It's just the beginning

Hoofdstuk 1

Mare:

'Mare?' Vanuit de vage verte hoor ik mijn moeder mijn naam roepen. Ik realiseer me dat ik eigenlijk mijn bed uit moet, maar omdat ik hoop dat mijn moeder spontaan geheugenverlies krijgt, blijf ik nog in mijn bed liggen. Uiteindelijk komt mijn hoopvolle gedachte niet uit, want als ik 3x geklop op mijn slaapkamer deur hoor, gil ik 'Jaaa! Ik kom eraan' Ik hoor mijn moeder lachen en ook de trap aflopen. Ik zucht diep en stap moeilijk mijn bed uit. Ik kijk op mijn klok: 06:35. Fuck dan heb ik nog maar 3 kwartier voor ik de bus moet nemen. Ik loop naar de spiegel en schrik me een ongeluk als ik mezelf zie. Ik zal me even voorstellen: Ik ben Mare van de Burgt, 17 jaar en al té vaak verhuisd. Dit is, even denken, de 12e keer? Nou ja, ondertussen heb je me al weer veel te lang aan de praat gehouden, want het is 06:39...

Na veel stressen is het 07:08 en kan ik vertrekken naar school, niet dat ik daar blij mee moet zijn.  Na zoeken naar de bushalte kom ik aan om 07:18 en zie ik de bus net aan rijden. Na nog een klein sprintje te nemen stap ik als laatste de bus in. Heel de bus zit vol op één plekje na, achterin naast een (super) knappe jongen. Ik zucht, maar besluit toch om naast hem te gaan zitten. 'Hoi, mag ik hier misschien zitten?' Vraag ik lief. 'Weet ik niet? Wil ik dat er zo'n knap meisje naast me gaat zitten?' Bam, hij weet precies hoe hij het ijs moet breken. Ik lach en hij haalt lachend zijn tas weg en laat me naast hem zitten. 'Hoi ik ben Stefan, hoe heet jij?' Ik lach, 'Jij bent zeker niet iemand die weinig praat zeker?' 'Nee sorry, daar moet ik je in teleurstellen.' Ik lach 'Mooi ik ook niet namelijk van het weinige praten. ' We lachen naar elkaar en hij kijkt me vragend aan. Ik denk na, maar weet niet waarom. 'Je naam, beautifull' dat laatste fluistert hij , en het laat me blozen. 'Mare, sorry was vergeten dat je het had gevraagd.' Hij lacht en tijdens de busrit, lijken we de enige in de bus. Hij stelt vragen over mijn school. Ik stel hem vragen over zijn familie, waar die niet veel over vrijlaat. Hij vraagt over mijn hobby's en ik naar die van hem. We hebben het super gezellig en baal dan ook dat we bij de bushalte zijn van mijn school. 'Doei, was leuk je te leren kennen!' Ik klink enthousiast. Hij lacht, en als ik zie dat hij ook uitstapt, moet ik lachen. Hij zit bij mij op school !

25-01-2018