Er was eens.... (BoyxBoy)

De prins op de erwt

Er was eens een prins die bijna 22 werd. Volgens de wet moest hij dan trouwen zodat hij de troon kon overnemen. De prins was smoorverliefd op een jongen uit het dorp, Christophe. Ze vonden elkaar al lang leuk. Maar nu is het moment er om het de koning en de koningin te vertellen  dat ze van elkaar houden.

Zenuwachtig zat de prins op zijn stoel. Hij zou zo vertellen dat hij verliefd is. Niet dat dat zo'n probleem is maar hij weet niet hoe zijn ouders zullen reageren als ze erachter komen dat het een jongen is. Er komt een lakei de kamer in lopen. "Er is bezoek voor de prins" Hij maakt een kleine buiging en loopt de kamer weer uit. Zijn ouders keken de prins nieuwsgierig aan. Nu of nooit. De prins ademt diep in en uit. "Vader, moeder ik moet u iets vertellen" Beide bleven ze stil wachten. De prins vervolgt zijn verhaal. "Ik ben verliefd. Al een tijdje en ik heb hem uitgenodigd om langs te komen en jullie te ontmoeten." Even is het stil. "Hem?" Vraagt zijn moeder voorzichtig. De jonge prins knikt en staat op. Hij verlaat de kamer om even later terug te komen met een knappe blonde jongen. "Majesteit" Zegt hij onderdanig. Hij maakt een buiging voor de koning en de koningin die hem verbaast aankijken. "Vader, moeder dit is Christophe, de gene van wie ik hou." Het echtpaar keek elkaar met open mond aan. "Maar liefje hij, hij" stamelde de koningin "Ik weet het, het is een jongen, maar ik hou van hem moeder daar kan ik niks aan veranderen." De prins keek zijn moeder smekend aan. "Hij zou nooit zo gevoelig kunnen zijn als een vrouw." Zegt de koning. Christophe 's gezicht betrekt. De prins kijkt boos naar zijn ouders. "Wat is dat nou weer voor onzin!" De prins wil naar zijn ouders stappen maar Christophe houd hem tegen. "Het is goed." Zegt hij zacht. "Ik begrijp het" Pijn weer kinkt in zijn stem. "Mijn excuses u gestoord te hebben, ik zou u verder niet meer storen." Weer maakt hij een diepe buiging. Het hart van de prins breekt. "Ik wil niet dat je gaat." Fluistert de prins in Christophe 's oor. "Ik ook niet maar ik kan niet anders. Ze zijn de koning en koningin jou ouders. Ik hou van je maar ik kan niet anders dan gaan als ze me niet accepteren." Fluistert hij terug met gebroken stem. Tranen staan in de ogen van beide jongens. "Ik hou van je" Snikt te prins. Er ontsnapt een traan uit zijn ooghoek. "Ik ook van jou." Voorzichtig Veegt Christophe de traan van zijn geliefde. Het echtpaar heeft alles meegekregen. Ze kijken elkaar aan. Ze zijn misschien koninklijk maar ze willen hun zoon wel gelukkig zien. "Misschien kunnen we iets bedenken." Denkt de koningin hardop. Iedereen kijkt haar vragend aan. "Hoe bedoel je?" Vraagt de koning onbegrijpelijk. "Nou het enige punt waar we tegen aan lopen is dat mannen niet zo gevoelig zijn als vrouwen dus wat als we iets verzinnen om te kijken of hij net zo gevoelig is als een vrouw van adel. Lukt het hem om te slagen dan is hij net zo gevoelig en mogen ze trouwen zo niet dan..." De koningin maakt haar zin niet af. Iedereen weet al wat er zal gebeuren als het niet lukt. Even is het stil en keert iedereen zich naar Christophe. Op zijn beurt kijkt hij naar de prins. Ze staren elkaar even liefdevol aan. Er vormt een kleine grijns op zijn gezicht en knikt. "Alles voor mijn prins" De koningin knikt. "Goed ik heb een idee. Ik moet gaan en wat dingen regelen." Ze loopt de kamer uit met de koning achter haar aan.De koningin loopt eerst naar de keuken. De kok kijkt verbaast op. Hij maakt een kleine buiging. "Waar kan ik u mee van dienst zijn koningin?" De koningin schenkt hem een klein glimlachje. "Ik zou graag een erwt willen" Antwoord ze beleeft  "Een erwt?" Vroeg de kok verbaast. Ze knikte. De kok kijkt verbaast. Wat moet de koningin met één erwt. Hij durft dit echter niet te vragen en loopt naar de jutezak vol erwten en pakt er een uit. "Alstublieft koningin." Ze knikte en liep naar de logeer kamer. Onderweg wenkte ze een lakei mee. In de kamer wijst ze naar het bed. "Haal het matras er af" Beveelt ze. De lakei maakt een buiging en loopt naar het bed. Hij tilt het matras er af." De koningin knikt tevreden. "Ga nu twee van onze dikste matrassen uit het kasteel halen" De lakei geeft een kort knikje en loopt de kamer uit. De koningin loopt naar het bed en legt de erwt op de bodem van het bed. Na een tijdje komt de lakei met een dik matras gevolgd door een tweede. Als beide matrassen op het bed liggen knikt de koningin tevreden. "hartelijk bedankt heren, jullie kunnen nu gaan." Beide buigen ze even en lopen ze de kamer uit. De koningin loopt naar de leefruimte.

"Heren de logeerkamer is gereed. Ik zou vroeg gaan slapen want morgen is de test." De prins kijkt Christophe aan die opstaat. Snel drukt hij een kus op de lippen van de prins. "Slaap wel lieve prins" Fluistert hij in zijn oor. De prins krijgt kippenvel van de warme adem die in zijn nek blaast. "Slaap wel schat." Ze glimlachen even naar elkaar voor Christophe de kamer verlaat om te gaan slapen.

Het is al ver na middernacht en Christophe heeft nog steeds geen oog dicht gedaan. Hij blijft maar piekeren over morgen, wat als hij de test niet goed doet? Hij wil de prins niet verliezen. Het bed ligt ook niet comfortabel ondanks de twee dikken matrassen prikt er iets in zijn rug. Weer draait hij een keer om. Het lijkt wel alsof zijn rug vol blauwe plekken zit. Pas als de zon opkomt valt de jongen in slaap. 

De prins loopt zachtjes de logeerkamer in. Daar ligt de gene waar hij het meest naar verlangt. Zachtjes loopt hij naar hem toe om hem wakker te maken. "Christophe" Fluistert hij zacht. Geen reactie. "Christophe wakker worden" Langzaam opent hij zijn ogen. "Goeie morgen" zegt de prins zacht. Christophe geeft een magere glimlach. "Goeie morgen" Zegt hij moeilijk. De prins kijkt hem verbaast aan. "Gaat alles wel goed?" Langzaam schud Christophe zijn hoofd. "Ik heb zo slecht geslapen. Ik lag maar te piekeren, ook lag er iets hards in mijn bed het lijkt wel alsof mijn hele rug bond en blauw is." De prins keek hem met medelijden aan. "Denk je dat het vandaag gaat lukken?" Vraagt hij dan voorzichtig. Christophe haalt zijn schouders op. "Weet ik pas als ik de opdracht hoor." De prins knikt. "We moeten zo naar het ontbijt" Christophe knikt en klimt uit bed.

Bij het ontbijt is het ongemakkelijk stil. Niemand durft iets te zeggen tot de koningin binnen komt. "Zo Christophe hoe heb je geslapen?" Even denkt Christophe na eerlijk zijn of liegen. Hij kijkt stil naar de prins die zelf ook niet goed weet wat hij moet doen. "Eerlijk uwe majesteit, ik heb vreselijk geslapen. Er lag iets hards in mijn bed en ik had het gevoel alsof heel mijn rug bond en blauw werd." Hij kijkt haar schuldig aan. Maar de koningin krijgt lichtjes in haar ogen. "Dat is geweldig!" Roep ze vrolijk uit. Iedereen kijkt haar vragend aan. "Hoe bedoel je schat? ik begrijp het niet helemaal." De koning kijkt haar vragend aan. Ze staat op. "Volg mij" Iedereen loopt haar gehoorzaam achterna. Aangekomen bij de logeerkamer zijn de twee matrassen verwijdert. De koningin loopt naar het lege bed en pakt de erwt. "Tada" Zegt ze triomfantelijk. Nog steeds kijken de jongens haar niet begrijpend aan. Als de koningin dat door heeft zucht ze. "Ik heb een erwt op de bodem van het bed gelegd met twee dikken matrassen er op. Als je de erwt er door twee matrassen heen voelt dan moet je toch wel gevoelig zijn?" De koning knikt instemmend en de twee jongens kijken haar verbaast aan. "Betekend dit?" Vraagt de prins. De koningin knikt. De jongens vliegen elkaar in de armen en drukken hun lippen op elkaar.

Dat zelfde jaar nog trouwen de jongens. Ze worden geliefd door het volk. Ze hielden van elkaar en hun naasten.

En ze leefde nog lang en gelukkig...