Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Eliksiry towarzyszą człowiekowi już od pradawnych lat. W różnych mitach i legendach można znaleźć to pojęcie.
Pierwsze eliksiry były sporządzane przed wieloma wiekami, przez Greków (którzy byli nie zrównani w tej dziedzinie) i Rzymian. Inne plemiona również przyrządzały magiczne napoje, lecz na mniejsza skale. Starożytni magowie używali eliksirów głównie do uzdrawiania, wiec dużo mugoli nazwało ich kapłanami, ponieważ poprzez eliksiry wywoływali deszcz lub leczyli choroby. Niestety, większość cennych eliksirów zaginęło wraz z naszymi przodkami. Niektóre jednak przetrwały do dziś.
Jednym z etapów budowania wiedzy na temat eliksirów była praca greckiego czarodzieja Filibetera Grux'a. On jako pierwszy opatentował kształt kociołka w 100r n.e. i nadał mu taka nazwę. W swoich prywatnych zapiskach używał już terminu „eliksir".
W roku 395 n.e. Ilyas Dawid Mahomet Al. Arbeit – arabski podróżnik – spisał wszystkie poznane eliksiry podczas swoich wypraw po świecie. Dzięki niemu także dzielimy eliksiry na współczesne oraz pradawne.
Dzięki odkryciu przez Kolumba Ameryki uczeni poznali wiele nowych składników do eliksirów, a co za tym idzie gwałtowny rozwój tej nauki.
Dzięki Golpalottowi i Coltonowi p oznajemy wiele zasad, reguł,a także definicji związanych z przyrządzaniem eliksirów. Opracowali oni wspólnie „Mały słownik pojęć eliksiro-alchemicznych". Golpalott rozwijał się w dziedzinie przyrządzania eliksirów, zaś Colton uwielbiał analizować skład i budowę eliksirów, więc dał on początek inokreacji i określaniu barw eliksirów. Opisał również 19 wyjątków dotyczących określania braw eliksirów. Zajęło mu to 30 lat. Czarodzieje razem określili kolory życia oraz odkryli zaklęcie Creatho. Obaj zginęli w wieku 73 podczas próby przyrządzena eliksiru pocieszenia.
Fredo Eternit również zasłużył się w dziedzinie eliksirów, ale – czarnomagicznych. Stworzył eliksir odpadania kończyn oraz antidotum do niego. Otworzymał za to Nagrodę Skobla w 1924r.
