✨1

17.5K 2.1K 1.6K
                                    

En una de la cárceles más aseguradas por el estado de California, en una de las celdas se encontraba Min Yoongi, un asesino serial psicópata que simplemente, no conoce la culpa.

Y parado justo enfrente de aquella celda se encontraba Park Jimin, un psiquiatra, muy atractivo, de unos 23 años de edad.

— Te diré qué necesitas saber sobre Min Yoongi —. Un oficial, en compañía de un mayor empezó

— Te escucho

— Tiende a se manipulador, irritable, explosivo, violento y abusa de los demás. Evita mucho el contacto visual con él, se dice por ahí que puede robar tu alma —. Interrumpe

— Eso es estúpido

— Sólo se dice. Ya para finalizar, solamente puedo desearle suerte

— Mayor Jeon, sé lo que hago y hago a la perfección mi trabajo —. Mira al mayor luego de la pequeña ''charla'' con el oficial

— Bien, le creo Park. El oficial Jung estará aquí, si le hace algo no dude ni un segundo en avisarle ¿Entendido?

— ¿Qué podría hacerme? Tiene una camisa de fuerza

— Nunca se sabe lo que puede venir de alguien como él

— ¿No cree que sería mejor que alguien más me acompañe? —. Pregunta temeroso Jung

— En un rato llegará el oficial Kim, solo espera un poco Jung

— ¿Puedo empezar con mi labor? —. Pregunta Jimin cansado

— Claro

(...)

— Bien Yoongi, me presentaré. Soy Ji -Interrumpe-

— Shh, no me digas Yoongi, no me gusta

— ¿Qué prefieres?

— Llámame Suga

— ¿Te recuerda a tus días de gloria?

— Aún sigo en mis días de gloria

— Estás atrapado en una horrible celda ¿De verdad crees que es la gloria?

— Pero estás tú —. Una sonrisa coqueta se forma en sus labios

— Mira Min, no creo que sea momento de coqueteos ¿Entiendes? Vine a ayudarte, no a enamorarte —. La sonrisa de Yoongi solo crecía más

— Está bien Jimin, empecemos —. Dijo con voz ronca, tan... sexy

— Señor Jimin, para ti

— Como gustes cariño

— Tengo algo en mente para tu primera terapia

—Yo no tengo nada en mi mente —. Una estruendosa carcajada proveniente de él se escucha

— Primero, quiero que me cuentes de ti

— ¿Qué quieres que te diga?

— Todo —. Lo mira fijamente

— ¿Qué es todo? —. Se acerca un poco

— Todo de ti —. Susurra casi inaudible

— 25 años de locura pura, coqueto, encantador, el hombre de tus sueños quizá —. Sonríe

—  ¿A sí? —. Dijo con el entrecejo fruncido

— Por supuesto

— ¿A qué se debe la extravagante manera de asesinar a tus víctimas?

— Diversión —. Se encoge de hombros

— ¿Solo eso? —. Estaba confundido

— Cariño, amo lo que hago, a diferencia de muchos. Pueden decir que estoy loco y tal vez sí, pero hago lo que me gusta

— ¿Insinúas algo hacia mi?

— Claro que no —. Un tono lleno de sarcasmo

— Yo amo lo que hago

— Repítelo hasta que lo creas —. Sonríe

— Eres difícil, pero no imposible de tratar

— No si yo trato contigo antes —. Una sonrisa se forma en los labios de Park

— Imposible, mi querido terroncito de azúcar

— Ya veremos —. Se para y comienza a caminar en círculos alrededor de la mesa y silla dónde se encuentra Jimin

— ¿Por qué te gusta asesinar a lo loco?

— Es entretenido, ya te lo dije

— No me refiero a eso, quiero decir... Armaste una masacre en un cumpleaños de una niña de 5 años

— Ese payaso no me quería dar un globo en forma de perrito, para algo le pagan ¿No?

— ¿Y era necesario matarlo?

— Sí

— ¿Qué hay del padre y la madre de la niña?

— Nadie los llamó, ellos solitos se aparecieron

— ¿Y las niñitas presentes?

— Les hice un favor

— ¿Por qué lo dices?

— Ellas lloraban mucho, yo simplemente hice que dejaran de hacerlo

— Tu manera de pensar es perturbadora

— Yo no pienso

— Entiendo lo que quieres decir

— ¿Hay algo que me quieras decir de ti, lindo?

— No hay mucho para contar

— Entonces yo te diré lo que sé de ti
— ¿Y qué dices tú saber?

— 23 años, estudiaste en una de las universidades mas prestigiosas del país, pero según tu puntaje de ingreso te viste obligada a escoger psiquiatría, tu madre está enferma de diabetes y la única razón por la que aceptaste tratarme es porque te pagarán muy bien ¿Me equivoco? No, claro que no me equivoco

— Tengo estas pastillas, le avisaré al oficial Kim tus horarios, vendré en una semana para ver tu avance

— ¿Tan rápido se va Park Jimin?

— Adiós Yoongi

— Fue un gusto verte Jimin

Park Jimin sale muy confundido de la celda, encontrándose a los dos oficiales

— ¿Le hizo algo? —. Pregunta Kim
-Para nada, simplemente es alguien muy difícil

— Debo admitir que usted es muy valiente señor Park, el loco Suga es alguien de quién temer

— No se le puede catalogar a alguien de loco sin conocerlo mucho, pero tengo unas pastillas que deberán darle cada 12 horas, pues son fuertes, por una semana. Yo vendré y veré si ha avanzado

— ¿Sólo eso? —. Kim Taehyung estaba confundido

— Solo eso -repite lentamente —. Y no Jung, yo no le tengo miedo a Min Yoongi

Y sin agregar nada más, Park Jimin se retira del lugar, dejando muy desconcertados a los oficiales.

Espeo que les haa gustado

Rất tiếc! Hình ảnh này không tuân theo hướng dẫn nội dung. Để tiếp tục đăng tải, vui lòng xóa hoặc tải lên một hình ảnh khác.

Espeo que les haa gustado

Me ayudarían mucho si lo recomiendan.

Voten y cometen si les gustó :3

Amor de manicomio ||Yoonmin|| ||OS||Nơi câu chuyện tồn tại. Hãy khám phá bây giờ