Nanny To Wifey

Chapter 1 - I Like That

DIANA's P.O.V

-Narito ako ngayon sa tinatawag kong lost world ... Lost World kase katulad ko hindi ko alam kung saan ako lulugar o san ako babalik. Ang alam ko lang, patuloyakong iikot hanggang sa huling hinga ng buhay ko. Ang pangalan ko ay Diana Fryst ... Pero sa kabilang mundo kilala ako sa pangalan Princess Emeraldia.. Dahil sa emerald na gem na nasa korona ko, inangkin ng step-sister ko ang trono ng pagiging prinsesa. Niligaw nyako at dito ako napadpad. Masaya naman ang buhay ko, MAGULO nga lang.

Dito sa mundong ito, ako'y isang simpleng tao lang.

"DIANAAAAAAAAAAAAAAAAAAAA!"-Isang malakas at galit na boses and nadinig ko... Nagising ako, nanaginip nanaman ako.. bumangon ako sa pagkahiga at bumaba.

"I'm sorry Ms. Keycia.." -Yumuko ako at ipinaghanda siya ng almusal..

"Your breakfast is in the table, Miss." -Yumuko ulit ako .. simbolo yun ng paggalang ko sakanya.

"Diana, fix yourself .. I need you to come with me at the shopping mall." -banggit niya habng ngumunguya ng bacon.. "Yes, miss"-Dito kung ano ang sasabihin niya, kelangan sundin siya.. Siya si Miss Keycia Fliear .. 23 years ld na siya at isang dalaga na magisang namumuhay sa isang malapalasyong bahay.. Mayaman, maganda, mabait, may kaliitan, matapang at may pinagaralan. 19 years old palang ako nung napansin niyang namumutla akong naglalakad mag-isa sa kalye.. dianla nyako rito at ginawang katulong. Yun na ang pinakamalaking regalong natnggap ng buhay ko.

Si Miss Keycia ay isang singer at dancer, nung 22 years old siya iniwan niya ang carrer niya para ienjoy ang buhay niya.. Umakyat ako para magayos..

-TCHKKKKKK. BENKKK..---

"Diana?! What are you doing?!" -Sigaw niya nang may narinig siya sa kusina..

"Ah.. Wala po yun.. Yung pinggan lang po nagkabanggaan.. " -sigaw ko .. Nabitawan ko ang pinggan na hawak ko nung kumidlat ng pagkalaslakas.. May sugat ako sa talampakan.. Tinuloy ko lang ang paghuhugas at dumiretso sa C.R

-Nakakapagtaka.. color Aqua yung dugo ko pero kanina para pula ang pagkakakita ko. tssss, meron pala ako ngayon -,- .. Dami kamalasan.

-Tae.. Nagbrownout pa. bumaba ako at kumuha ng kandila..

"Psttt... : -Isang malamig na boses ang narinig ko. PAg tingin ko sa likudan..

"WAHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHH! Kutong lupa ! Anak ng demonyo! Tae ng kabayo! " -dumilat ako at isang multo ... OO, MULTO.. Isang lalaki at parang pumapatak sa 28 and edad niya. Hindi naman ako takot, nagulat lang talaga. Sila kase ang pwedeng makatulong saken para makauwi.

-Sinundan ko siya at napunta kame sa tapat ng kwarto ni Mr. Keycia... "Hoy! Multong manloloko! Ba't tayo nandito?! Aba, siguro bakla ka noh? Nako! Yari ka talaga sakin kapag kalokohan lang to!" -At pano naman ako makakapasok eh nakalock ang pintuan?

"Aba, siguro dati akyat bahay gang ka noh?! Expert ka siguro sa mga buksanan ng pintuan.. " -Bumukas ang pinto at bigla siyang nwala. Isangpicture frame ang lumutang.. bumagsak sa palad ko ang isang litrato ng isang lalake. Halata na malaki siyang tao ... makisig, may itsura at malaki ang tenga.. Baka naman boyfriend to ni miss keycia?

"Sabe na eh! Bakla ka! Gusto mo tong nasa litrato noh?! hahahaha! Gwapo gwapo!" - Dumilat ako at nasa kwarto.. nakahiga. First time ko makita ang kwarto niya. Pero, ay! may lakad pa pala kami ni ms. keycia.. Panaginip lang lahat ng yun pero ang mga nangyare at nagkatotoo rin. May sugat ako sa paa.

"DIANA!! Ang tagal mo naman?" -Nakuuu po.. Si miss keycia nayun. agad akong nagayos at bumaba.. "diana, have you seen my bracelet?" -tanong niya at nasa kotse na kame..

"Hindi po Ms. Keycia.." -Agad akong sumagot at parang sobrang mahalaga sakanya ang bagay na iyon. "OmyGod! Diana, yun pa naman ang pinakaingat ingatan ko."-Sabe niya at napasandal nalang sa lungkot.

"Eh? Miss Keycia? Siguro po regalo po sainyo yun ng boyfriend nyo noh?" -agad akong nagulat sa mga salitang binanggit ko. baket ko sinabe un? -^-

"Ah. Yeah. Pano mo nalaman?" -Omygulayyyyyyy! Anong sasabihin ko ngayon? "Ah-eh? Syempre naman po Miss Keycia, sa ganda nyong yan imposibleng wala kayong nobyo." -Ngumiti nalang ako ng peke para di niya halatang kinakabahan ako.

"Hmm. If that's the case. I think we should go now." -At ayun pinaandar na ni Manong Jay ang kotse.

-//MALL//-

Keycia's POV

-Salamat naman at mabilis kameng nakapunta dito. Kahet halos araw-araw ay narito ako. Hindi ako magsasawa basta ba makita ko lang at mapuntahan ang ineendorsong shop ni hubby. Yes, hubby. But, he's only my boyfriend. Mas matanda ako sakanya. But, the hell I care? It's just a number. Ang mahalaga naman ay mahal ninyo ang isa't-isa at kaya niyong patunayan sa lahat na mali ang tingin nila.

-Hindi pa kilala siya kilala ni Diana. Lagi kaseng nasa bahay lang sa Diana. Wala siyang social life. Ang alam niya lang ay tungkol sa mga gawaing bahay. Pero alam ko, gusto niya ring hanapin ang sarili niya. Parang ako. Hindi ko kase maintindihan ang sarili ko. Katulad kagabi, nag-away kame ng mga kaibigan ko. Ng dahil lang sa napakaliit na bagay. Pero akalain niyo yon? Sinisiraan pala nila ako.

-Okay, back to the story.
"Diana, hmm. Na-experience mo na bang masiraan ng mga kaibigan mo?" -Halata naman gulat ang mukha niya ng tanungin ko siya sa bagay na iyon. "Ahhh--Hindi papo Miss Keycia. Pero po pwede ko kayog matulungan. Sabihin niyo lang po." -At pagtapos ng pagsabi niya non. Ngumiti siya at bigla namang nagkaron ako ng pag-asa na matutulungan niya ako.

-Umupo muna kame sa bench . "Hmmm. Ang sakit pala. Yung tipong... Sinasaksak ka patalikod. Kung ano lang ang nakikita nila, yun din ang lumalabas sa bibig nila." -Ipinangako kog hindi ako iiyak. Sa bahay nalang . Nakakahiya kung dito pako magdradrama.

"Alam niyo po, may 2 kayong pagpipilian. Isa, ang pakinggan lahat ng sinasabe nila sayo at masaktan ng paulit ulit. Pangalawa, hayaan niyo silang mapagod nang kadadakdak sa mga maling bgay na tungkol sainyo. Pero nasainyo po yan kung magiging bato ka sa mga nararamdaman mo." - nagulat ako sa mga binitawan niyang salita. Tama siya, nagpapakabato ako kase ayaw ko ng gulo.

-Tumingin ako kay Diana at yun nakangiti siya saken. Ngayon ko lang siya nakausap ng ganito. Kaya pala halos lahat ng ngiging bisita ko ay masayang umuuwi.

"Tara na nga, Diana. Punta tayo sa Department Store." -Ngumiti nalang siya at naglakad na kame papunta sa Department Store.

A/N: omooo! Tagal kong di nagupdate. Mamaya ko i-u-update yung Chapter 2. Salamat sa mga readers. :)))