Son Vampir -Ara Verildi-

Son Vampir|Bölüm 2

"Şey... Geç kaldığım için üzgünüm?"

Öğretmenlerin oturduğu sandalyede oturan kadın -yani öğretmen- bana sınır bozucu bir bakış attı. Bu kadın diğer öğretmenlere göre farklıydı. Siyah kısa eteği, beyaz üstten birkaç düğmesi açık gömleği, yüzünü kaplayan makyajıyla bardan kaçmış gibiydi. Kim onun öğretmen olabileceğine inanırdı? Kokusundan bir kurt olduğu belliydi.

"Merhaba, yeni gelen kız sen olmalısın. İsmin ne?"

Derin bir nefes aldım. Bu kadını gözüm tutmamıştı.

"Aldora Brown efendim."

"Aldora, neden bu okula geldin?"

"Büyükannemin yanında kalıyordum. Büyükannem yaşamını yitirince babamın yanına gelmek durumunda kaldım."

Başını onaylarcasına salladı.

Rick ile uydurduğumuz bu basit hikaye beni uzun bir süre idare edecekti.

"Peki, yerine geçebilirsin."

Yerime geçtim.

Kadın buraya öğretmenlik için gelmemişti büyük ihimalle. Ona karşı dikkatli olmalıydım. Ateşle oynuyordum ve en ufak bir hatamda bu ateş yangınım olmaya hazırdı.

Bu dünyaya bir vampir olarak dönmem çok tehlikeliydi. Ama türümü yeniden yaymak için başka şansım yoktu.

Kendimi toparladıktan sonra görevimi yerine getirecektim.

Küçük bir topluluk...

Tüm türlerin dost olmasına inanan bu küçük topluluk sayesinde geri dönmüştüm. Ve yine bu küçük topluluk sayesinde türümü yayacaktım.

"Deri dinliyor musunuz Bayan Brown?"

Öğretmenin sesiyle düşüncelerimden sıyrıldım.

"Elbette."

Bana şüpheli bir şekilde baktı.

Bu kadın normal değildi. Emindim. Bir kurt neden basit bir okulda öğretmen olarak çalışırdı ki?

Öğretmen dersi anlatmaya devam ederken aklım başka tarafa kaymıştı yine.

Bir de şu çocuk vardı. Aptal kurt.

Birinin birine aşık olması için altı yıl bile yetersizken altı saniye? Fazla saçmaydı. Ve bu çocuk beni bir süre rahat bırakmayacaktı anlaşılan.

Okul bittiğinde rahatlamama engel olamamıştım. Dersler zaten sıkıcıydı ve adının Cameron olduğunu öğrendiğim kurt peşimden ayrılmamıştı.

Çantamı omzuma asarak sınıfın kapısından çıkacaktım. Bir anda karşımda beliren Cameron ile yüreğim ağzıma gelmişti resmen.

Bir adım geri çekildiğimde bana gülümseyerek baktı.

"Hasta falan mısın?"

Ağzımdan çıkan bu soruya engel olamamıştım.

"Sana hastayım Aldora."

Yüzümü buruşturdum. Edebiyat yapmak için daha fazla çalışması gerekiyordu.

"Saçmalamayı kes Cameron."

Kapının pervazına yaşlandı ve bana bakarken konuştu.

"Bir daha adımı söylesene."

Gözlerimi devirdim. Bu çocuk salak mıydı?

"Çekil önümden eve gideceğim."

Kapıya doğru ilerlediğimde kapının önünü kapattı.

"Biraz daha yalnız kalsaydık ya."