Ο Μπάτσος και η πρασινοματα

Πίσω στην κόλαση..

Μεριά Ζέτας

Ανοίγω τα μάτια μου και ενας πονοκέφαλος συνοδευόμενος με μια ζάλη με διαπερνανε.

Μα καλα τι έγινε εχτες;

Το μόνο που θυμάμαι είναι να είμαι με τον Χρήστο και μετα... Κενό.

Συνονομαι και πάω στην ντουλάπα. Βαζω μια μαύρη φόρμα και ενα άσπρο φουτερ αφού κρυωνω.

Χτενιζω λίγο τα μαλιά μου και κατεβενω κάτω.

Στο σαλόνι είναι μόνο ο Γιώργος και ο Χρήστος...

"Καλημέρα..."Λεω ζαλισμενα.

"Ζέτα; είσαι καλά; Ζαλιζεσαι; Θες νερό χυμό τιποτα;"Ρωτάει ο Γιώργος.

"Ενα ντεπον θέλω γιατί το κεφάλι μου πάει να σπάσει."Λεω και κάθομαι στον καναπέ. Ο Γιώργος τρέχει στην κουζίνα και μετα απο δευτερόλεπτα επιστέφει κρατώντας ενα ποτήρι και ενα ντεπον.

Μου τα δίνει και πεινω το ντεπον και το νερό και ξανα απλωνομαι στον καναπέ σαν χταπόδι.

"Εμ τι έγινε εχτες; Γιατί το μόνο που θυμάμαι είναι να καθόμαστε με εσένα Χρήστο και μετα τίποτα αλλο."Λέω.

"Εμ απλά λυποθυμησες. Ο γιατρός είπε πως ειναι γιατί δεν εφαγες καλα και σου έπεσε η πίεση."Λέει ο Χρήστος.

"Ααα οκ."Λέω ψυχρεμα.

"Εμ Γιώργο φεύγεις λίγο που θέλω να μιλήσω με την Ελισάβετ..."Λέει ο Χρήστος ενώ κοιτάζει το πάτωμα.

"Ναι..."Λέει και τον πλησιάζει. Του Ψυθιριζει κατι στο αυτί αλλά δεν ακούω. Μετα πιγενει μέσα και ο Χρήστος με πλησιάζει χωρίς όμως να με κοιτάζει.

"Ελισάβετ..."Λέει σιγανα.

"Έγινε κάτι;"Τον Ρωτάω. Ακόμα δεν με κοιτάζει. Μόνο το πάτωμα.

"Θέλω... Θέλω να χωρίσουμε."Λεει και νιώθω να χάνω ενα χτύπο απο την καρδιά μου.

"Τί;"Ρωτάω χωρίς να μπορώ να το διαχειριστώ.

"Σε Βαρέθηκα. Μόνο να σε γ@μησω ήθελα. Δεν μου καθεσε άρα θέλω να σταματήσουμε."Λέει ψυχρά. Δάκρυα απειλούν να βγούν απο τα μάτια μου όμως δαγκωνω τα χείλη μου μα γρατζουναω τον εαυτό μου εμποδίζοντας τα.

"Φύγε..."Είναι το μόνο που λέω ενώ έχω κλείσει τα ματια μου σφιχτά.

Σηκωνωμαι απότομα και τρέχω στο δωμάτιο μου. Κλείνω την πόρτα με δυναμη και αρχίζω και χτυπάω τον σάκο του μποξ...

"Γαμωτο! Γαμωτο! Μπ@στ@ρδε! Πουστ#!"Φωνάζω ενώ χτυπάω τον σάκο με δύναμη πληγωνόντας τα χέρια μου.