Bir edebiyatçı olarak divan şiirinde aşığın sevgiliye duyduğu sevgiye hayranım Çünkü aşık sevgilinin geçtiği yolu kendine Kabe yapar yolunun tozunu yüzüne sürme diye çeker sevgilinin mahallesin de geçen rüzgarı kendine haberci eder sevgilinin mahallesinde ki köpeklere bile hem tas eder beraber yiyip beraber içerler böylelikle bir nebze de olsa sevgiliye yaklaşmak ümidiyle. Sevgilinin aşk belası uğruna za'if olup rüzgarın onu sevgiliye götürmesini niyaz eder. Psikoloji bu duruma algı bozukluğu der ama biz edebiyatçılar o aşığın sevgisine saygıyla eğilir biz de böyle sevebilme ümidiyle yollara düşeriz. Fakat biz bir sevip karşılık alamayınca geri çekiliriz. Geri çekiliş aslında kurtuluş değildir elbet ama insan bir kere sevilmediğini anlasın kör kurşun yarası gibi batar durur göğsüne. O kurşun yarasının ilacı da şifası da aslında yaralayan kişide yani sevgili de gizlidir o da sevgilinin alametifarikasıdır. Biz sevgiliden gelen belaya da elbette ki razıyız. Bizi ayakta tutan bilhassa belanın ta kendisidir. Zehrimiz de panzehrimiz de aynı kişide mevcuttur. İster zehirleyip ölümün soğuk yatağına bırakıp gider ister panzehri aşılar kurtarır bizi onsuzluktan. Umarız ki Rab' ten bizi onsuz bırakmasın. Onsuz geçen her günümüz cehennemdir bize.
YOU ARE READING
AŞK SÖZLERİ
PoetryMutlaka vardır herkesin bir acısı bir hüznü bir yok oluşu... Şiirler her zaman benim yaralarıma ilaç olmuştur. Şiir yazan şiirin duygusunu anlayan insan benim için en değerli varlıktır.. Beraber güzel iki kelam edip birbirimizin acısını saralım.
