Braviour or More?! J.W. (VOLTOOID)

12''mijn meisje is terug''

*Wat er vooraf gebeurde*

Jai Point of view.

Ik zit nog steeds voor me uit te staren. Waarom geloven ouders hun kinderen ook nooit. Ik zucht. Ik kan het nog steeds niet geloven, 'Ik zit vast in een doolhof. Ja in een doolhof' Zing ik hardop. Iedereen zit me raar aan te kijken. Ik sta op maar iemand die ik niet zie houd me vast.

'Jai, ik ben het Katelyn. Ik wil je mijn hele verhaal vertellen ga nooit bij iemand vandaan daar worden je gevoelens alleen maar slechter van. Dat wil ik niet. Ik wil dat je mijn ouders vermoord. Jij moet me daarbij helpen. Dan kom ik terug en kunnen we samen een nieuw leven beginnen. Even voel ik me hier alleen, en kan ik als mijn nare gedachten uit me slaan. Jai jij bent de enige die dit kan, je mag niemand om hulp vragen. Ook niet mijn beste vriendinnen. dit is vast en zeker een goede uitdaging voor je. Maar ik help je.'

Nee dat kan ik nooit doen. Ik kan niet iemands ouders gaan vermoorden. Maar ja ik wil wel dat MIJN MEISJE terug komt. Dus ik moet wel. Hoe ga ik dit doen. Ik loop naar de ouders van Katelyn.

'Heey, willen jullie misschien buiten even met me praten' Vraag ik heel beleefd.
'Natuurlijk willen we dat, daar zijn we familie voor.' zeggen ze.

We lopen door de gangen naar buiten. We praten een beetje over Kate en nog andere dingetjes. Als we bij de vijver aan komen wacht ik geen moment. Niemand is nu nog buiten te bekennen. Ik ga achter hun staan. Ik duw ze keihard naar voren zodat ze samen de vijver in vallen. Yes het is me gelukt. Ik kijk naar boven. Ik knijp mijn ogen dicht als er een fel licht komt. Ik voel een hand op mijn schouder. Ik draai me om en zie het mooiste meisje die ik ooit heb gezien.

'Hheeyyy' stotter ik.

'Hey, ik wist dat je het kon' zegt Lauren zacht en trek me in een knuffel.

'Jai waar' Kaj maakt zijn zin niet af en kijkt naar Lauren.

Lauren draait zich om en kijkt recht in de ogen van Kaj.

'Uhmm dit is niet wat je denkt dat het is' stottert ze.

'Je was dus niet dood?' vraagt Kaj

'Jawel, ik vertel jullie het zo wel als de anderen er ook zijn.' zegt ze zacht.

'kom we gaan naar binnen' zeg ik zacht

Lauren knikt. we lopen met zijn drieën naar binnen. Als we het gebouw binnen lopen is iedereen als weg. We lopen naar een aparte kamer van waar we zaten. Kate pakt de klink vast. Even twijfelt ze maar maakt toch de deur open.

Ayella Point of view 

Ik hoor dat de deur open word gemaakt, als ik achterom kijk houd ik mijn handen voor mijn mond en begin te huilen.

'babe wat is er' vraagt Sam

Het enige wat ik kan doen is wijzen naar de deur. iedereen kijkt naar de deur en ook bij hun springen dan de tranen in de ogen.

'wwwaaaattt diittt kaannnn tochhhh niieeet' stottert Nivien.

'Het kan wel, ik ben het echt' zegt Kate zacht.

Ik ren naar haar toe en trek haar in een knuffel, dit voelt zo vertrouwt. Mijn beste vriendin leeft weer. Nivien komt erbij. Samen blijven we hier een paar minuten staan en dan trekt Kate terug.

'Hoe ben je weer terug gekomen?' Vraag ik snikkend.

'Ik ga jullie alles vertellen' zegt ze zacht.

'Ik denk dat we jou eerst iets moeten vertellen' Zegt Dioni.

'Jai wat moeten ze mij vertellen?' vraagt Kate aan Jai

'Kom eerst maar even zitten' Oppert Sam

Lauren Katelynn Point of view

Ik ga zitten en wacht af van wat ze me gaan zeggen.

'Nou jou vader is je vader niet maar je neef, je vader is overleden toen je 2 jaar was' Zegt Kaj.

'dat betekent dus dat ze maar deden alsof' vraag ik.

iedereen knikt.

'Maar jij gaat ons nu vertellen hoe je terug bent' zegt Cassius zacht.

'Nou toen ik dood was, heb ik eerst moet Ayella gepraat van dat ze dit wat ik had gedaan nooit bij haar zelf moet gaan doen, en dat ze voor altijd bij Sam moest blijven. En even later praatte ik met Jai en zei ik als je mijn ouders vermoord zal ik terug komen, en kunnen we samen een nieuw leven beginnen. daarom ben ik terug' Lach ik zacht.

iedereen staart me met open mond aan. maar beginnen dan met lachen.

'Dit is geweldig' zegt Dioni

'Groepsknuffel' zegt hij daarna.

Iedereen trekt elkaar in een knuffel.

'Wat ben ik toch blij dat ik terug ben' zeg ik zacht. 

A/N:

Sorryy dat ik zo lang al niet meer geüpload heb. Het spijt me zo erg, maar ik had geen inspiratie meer. Maar ik hoop dat jullie dit hoofdstuk leuk vonden.

xxx- Frederique.