White Lies (Completed)

CHAPTER FIVE

Dedicated to DanicaMerto03

Eugene's Point of view

"Eugene!" Sigaw ni Addi ng makita akong tatalon sa terrace.

"Wag mo na akong pakialaman Addi!" I said.

"Eugene! Bumaba ka dyan!" Sigaw ni Addi.

"Addi mahal ko pa si Aubrey! Mahal na mahal ko pa rin sya!" I said at tuloy tuloy ng luha ang dumaloy sa pisngi.

"Eugene bumaba ka dyan!" Narinig ko ang isang boses na miss na miss ko na. Paglingon ko nakita ko si Aubrey.

"Anong ginagawa mo dito?" I ask.

"Bumaba ka dyan!" She said.

(Continuation)

"Please Eugene. Balikan mo ako please." She said.

"I'm so sorry baby." I said. Lasing sya at dinala sya ni Alexis dito. Alexis is my bestfriend.

"Eugene balikan mo ako please, Eugene." She whispered against the sobs.

"I'm so sorry. Alam kong sasaya ka sa iba at hindi sa akin." I said.

Nagulat na lang ako ng bigla nya akong halikan. Di ko napigilang rumesponde sa kanya.

------

"Eugene...." Nagising ako ako dahil sa pagtawag sa akin ni Aubrey.

"Umalis ka na." I said.

"Pero..." She said.

"It's just a plain sex Aubrey. Plain sex." I said.

"Eugene. Mahal mo pa ako di ba? Nagmamakaawa na ako sayo, wag mo kong iwan. Please." She said at niyakap ako. Pero inalis ko ang kamy ko sa kanya.

"Umalis ka na. At wag na wag mong sasabihin kay Addison na may nangyari sa atin. Mahal ko si Addi at di ko sya kayang masaktan." I said.

"Hindi mo sya kayang masaktan pero ako kaya mong saktan?" Nanunumbat na tanong nya.

"Magkaiba yun. Sya mahal ko at ikaw hindi."  I said.

"Sige aalis na ako. Hinding hindi na kita guguluhin. Happy First anniversary Baby." She said at nagmamadaling nagbihis at lumabas ng kwarto ko.

Napaluha na lang ako. Hindi ko kayang makita syang nasasaktan. This is are first anniversary. One year na pala kami noh? Pero lahat ng yun sayang.

-------

"Eugene umalis na si Aubrey. Pumunta na syang Canada." Saad ni Addison at napangiti ako ng mapait.

"Dapat lang na kalimutan nya na ako Addi. Kasi hindi sya sasaya sa piling ko." I said.

"Pero---" Pinutol ko ang sasabihin nya.

"Wala na Addi. Mamatay na ako." I said.

"Di ba may check up ka pa ngayon? Tara na." Pagiiba nya ng usapan.

Pagdating namin sa hospital agad kaming tumungo sa doktor ko. Inexamin ako at kung ano anong ginawa sa akin.

"I have a good news Mr. Ramirez." Saad ng doktor kaya napatingin kami.

"Your leukaemia is gone." Pahayag ng doktor at nagtaka ako.

"Paano nangyari yun?" I ask.

"I don't know either Mr. Ramirez. Basta nawala na lang ito ng bigla. It's a miracle." Saad ng doktor.

"Dapat di na lang nawala?! Nawala sya dahil sa leukaemia na yan! At ngayon wala na? Pinaglalaruan ba talaga kami ng tadhana?" Sigaw ko.

"Eugene stop! Pwede mo syang sundan." Saad ni Addison.

"Anong gagawin ko? Sasabihin ko na i want her back? Sasabihin ko na nawala yung sakit ko? Sobrang nasaktan ko sya Addison?! Wala na akong mukang maihaharap sa kanya!" I shouted and let the tears fall in my eyes.

--------

"Bumaba ka dyan! Magusap tayo!" Saad nya.

Kailangan ko na syang pakawalan.

--------

Annyeong! Labdab! Muah! 💋

Vote. Comment. Share. Be a fan. Follow me, i'll follow you.

Lovelots💕