you,me and he(နင္​ရယ္​ငါရယ္​သူရယ္​)

you,me and he...part..23

"မမ သားကို တံခါးဖြင္​့​ေပးပါ "

အခန္းထဲ​က စစ္​ရဲ႕ အသံကို ျခဴး လ်စ္​လ်ဴရႈ ထားလိုက္​သည္​။
အခန္​း​ေ႐ွ႕မွာ ဇြဲ​ေကာင္​​း​ေကာင္​းနဲ႔ ျခဴး ထိုင္​​ေစာင္​့​ေနသည္​။

"မမျခဴး..."
"​ေနရိပ္​ ​ေမာင္​​ေလး ျပန္​လာၿပီလား..."
"ဟုတ္​ကဲ့မမ...မမ သြားအိပ္​​ေတာ့​ေလ၊ ကြၽန္​​ေတာ္​ စစ္​ကို
ၾကည္​့​ေပးထားပါ့မယ္​..."
"​ေမာင္​​ေလး ​ေနရိပ္​ စစ္​ကို အျပင္​​ေပးထြက္​လို႔
မျဖစ္​ဘူး​ေနာ္​။ စစ္​က ​ေတာင္းပန္​ၿပီ ​ေျပာလာရင္​လည္​း ​ေမာင္​​ေလး ခြင္​့ျပဳလို႔ မရဘူး​ေနာ္​..."
"ကြၽန္​​ေတာ္​ ခ်စ္​ရတဲ့ သူ႔ကို အျခားသူ လက္​ထဲ ​ထည္​့​ေပးဖို႔
​ ကြၽန္​​ေတာ္​ အသည္​းက မမာဘူး မမ..."
"မမ​ ​ေနရိပ္​ကို ယံုပါတယ္​၊ ဒါ​ေပမဲ့...စစ္​က..."
"ကြၽန္​​ေတာ္​့ တာဝန္​ထားပါ မမ၊ မမ သြားအိပ​္​​ေတာ့​ေနာ္​...
ကြၽန္​​ေတာ္​လည္​း အခန္​းထဲ ဝင္​​ေတာ့မယ္​..."
"ဟုတ္​ၿပီ ​ေမာင္​​ေလး မမ စိတ္​ခ်မယ္​​ေနာ္​..."

​ေခါင္​းပဲ ညိမ္​့ျပၿပီ မမျခဴး အခန္​းထဲ ဝင္​သြားတဲ့အထိ ​ေနရိပ္​
ရပ္​ၾကည္​့​ေနမိသည္​။ ခြင္​့လႊတ္​ပါ​မမ၊ စစ္​ဆီက အမုန္​း​ေတြကို
​ေျပ​ေပ်ာက္​ဖို႔ ဒီတစ္​နည္​းပဲ ႐ွိလို႔ပါ။

ခ်​ေလာက္​...

တံခါးဖြင္​့သံ​ေၾကာင္​့ စစ္​ အားရဝမ္​းသာ လွည္​့ၾကည္​့မိသည္​။
ၾကည္​့မိသည္​့ မ်က္​လံုးကို ​ေဖာက္​ထုတ္​ပစ္​ခ်င္​သည္​။ ​
​ေမ်ွာ္​လင္​့မိတဲ့ စိတ္​ကို ႐ိုက္​ခ်ိဳး ခ်င္​သည္​။
အခန္​းထဲ ဝင္​လာသူက စစ္​သိပ္​မုန္​းတဲ့ ​ေနရိပ္​။

စစ္​သူ႔ကို လွည္​့ၾကည္​့ၿပီ ျဖစ္​သြားတဲ့ မ်က္​လံုး မ်က္​ႏွာက
​ေနရိပ္​ရဲ႕ ရင္​ကို ဓားထက္​ထက္​နဲ႔ အစိမ္​းလိုက္​ထိုးလိုက္​သလို
ရင္ထဲမွာ စူးနင္​့​ေန​ေအာင္​ ခံစားလိုက္​ရသည္​။
ဒီ​ေလာက္​​ေတာင္​ မုန္​း​ေနခဲ့တာလား စစ္​ရယ္​။
မုန္းနိုင္ပါတယ္ ​​​​ကိုယ္​ကလည္​း လြန္​ခဲ့တာကို။