Ejderha Elementi

29. Bölüm: Ulaş'ın Teklifi

Yeni bölümü kısa sürede yazıp attım.

Sizlerin bölümlerimle ilgili ne düşündüğünü çok merak ediyorum. Yazdığım ilk kitabımda eminim acemiyim. Hatalarımı düzeltmek için onları bilmem gerekiyor. Eleştiri içeren yorum da olsa lütfen yorumlarınızı paylaşın. Eğer bölümü beğendiyseniz de oy verirseniz çok mutlu olurum. :)

Neyse! Daha fazla sizi tutmayayım. İyi okumalar :)

29. Bölüm
Ahırın kapısını ses çıkarmadan açmaya çalıştım.

Kapıyı açtığımda Pamir'in etrafında kurtlar gördüm. Pamir'in elinde ise 2 tane kurt vardı. Hızla onları duvara attı. Buna sinirlenen diğerleri üstüne atladı. Pamir hızlı koşusu sayesinde kurtların altında kalmaktan kurtuldu.

Henüz kimse beni fark etmemişti. Etrafıma bakındığımda ahırın en karanlık köşesine sinmiş etraftaki sesleri umursamadan gözlerini kapatıp uyumaya çalışan bir kurt gördüm.

Birden aklıma bir fikir geldi. Pamir diğer kurtları oyalarken bu kurtu gizlice avlayabilirdim. Ama nasıl onu yakalayacaktım? Hiçbir malzemem yoktu.

Kısa süre düşündükten sonra bitkiye yaptığım gibi gücümle etrafını saran bir yuvarlak yapıp yakalamaya karar verdim. Lakin bitki halsiz düştüğü için güce hiçbir tepki vermemişti. Kurdun tepki verme şansı vardı. Yine aynı başarıya ulaşır mıydım bilmiyordum. Ama bir şeyler yapmalıydım. Ya da Pamir'in dediğini yapıp işe karışmamalıydım.

Tabiki ilkinde karar kıldım ve yavaş adımlarla kurta doğru yürüdüm. Çok gergindim ve her adımımda deli gibi korkuyordum. Derin nefes alıp biraz sakinleşmek istiyordum ama bunu yaparsam sesi duyup gözünü açma olasılığı vardı.

Az kalmıştı. 5 adım. 4 adım. 3 ad-

GÜM

Duyduğum sesle başımı hemen arkaya çevirdim ve Pamir'in yeri boyladığını gördüm. Diğer kurtlar hızla ona doğru hareket edince kurtulma şansının olmadığını anladım.

Aklıma gelen bir fikirle-iyi ya da kötü olabilir ama başka şansım yok.- duvara ateş ettim. Kurtlar duydukları sesle durup duvara baktıklar. Duvarın yanındaki beni görünce öfkeyle kükrediler.

Pamir bu anı fırsat bilip hızlıca kalktı ve beni görünce kaşları çatıldı. Ağzını açtığında "Niye geldin? Sana karışma demedim mi?" Demesini bekliyordum ama o apayrı bir şey söyledi.

"ARKANDA!"

O kadar yüksek sesle söylemişti ki bunu bir an sesten duvarlar kırılacak zannetmiştim.

Hızla arkamı dönünce uyuyan kurdun üstüme atlamakta olduğunu gördüm.

Her şey ağır çekim gibiydi. Dehşetle ellerimle yüzümü kapattım. Ardından diz çöktüm. Yapabileceğim başka bir şey yoktu. Can acıntısına kendimi hazırlamaya çalıştığım an biri kollarını belime sardı ve beni yerde yuvarladı. Birkaç saniyeyle kurtun pençelerinden kurtulmuştum. Gözlerimi açtığımda üstümde olan Pamir'i gördüm.

"İyi misin?" Dedi korku dolu bir sesle. Ona cevap veremedim. Çok yakınımdaydı. Yüzü yakından daha da güzel diye düşünmeden edemedim. Gözlerimi dudaklarına çevirdiğimde hayret ettim. Ben ne yapıyordum?