجة تانى
مصطفى*بصلها بحدة*:انتى اسمك ايه ,يعنى انتى قولتى انك اخت ايمن بس مقولتيش اسمك
اية:اسمى اية
مصطفى:اية ,طيب تتفضلى حالا على الاوضة ومتخرجيش منها غير بكرة الصبح
اية*حركت راسها بنعم*
مصطفى*خلص كلامه وبعديها شاف خيال حد برة المكتب سابها وخرج بسرعة بس مشفش حد*
اية*بستغراب*:هو فى ايه
مصطفى:مش عارف شوفت خيال حد كدا
اية*بصدمة*:يعنى حد سمع كلامنا
مصطفى:مش عارف ,او يمكن متهيائلى انا منمتش من امبارح
اية:طب ممكن تنام ومتفكرش فى اى حاجة خالص
مصطفى:مش انتى تقوليلى هعمل ايه هنا انا البقول وبس ,اتفضلى امشى
اية:حاضر
*واول ما مشيت مصطفى فضل باصص عليها ووبعديها قعد لوحده وحس ان فيه شريط قدام عينه عن كل لحظة مرت عليه وهو معاها ولقه نفسه من غير مايحس انه بيبتسم لما افتكر المواقف دى وجواه كان احساسين عكس بعض تماما احساس بيقول انها ملهاش ذنب فى الهو بيعملوه فيها ده واحساس تانى بيقول انها تستاهل اكتر من كدا عشان كدبت عليه وهو بيكرة الكدب ده جدا فضل يفكر مصطفى ومش عارف يعمل ايه فى ده كله وطبعا غصبن عنه غلبه النوم عشان كان يعتبر منمش خالص وتانى يوم كل حاجة فضلت زى ما هى لحد ما اتصل به عصام*
عصام:مصطفى انا عايزك تيجى مكتبى
مصطفى:خير يافندم حصل حاجة
عصام:لما تيجى هتعرف كل حاجة
مصطفى*حس بقلق خصوصا ان صوت عصام كان متغير اوى وقلق وبص لآية*:انا رايح المكتب لمستر عصام
امجد:ليه
مصطفى:مش عارف طلب منى كدا ظبطه الشغل لحد ما اجى
امجد:طب انا هروح اشوف حاجة فى المصنع
حسين:خدنى معاك عشان عايز اروح الشركة اتكلم مع مهندس وائل
*وقاموا هم الاتنين وفضل فى المكتب اية وكريم بس الفضل باصصلها نظرات غريبة اوى ,وايه مش فى دمغها وكانت على مكتبها بتشوف شغلها*
كريم*قام وحط ايده على الورق الكان قدام اية*:لا بقى ما انا لزم افهم الحصل ده ازاى
اية*بلعت ريقها بصعوبة*:هو ايه الحصل
كريم*بمكر*:ال انا شايفه قدامى ده
اية:قصدك ايه يعنى
كريم:ايه الخلاه مصطفى يقلب عليك اوى كدا اكيد فى حاجة
اية:هو انت مبتزهقش هه مبتزهقش صح
كريم:انا بحب افهم كل حاجة ماشية حواليا
اية:وانا معنديش حاجة اقولها واتفضل لو سمحت على مكتبك
كريم:ما هو مصطفى لما يتحول فجأه كدا يبقى فيه حاجة حصلت وجامدا اوى ده مكانش كدا يوم ما عرف انى كدبت عليه
اية*لنفسها:عشان انا كدبتى اصعب هو نفسه مش قادر يستحملها اوى يصدقها*
كريم:انت ياعم روحت فين ,رد عليا
اية:يوووووووووه ,على فكرة لو مبطلتش هسيبلك المكتب وهمشى انت فاهم
كريم:طب خلاص خلاص ,مش عايز اعرف حاجة منك ,بس هعرف يعنى هعرف انا وراكوا والزمن طويل
اية*بصتله بأرف وفضلت تبص على الورق القصادها ومركزتش معاه ولا فى كلامه خالص*
*وفى نفس الوقت مصطفى رايح على المكتب عند عصام واول ما وصل خبط ودخل لقه عصام وشه مقلوب ومضايق جدا ,استغرب اوى عشان اول مرة يشوف عصام بالشكل ده وحس ان الموضوع مش خاص بالشغل خالص ولقه نفسه بيفتكر لما شاف خيال حد وقال لنفسه معقولة يكون حد سمع وراح قاله وفضل باصصله وساكت وشوية وعصام بصله نظرة جامدا اوى و...............
