rose petal project | jeongcheol | tłumaczenie

we're getting further apart

Drogi Seungcheolu
Dobrze wiesz, jak bardzo kocham pisanie piosenek, jak bzyczenie najmniejszej pszczółki może spowodować, że zacznę śpiewać tą słodką melodię. Tęsknię za odkrywaniem tego razem z tobą, ale ciągle walczę z tym głupim zakazem dotyczącym odwiedzin w szpitalu. Za każdym razem, gdy próbuje dostać się na twoją salę, to powtarzają mi, że tylko rodzina może cię zobaczyć. Czemu po prostu nie mogę zmienić swojego nazwiska na "Choi" i powiedzieć, że jestem twoim bratem? Nie przejmuj się tym, w końcu znajdę jakiś sposób.

Tak czy owak, udało mi się wymyślić patent na to, aby mimo tego wszystkiego być blisko ciebie, więc będziesz mógł mieć mnie na wyciągnięcie ręki nawet wtedy, kiedy nie będzie mnie obok. Udało mi się połączyć miłość do twojej osoby wraz z moim największym marzeniem - rozpoczynam 'rose petal project'. Tak nazwałem mixtape, który dam ci za miesiąc (tylko dla mnie przeżyj!). I będziesz mógł go słuchać tak długo, jak tylko będziesz chciał, równie dobrze możesz zostawić to na swojej szafce nocnej i zapomnieć, że to kiedykolwiek powstało. Tak czy inaczej, nie mam nic przeciwko temu. W ten sposób chce po prostu wyrazić do ciebie swoją miłość.

Tak jak mówiłem, pisze swoją pierwszą piosenkę. To chyba moje piąte podejście do słów i jak mam być szczery, moim zdaniem brzmią nawet dobrze. Oto mały spoiler!

Jesteś ode mnie tysiąc kilometrów stąd
Jesteś tysiąc kilometrów od mojej miłości
Bezustannie płaczę, abyś wrócił do mnie
Tysiąc kilometrów stąd

To wszystko co możesz dzisiaj podpatrzeć! Nic więcej nie zobaczysz, dopóki nie nadejdzie dzień, gdy ci to zaspiewam. Ugh, chciałbym usłyszeć twój głos, kiedy szepczesz mi czułe słówka, desperacko za nim tęsknię, on zawsze mnie uspokaja... cholera, tęsknię nawet za twoim kotem...

Jeśli idzie o szkolne ploteczki, to meanie jest już oficjalnie potwierdzone! Sa razem tacy uroczy. To było jasne od samego początku, że sa dla siebie stworzeni. Mam nadzieje, ze Junhui i Minghao będą następni, patrząc na to jak zerkaja na siebie podczas matematyki. Niestety, verkwan się rozpadł, powiedzieli że potrzebują trochę czasu aby rozwiązać kilka problemów z czasów, gdy jeszcze nie byli razem. Nie obwiniam ich - sa jeszcze młodzi, mają wiele swoich problemów. Mówią, że zostaną przyjaciółmi, co jest świetne. Jihoon stara się, abyśmy wszyscy nadal byli ze sobą razem jako nowy 'lider' naszej paczki, ale mimo to ja nadal mam wrażenie, że wydarzy się coś złego, przez to że zostałeś skierowany do szpitala. Módl się za nas, Cheol! Ominęło Cię wiele nudnych lekcji - lecz przegapiles także te fajne. Będziesz miał sporo pracy domowej kiedy do nas wrócisz, jak coś to ja zawsze będę mógł ci z tym pomoc, jeśli będziesz chciał!

Naprawdę chciałbym Cię zobaczyć, Seungcheol, trzymaj się, nie tylko dla mnie, ale dla twojej rodziny i przyjaciół.

- twój aniołek, Jeonghan x

Jak tylko antybiotyki zaczęły działać w jego organiźmie, pielęgniarz usiadł obok niego i westchnął, czytając pewne partie listu, które Jeonghan napisał złotym tuszem.

"Trochę czasu minie zanim wrócisz do domu, Seungcheol " westchnął pielegniarz Seokjin, odrzucając blond pasma z twarzy "Dużo minie, zanim będziesz w stanie zobaczyć kogoś ze swoich przyjaciół ".

"Mam nadzieję że będę mógł się z nimi spotkać, zanim coś złego się wydarzy" Seungcheol skrzywil się, wracając pamięcią do momentów, w których spędzał czas ze swoją dwunastką przyjaciół, gdy był jeszcze zdrowy.

"Postaram się, aby nic się tobie nie wydarzyło, dla tego Jeonghana" Seokjin uśmiechnął się , starając się go pocieszyć , ale Seungcheol czuł się okropnie. On po prostu chciał wrócić do domu, nawet jeśli to właśnie szpital był tym momencie jego chwilowym domem. Puste, białe ściany które go otaczaly zdawały się zastraszać biednego Seungcheola, chłopakowi wydawało się, jakby mury zaczęły się do siebie przybliżać. Oszronione okna na marne starały się ukazac widoczny za oknem pejzaż. W jego pomieszczeniu jedynym przedmiotem, który jako jedyny rzucał się w oczy - ciemnoniebieskie zasłony. Seungcheol byłby skłonny zasponsorować tej sali szybki remont, gdyby nie fakt, że niestety było to zabronione przez szpital.

"Tak, dla Jeonghana"

"Mogę spytać kim jest dla Ciebie Jeonghan?" Zapytał pielegniarz, przyklejajac igłę tak, aby była bardziej bezpiecznie przymocowana, niż wcześniej. " Chyba, że to jakaś prywatna sprawa..."

"Nie, nie. Wszystko okej." Zaczął Seungcheol, pocierajac swoje dłonie w ten sposób, jakby chciał rozpalić ognisko. "On jest moim chłopakiem, moim i tylko moim, jest prawdziwym wcieleniem aniola, jest taki piękny, mądry i kreatywny. Nie mógłbym prosić o kogoś lepszego, niż on "

"Rozumiem, uwielbiasz go"

"To prawda, przyjacielu "