3 χρόνια μετά
*****************************
Άλεξ POV
Ανοίγω με τα κλειδιά μου και μπαίνω στο σπιτι.
Έχω να δω την Μάρα από το πρωί και δεν μιλήσαμε καθόλου.
Μου έλειψε.
Μολις μπαινω στο σπίτι το θέαμα που αντικρίζω δεν μου αρέσει καθόλου!
Η Μαρα μαζί με την Μελίνα καθοντε στις σκάλες.
Το θέμα είναι ότι η Μάρα κλαει,κλαιει πολύ!
Πάω γρήγορα κοντά τους και γονατίζω μπροστα στην Μάρα.
"Τι είναι μωρό μου?Γιατί κλαίς?"ρωτάω ανυσηχα και σκουπίζω τα δάκρυα της.
Δεν με κοιτάει καν.Αποφευγει κάθε οπτική επαφή μαζί μου.
"Τι έγινε?"ρωτάω λίγο πιο εκνευρισμένος από πριν αφού η Μάρα δεν σταματάει να κλαίει και ανυσηχω.
Καμιά δεν μιλάει.
"Είπα κάτι γαμωτο,τι έχει γίνει?"φωνάζω
Η Μάρα τινάζετε από τον δυνατο τόνο της φωνής μου αλλά σφυγγω τα χέρια μου γύρω της κάνοντας την να ηρεμήσει.
Γύρισα το βλέμμα μου στην Μελίνα.
"Καλύτερα να σου πει η ίδια"είπε και αμέσως μετά έφυγε από το σπίτι αφήνοντάς μας μόνους.
Έκατσα στις σκάλες δίπλα στην Μάρα και την αγκάλιασα.
"Σσσσς,μην κλαίς άλλο μωρό μου,απλά πες μου τι έγινε"
"Πραγματικά Άλεξ δεν θέλεις να μάθεις!"είπε μέσα από τους λυγμούς της.
"Άκου Μάρα"την γύρισα προς το μέρος μου και επιτελους με κοίταξε.
"Σ'αγαπω όσο τίποτα άλλο και ότι και να έγινε μπορείς να μου το πεις και θα το περάσουμε μαζί μωρό μου"έπιασα το χέρι της
"Εκτός αν είναι να με χωρίσεις..τοτε δεν χρειάζετε να μου το πεις γιατί δεν πρόκειται να σε αφήσω ποτέ να φύγεις."της χαμογέλασα και την άκουσα να χαζογελαει
"Δεν θα με ξεφορτωθείς ποτέ!"λέει και βάζει το κεφάλι της στον ώμο μου
"Πες μου μωρό μου,γιατί πριν έκλαιγες?"
"Γιατί Άλεξ.."κάνει μια παύση και σηκωνετε από πάνω μου για να με κοιτάει
"Είμαι έγκυος"ανακοινωνει μετά από λίγο
Η κοιλιά μου γίνετε κομπος.
Έγκυος?Μα πως?
Πάντα πρόσεχα μαζι της γαμωτο!
