Patient 95 II [BTS Fanfic]

Chapter Twenty

"Chapter Twenty: Miho"

[Jeon's POV]

I knelt down and squat in front of a gravestone while holding a bouquet of pink carnation flowers. I smiled as I traced the carved name in the tombstone.

Jeon Jungkook

"Hyung. It's been years, huh?" tawa ko habang kinakausap ang kaluluwa ng aking yumaong na kapatid. I smirked and looked at the flowers as I played with it.

"Too bad. Bumabalik na naman ang lahat ng sakit." I finally sighed and decided to stand up after leaving the flowers at the bottom of the gravestone.

I looked back at it one more time. "I'll fix this."

Lumakad na ako papalayo sa puntod ni hyung.

Habang nag-iisip ako ng malalim ay may natanaw akong pamilyar na tao sa di kalayuan. Nakaupo ito sa harap ng isang puntod at kinakausap ito. Nararamdaman ko rin yung kalungkutan niya. Naririnig ko yung paghagulgol niya dahil sa yumaong niyang kakilala.

Di ko alam kung lalapit ba ako o umalis na. Nakatayo lang ako dito habang minamasdan siya. Kailangan nga ay umalis na ako baka makita pa ako.

Inalis ko na yung mga tingin ko kay Miho noona at nagsimula nang lumakad papalayo.

"Jeon Jae?"

Napatigil ako sa paglalakad ko nang tawagin niya ako. I stiffened a bit before relaxing my body and walked away in a rush. Di pa ako nakakalayo nang hawakan niya braso ko at pinigilan ako.

"Wait!" tawag niya ulit. Tumigil na lang ako sa paglalakad ngunit di ko siya hinarap. "Para yatang nakakita ka ng multo nang makita mo ko ha?"

I straightened and decided to face her. I acted like I didn't know what she was talking about. "Ano? I didn't even saw you."

She laughed and crossed her arms across her chest. "Really Jeon? You weren't even surprise."

Napaiwas ako ng tingin at napahawak sa batok ko. I'm still bad at lying and pretending. Goddammit.

Tumawa ulit siya at tinapik yung kaliwang pisngi ko. "Yes, you are bad at it."

"Anyways, anong ginagawa mo rito?"

I sighed in defeat. "Oo na. Andito ako kasi may binisita ako, obviously."

"Pilosopo."

I scoffed at her comment. "Ikaw ba?"

Bahagya siyang ngumiti bago niya ako sinagot. "Same dude."

"Wow? Dude?"

"Bakit? Dude~"

"Di ka pa rin nagbabago, noona."

She raised her brow at me. "Oh? Ilang araw lang tayong di nagkikita tas nag-e-expect ka na magbabago ako? Nagpapatawa ka ba, Jeon?"

I rolled my eyes. "Dyan ka na nga, noona. Dami ko pang gagawin eh."

I turned my back on her and started to walk away. Nararamdaman ko pa rin siyang sumusunod sa akin habang tumatawa. Sa totoo lang, baliw ba 'tong babaeng 'to?

"Alam mo, Jeon. Ikaw yung nagbago eh." I looked at her and raised an eyebrow.

"Pardon?"

"Ang sweet sweet mo nung tayong tatlo pa lang pero ngayon naging aloof ka na."

"I am not what you think, noona."