Cecilia (Ang unang Yugto)

CECILIA 24

CECILIA #24

kinabukasan nagising ako ng may tumamang sinag ng araw sa aking muka siguro ay alas syete na ng umaga

nagulat naman ako ng pumasok si Santiago na may dala dalang pagkain
"oh gising kana pala Cecilia kumain ka na !" pakiusap nya sa akin
halata ngang nagbago na talaga si Santiago di ko marahil inaakala na mangyayari ito sa kanya

kinuha ko na ang pagkain na inihanda niya sa akin pero napapatigil ako sa pagkain kapag nararamdaman kong tumitingin sya ay tumitingin din ako sabay iwas nya may kumatok sa pintuan at binuksan iyon ni Santiago

"Ginoong Santiago Gusto kayo makausap ni Heneral Grigoryo " paliwanag ng isang lalaki
" paki sabi ay Susunod na ako !" pagkatapos ay lumapit sya sa akin

"alam ko sige na magtungo ka na doon baka marahil ay importante at mahalaga ang inyong pag uusapan ng Heneral !" inunahan ko wika sa kanya dahil alam ko namang mag papaalam siya

at tinapos ko na ka agad ang aking pagka labas nya at naligo na

pagkatapos ay lumabas na ako dahil baba na kami ng barko dahil nagsisilabasan narin ang mga tao
nakita ko na man ang ibang kababaihan na ang gagarbo ng mga damit at alam mong galing siya sa mayayamang pamilya

ng tumigil na ang barko ay bumaba na kami habang ala alalay ako sa pag baba ni Santiago yayakapin ko sana si Ina ngunit bigla akong nahilo at parang nanikip ang aking dib dib at biglang nandilim ang paligid

pinilit kong imulat ang mata ko pero ito bumalik nanaman ako wala na ako sa hospital at nandito na lang sa kwarto ko

agad kong tinawagan si Miguel pero cannot be rich sya jusme akala ba nya hindi ko parin tanggap ang ginawa ng ka incarnation ni Miguel na si Lolo Cesar kay Lola Esperanza kahit ako ang gumaganap sa aking panaginip bilang si Lola Esperanza ay masakit din paa sa akin damang dama ko ang lahat at bawat pangyayari nagulat ako ng may kumatok sa pinto

"anak may bisita ka sa baba gising ka na ba ??" tanong ni Mama
pagkatapos ay pumasok sya
"anak nagising ka din akala ko kung ano nanaman ang nangyayari sayo !!" pag alalang wika sa akin ni mama
"bakit ma ilang araw ba akong tulog ?" tanong ko sa kanya
"2 linggo anak palagi ko na yang napapansin ha magpatingin na kaya tayo sa doktor anak ?!" pag sa suggest ni mama
"ma wala akong sakit magaling na ko siguro ay baka na sanay lang ang katawan ko , teka nga po pala sino po ang aking bisita ??" tanong ko kay mama " si miguel anak !" wika ni mama at sabay tumayo "sumunod ka na ha !" paalala nya pa tumango na lang ako at naligo lang saglit

hindi ko alam kung anong nararamdaman ko pero ang bilis ng tibok ng puso ko hindi ko alam kung makakapagsalita ba ako kapag nagkaharap kami syempre nasaisip ko na ginawa rin yun ni Miguel kahit na si lolo Cesar iyon

huminga ako ng malalim at walang emosyon akong bumaba ngumiti sya sa akin pero di ako bumalik ng ngiti sa kanya dahil alam mo yun may galit paring nandito sa puso ko

nagpaalam ako kela daddy at mommy na lalabas muna kami ni Miguel
at kakain na lang sa restaurant para pumayag sila kase sa totoo lang ay wala talaga akong ka gana gana para akong pinag sakloban ng langit at lupa

nagulat ako ng bigla niya akong niyakap hinayaan ko lang sya hanggang sa bumitaw sya

"Cecilia !!" tawag nya sakin pero hindi ako sumagot sa kanya at nanatili akong tahimik at nakatingin lang sa kaniya
" mali ka ng inaakala !!" sabi pa nya
ano ba ang ibig nya sabihin
"alam ko ang totoo sa buhay ni Lolo Cesar !!" panimula nya at dahil sa sinabi nya ay bigla akong naging seryoso at hinihintay ang susunod pa niyang sasabihin " hindi niloko ni Lolo Cesar si Lola Esperanza !!" mas lalo akong naguluhan sa sinabi nya papaano bakit

" Pinlano lang ang lahat lahat !!" paliwanag nya pa nag dadalawang isip naman ako kung maniniwala ba ako o hindi sa kaniya
"miguel ! sinasabi mo ba yan para -" hindi natuloy ang sasabihin ko dahil nag salita na siya
"hindi ko to sinasabi para sabihing walang kasalanan si lolo Cesar
Cecilia makinig ka si Lola Esperanza at Lolo Cesar ay parehas niloloko !" panimula niya "Cecilia kaya hindi na nahabol ni Lolo Cesar si Lola Esperanza dahil tinakot sya ng kapatid ni Santiago na ang anak daw nila ay papatayin kaya nagawa nyang hindi ka masundan kahit sa loob loob nya ay masakit " sabi pa nya " Cecilia alam ko nagagalit ka sa mga nang yayari kahit ako oo pero sana maniwala ka alam ko ang nagyayari kay Lolo Cesar tulad mo nananaginip din ako " pahabol pa niya

di paren mawala sa isip ko ang lahat lahat ng sinabi nya pero bakit pano
para saan tinignan ko ng masinsinan sa mata si Miguel at alam kong nagsasabi sya ng totoo pero ano na ang mga sasusunod na mangyayari
"Miguel !" tawag ko sa kanya habang hinihintay nya ang sasabihin ko pero hindi na ako nakapag pigil at niyakap ko sya
"Miguel sorry kase hindi ko alam ehh nasaktan lang kase ako alam mo yun ang hirap hirap all of days i though na niloloko mo ko kaming anak mo !!" sabi ko sa kanya bigla naman akong napatigil at napabitaw ng yakap sa kaniya

"sorry about pala kay Lola Esperanza !" bigla naman syang ngumiti at niyakap ako at bumulong sa tenga ko ...