Ο συμμαθητής

Κεφαλαιο 1ο

Καινούργιο σχολείο.. κάποιοι νομίζετε ότι είναι ότι πιο ευχάριστο με το να είσαι σε ένα διαφορετικό σχολείο αλλά κάποια άτομα βλέπουν το ακριβώς αντίθετο. Και ναι είμαι από αυτά τα άτομα τα οποία ποτέ δεν θέλαμε να αλλάξουμε σχολείο, όχι γιατί θα έχανα τους φίλους μου η θα μου έλειπε το σχολείο όχι δεν είναι αυτό. Αποδέχτηκα το γεγονός ότι οι γονείς μου είχαν πεθάνει και έπρεπε να αλλάξω πλέον σπίτι διότι νιώθω ότι άμα εμένα και άλλο εκεί μέσα θα πέθαινα. Νιώθω μεγάλη ενοχή για όλο αυτό και δεν ξέρω τον λόγο, μάλλον επειδή πάντα μισούσα τον εαυτό μου και αυτό είναι καλό. Ναι είναι καλό γιατί το μίσος που έχεις για τον εαυτό σου και δεν του κανείς κακό είναι η δύναμη σου, τουλάχιστον έτσι νομίζω, η μάλλον αρχίζω και τρελενομαι και αυτό δεν νομίζω να είναι καλό. Το όνομα μου είναι Έλενα είμαι σχετικά ψηλή με γαλάζια μάτια και πράσινα μαλλιά. Η πρώτη μέρα του σχολείου έρχεται. Και δεν έχω προετοιμαστεί καθόλου για όλο αυτό και απλά δεν ήξερα τι να κάνω αλλά δεν είχα και άλλη επιλογή έπρεπε να πάω. Οι γονείς μου πάντα ήθελαν να γίνω γιατρός και απλά από τότε διάβαζα καθημερινά για να γίνω γιατρός αλλά όταν τους έχασα πήρα την κάτω βόλτα, ξεκίνησα να πίνω, να καπνίζω τόσο που έβηχα και ακουγομουν σαν 40χρονος και ας είμαι μόνο 18. Κάθομαι στο τραπέζι του σαλονιού και βάζω μουσική στο φουλ, στα ξαφνικά μελαγχολία με χτυπά κατάμουτρα και παίρνω το μπουκάλι ουίσκι και αρχίζω και το κατεβάζω σαν το νερό. Πάω να καπνίσω και αρχίζω να ζαλίζομαι, «το πάρτι ξεκινά» σκέφτομαι από μέσα μου. Και μετά από όλο αυτό όλα μαύρισαν και βρέθηκα κάτω στο πάτωμα λιπόθυμη.

Αυτό είναι το πρώτο κεφάλαιο και ναι το ξέρω μελαγχολίκο πολύ αλλά θα γίνει καλύτερο!
Εάν σας άρεσε σας παρακαλώ ένα αστεράκι για να με βοηθάτε να κάνω και αλλά!❤️