Aşk Tutsağı

Önüne bakarak yürü,fakat kafanı çok eğmeden...

Bazen kendini çok yalnız hissedersin.Böyle sokaklar boyu yürümek,ağlamak istersin.Çünkü özlemişsindir..bir yanın hep eksiktir.Kimseye belli etmemeye calısırsın ama için içini yer.Bende öyleydim iste.Anneme her ne kadar belli etmesemde babamı ondan fazla özlemistim.Heryeri karla kaplı sokağa girdiğimde bir kız çocugu ve babasını gördüm.Babasınin elini tutmustu..sımsıkı..kaybolmaktan korkarcasına..Gözlerim doldu.Babamın bana söz verisi geldi aklıma.

Babamla el ele tutuşmuş,bana marketten aldığı yiyeceklere bakıyordum.O sırada önümüzde üstü bası tozlanmış aglayan bir kız çocugu gordum.Babama gosterdim,yanına gittik.Babasını kaybettiği için ağlıyordu.Kaybolmustu.Ona yardım ettikten sonra babama döndüm "Sen beni hic bırakma baba.Yoksa bende böyle ağlarım."Durup beni önüne aldı ve "Ben seni asla bırakmam güzel kızım.Asla." O kücük kizdan cok etkilenmistim,üzülmuştüm ağlayarak "Söz v-ver" "Söz"

Baba sen,benim içimde biriktirdiğim paramparça özlemlerimsin.Verdigi sözü tutmamıstı.Belki de isteyerek gitmemisti.Ama ona çok kırgındim.Boyle gitmemeliydi.Siyah camur olmuş ayakkabılarıma bakarak yürüyordum.Sert bir şeye çarpmamla yere,kara düsmem bir oldu.Kafamı kaldırıp baktığımda;Oldukça yakısıklı,sert görünümlü,tek elinde sigara olan bir cocuk gördüm.Bana bakıp"Biraz önüne baksan olmazdı bunlar"dediğinde sinirle ona döndüm.Gözlerimi sildim
"Peki.Madem sen benim önüme bakmadan yürüdüğümü gördün.O halde niye bana çarptın?" "Hadi işim var.Bir yerinde birşey var mı?" Kafamı salladım."Hayır yok." Sonra bana bakmadan çekip gitti.İçimden ukala diye geçirdim.Ve eve dogru ilerledim.

Eve geldiğimde annem mutfaktaydı.Onu öpüp odama geçtim.Ağladığımı görmesini istemiyordum.Elimi yüzümü yıkayıp üzerimi değistirip yatağıma uzandım.Bana çarpan,hatta benim carptığım çocuk bana cok değisik gelmisti.Sanki..onunda bir acısı vardı o da özlüyordu.Bunları düsünürken göz kapaklarım iyice ağırlaşmıştı.

Alarm sesiyle gözlerimi zorlukla aralarken elimi komodinimin üzerine attım.Alarmı kapatıp biraz olsa uyumak için.Ama yine hüsran..Yatakten zorlukla kalkıp banyoya gittim.Aynaya baktığımda kendimden korkmustum.Evet!Bu nasıl bir surattır yarabbim.Hemen elimi yüzümü yıkayıp banyodan çıktım.Üzerime formalarımı giydim.Yesildi.Altına da yine yeşil mus çoraplarımı giyip aynanın karşısına geçtim.Saçlarımı serbest bırakıp,makyaj yapmayı çok fazla sevmediğim için frambuazlı dudak balımımı sürüp odadan çıktım.Aşağı indiğimde annem kahvaltıyı hazirlamıştı.Onu öpüp oturdum.Yemeğimi yedikten sonra anneme "Kendine iyi bak anniş.Seni çok sefiyorum."deyip öptüğümde o da bana "Ben de seni çok seviyorum kızım.Sende,dikkat et"deyip öptü.Daha fazla gecikmemek için botlarımı giyip evden çıktım.Okulum evimize yakın olduğu için servise gerek duymamıştık.Yani ben duymamıştım.Annem her ne kadar ısrar etse de sonunda ona yürüyerek gidebileceğime ikna edebilmiştim.O da haklıydı.Babamın nereye gittiğini,tehlikeli olup olmadığını veya kaçırılıp kaçırılmadığı hakkında bir fikrimiz yoktu.Ve bugüne kadar hep bana annelik babalık yaptığı icin korumak istiyordu.Ama bence tehlike yoktu.Kulaklığımdaki şarkı bitince yeniden açmak için kafamı kaldırdığımda okula geldiğimi farkettim.Bahçeye girdiğimde yine Dolunay geldi.Ama yanında 2 tane daha güzel kızlar vardı.Gerçekten ücününde göz alıcı güzellikleri vardı.Kendimi güzel bulmuyordum.Yanıma geldiğinde yanındaki iki kızı gösterdi "Asya,bak seni kimlerle tanıştıracağım" yine gözlerinde ısık sacıyordu.Nasıl bu kadar mutlu ve enerjiliydi?Hic kimseyi özlemiyor muydu? İsmimin birkaç kez telaffuz edildiğini duyduğumda gözlerimi zorlukla daldığım yerden çekip Dolunay'a baktım.Yanındaki güzel kızdan biri elini uzatıp "Ben Miray.F şubesindeyim.Aynı sınıfta değiliz.Fakat Dolunay'la 4 senedir arkadaşız." Yüzüme kocaman bir gülümseme yerleştirip elini sıktım. "Ben de Asya.Memnun oldum." Yanındaki diğer kıza baktığımda,onu pek sevecen bulamamıştım.Bir yere dikkatlice,süzermişcesine bakıyordu.Baktığı yere bakınca,siyah kapüşonlu,arkası dönük bir erkek duruyordu.Sanırım o çocuğu seviyordu?Çocuk yürümeye başlayınca yüzünü biraz olsun görebilmiştim.Tam yüzünü dondüğünde şaşkınlıkla kalakaldım...bu benim dün çarptığım çocuk değil miydi?Ya bu kız?Yoksa bunlar sevgililer miydi?Ya da platonik miydi?Neyse canım bunları niye düsunüyordum ki?Tekrar kıza döndüğümde beni süzüyordu.Delici bakışlarla!Bir anda "Ben de Yeşim" deyince korkuyla yerimde zıpladım.Bir anda ve korkutucu bir sesle söyleyince istemsizce korkmuştum.Yüzüne sinsi bir gülüş yerleştirip -ya da benim öyle sandığım- "Korktun mu?.Ah bebeğim özür dilerim seni korkuttuysam,bu kadar ödlek olduğunu düsünmemistim." Dediginde ona baktım.Bu kızı hiç sevmemistim.Çok ukalaydi sanki.Burada çok kaldığımı farkederek "Ben de Asya.Neyse ben artık gideyim." Montumun cebine ellerimi sokup okul binasına doğru ilerlemeye basladım.O çocuk kafama takılmıştı.Benden yaşca büyük ve olgun gözüküyordu.Burada okuyacağını hiç düsünememiştim.Sınıfıma girdiğimde tüm gözler bana döndüğünde basımı öne eyip sırama doğru ilerleyip,oturdum.