Ashton P.O.V
het is al een weer een week terug na het gevecht met Niall en dat ik en Emma weer vrienden zijn. "Ashley!" roept iemand opeens. "Emma noem me niet steeds zo." zeg ik als ik me omdraai en Emma opvang in mijn armen. "ja maar als ik Ash roep draai je je niet om en moet ik maar tegen je aan botsen." zegt ze. "dat wet je helemaal niet." zeg ik. dan gaat de bel en lopen we samen naar ons lokaal. ik ga naast Calum zitten en Emma gaat bij Tessa zitten. de meiden kletsen heel uitgebreid over van alles en nog wat en Calum zit te zeuren over een jongen die met Amy heeft. " gast laat het los je zusje is oud genoeg." zeg ik na een tijdje. "maar het is mijn taak om haar veilig te houden." zegt hij. "geef haar wat vrijheid. dan is ze waarschijnlijk nog blijer." zeg ik. "ergens heb je daar wel gelijk." zegt Calum. "was vandaag niet dat onze ouders kwamen vertellen over hun werk?" vraag ik. Cal knikt en ik zie de vaders van Tessa en Emma al klaar staan. ze zijn collega's. "hey klas. ik ben Blake Richardson de vader van Emma." zegt Blake. "en ik ben Reece Bibby de vader van Tessa." ze vertellen wat voor werk ze doen en wat er bij kijken komt. dan komen nog wat andere ouders en dan is eigenlijk onze dag al weer voorbij. "dat was saai." zegt Emma. "ik vond wel bijzonder dat er iets bestaat als matrassen tester." zegt Michael. "ja maar als jij kan slapen doe je het meteen." zegt Emma lachend. "is dat zo raar dan." zegt Michael weer en we schieten in lachen uit. we gaan dan met zijn alle naar de ijssalon. na de ijsjes moet iedereen helaas al naar huis. behalve Emma en ik. ik begin te lachen om het ijs dat overal op Emma haar gezicht zit. "wat valt er te lachen?" vraagt ze. "er zit ijs op heel je gezicht." zeg ik lachend. "wil je het er af likken?" vraagt ze. "tuurlijk. "nee!" roet Emma en rent weg en ik ren achter haar aan. als ik de achtervolgen stop pakt Emma een servetje en maakt haar gezicht schoon. "zit er nog iets?" vraagt ze. ik knik en veeg het dan teder van haar wang af met mijn duim. met een kleine glimlach kijkt Emma me aan. dan word ze gebeld. ze neemt op en na het gesprek kijkt ze me weer aan. "ik moet naar huis." zegt ze. "zal ik je een lift geven?" vraag ik. "als dat geen probleem voor jou is." zegt ze. ik schud me hoofd en pak dan mijn motor. Emma springt achter op en ik rij haar naar huis. "tot morgen." zeg ik. en dan gaat zij haar huis in en rij ik weer weg. opeens borrelt er een naar onderbuik gevoel in me op.
