Η δεύτερη επιλογή.

Κεφάλαιο 1:Απατηλή Ευτυχία

 ''Strawberries cherries and an angel's kiss in spring.My summer wine is really made from all these things.''

       Ο ήλιος έδυε στην παραλία.Το τραγούδι αυτό ξεκίνησε να ηχεί από την τυχαία αναπαραγωγή του κινητού μου.Απόλαυσα την ατμόσφαιρα.Όλα γύρω μου φαίνονταν γαλήνια.Ένιωσα απόλυτα τυχερή.Ο ήχος των κυμάτων,το αεράκι,η μουσική,το κρασί και φυσικά ο παρτενέρ.Τον παρατήρησα για λίγα λεπτά.Φαινόταν και εκείνος μαγεμένος από την θέα και την ατμόσφαιρα.Τα ξανθά μαλλιά του τα είχε πιάσει έναν χαλαρό κότσο,το σώμα του,λόγω του επαγγέλματός του ως αστυνομικός ήταν μυώδες αλλά και ηλιοκαμένο από τον καλοκαιρινό ήλιο ενώ τα καστανά του μάτια χα'ι'δευαν τον ορίζοντα.Είμαι πολύ τυχερή που τον έχω στη ζωή μου.Εκτός από πολύ γοητευτικός,ο τζέισον είναι εκπληκτικός σε όλα.Εργατικός,ενδιαφέρων,ειλικρινης,αστείος,αγαπητός σε όλους...Εγώ δεν είμαι έτσι και ειλικρινά μερικές φορές τον ζηλεύω.Ο κύριος τέλειος όπως τον αναφέρουν όλες μου οι φίλες.Μα εγώ δεν είμαι τέλεια.Όσο κι αν ο τζέισον προσπαθεί να με πείσει για αυτό λέγοντάς το μου χίλιες φορές τη μέρα.

     Ο τζέισον με έβγαλε από τις σκέψεις μου.
<<Πού ταξιδεύεις πάλι πριγκιπέσσα;>>
<<Απλά θαυμάζω τη θέα>> του απάντησα.

Αν και ο τζέισον ήταν τέλειος, δεν μπορούσε ποτέ να διαβάσει τις σκέψεις μου.Μερικές φορές ευχόμουν να μπορούσε να το κάνει.Ίσως μπορούσε να καταλάβει κάποια πράγματα.Μερικές άλλες φορές αισθανόμουν τυχερή που δεν το έκανε.Με τρόμαζε αυτό.Όταν καταλαβαίνει ο άλλος πως σκέφτεσαι σε ελέγχει κι αν βρει την ευκαιρία σε ισοπεδώνει.Επίσης σε βασανίζει.Αν αυτό τον κάνει να αισθάνεται ισχυρός.Καταλαβαίνει την έλξη που σου ασκεί.Καταλαβαίνει μέχρι που μπορείς να φτάσεις για αυτόν,πόσα μπορείς να θυσιάσεις.Καταλαβαίνει ότι είσαι ικανή να σβήσεις την φωτιά που καίει μέσα σου για να μην τον κάψεις.Και τότε..Και τότε σε σπάει.Και ύστερα σκορπά τα κομμάτια σου και σε ξαναχρησιμοποιεί για να ξαναγεννηθεί ο ίδιος πιο ισχυρός από την πρώτη φορά.Έτοιμος να προκαλέσει μεγαλύτερη ζημιά παρόλο που..

    Τις σκέψεις μου διέκοψε ξανά ο ήχος του κινητού μου.Στην οθόνη εμφανίστηκε το όνομα του αγαπημένου μου ανθρώπου.''ΜΑΓΙΑ''
<<Παρακαλω;>>απάντησα με την πιο απαλή φωνή μου για να μην διαταράξω την ηρεμία που επικρατούσε.

<<Νόμιζα πραγματικά ότι δεν θα το σήκωνες ποτέ.Τι έγινε κοπέλα μου;Βρισκόμαστε διακοπές με τον τέλειο σύντροφο μας και έχουμε ξεχάσει την πολυαγαπημένη μας φίλη>>,είπε η Μάγια χασκογελώντας.
<<Εσένα δεν σε ξεχνάω ποτέ και το ξέρεις απλώς προσπαθώ να χαλαρώσω κι εγώ λίγο δεν το αξίζω φιλενάδα;>>

<<Φυσικά και το αξίζεις κι αν είναι έτσι πραγματικά σε συγχωρώ>>,είπε και γέλασε.

<<Ευχαριστώ μεγαλόψυχη Μάγια>>,απάντησα με ειρωνικό τόνο.

<<Δεν θα κάθομαι να ακούω την ειρωνεία σου εγώ κοπελιά>>,είπε γελώντας. <<Σε αφήνω να συνεχίσεις τις ανέμελες διακοπές σου.Να περνάς καλά και χαιρετίσματα στον κύριο τέλειο.Α και μου λείπεις πολύ>>

<<Και εμένα μου λείπεις πολύ.Θα του τα δώσω.Α και να περνάς καλά.>>,αποκρίθηκα κι έκανα να κλείσω το τηλέφωνο.

<<Α και Σοφία....>>,πήγε κάτι να πει αλλά η γραμμή είχε ήδη πέσει.Και κανείς δεν πρόσεξε την ξαφνική αλλαγή στην διάθεσή της πριν εκφέρει την τελευταία της πρόταση.

[Γεια σας ονομάζομαι Μαρία και ήθελα να γράψω πολύ αυτή την ιστορία στο wattpad.Κάντε αστέρι αν σας άρεσε και περιμένω εννοείται σχόλιά σας θετικά κι αρνητικά.Bye.]