let me love you goodbye ls

7.

Louis Pov.

'Louis, wat je deed was fout en dat weet je.'

Ik knik langzaam.
'Ik heb je al gestraft, maar je moet weten dat je dat nooit meer mag doen.'

Ik knik alweer langzaam.
'Waarom mag ik niet weg, daddy?'
Vraag ik zachtjes.

'Omdat je van mij bent. Alleen van mij.
Van niemand anders.' Mompelt Harry
Hij komt naast me zitten en kijkt naar het fotolijstje die ik net in mijn handen had. Hij pakt het op en kijkt wie erop staat. Het zijn mijn ouders.
De foto is genomen voordat ik leefde.
Ik heb ze nooit echt gekend, want ze hebben me al snel in het tehuis gestopt.

Ik begin hevig te ademen. Ik wil niet dat hij dit van mij afneemt. Dit is het enige wat ik nog van ze heb. Als ik naar de foto kijk komen er alleen maar gedachtes op van vroeger. Zonder die foto ben ik bang dat ik de gedachtes ga vergeten. En dat wil ik niet. Vroeger was alles nog goed.
Toen was er nog rust en vrede.
Toen had ik nog geen angst en drukte.

'Louis, rustig blijven ademen.' Zegt Harry.

'D-Dat is van m-mij.' Stotter ik.
Ik wijs met een trillerige vinger het fotolijstje aan.

'Nu gaan we het delen. We gaan ons leven samen delen, want jij bent mijn leven vanaf nu.' Zegt Harry.

'N-NEE! JE MAG ALLES VAN MIJ AFNEMEN BEHALVE DIT!!' Schreeuw ik.

Ik zie dat Harry schrikt van mijn reactie. Maar zijn schrik trekt al snel weg. Hij rukt het fotolijstje uit mijn handen en staat op. Hij wil weg lopen, maar ik ga snel voor hem staan.

'Please, Daddy. Neem dit niet van mij af.' Smeek ik. Ik zie Harry twijfelen, maar hij drukt me toch aan de kant.

'Ik heb geen keus..' Mompelt hij en hij loopt door naar boven.

Ik sta versteent in de woonkamer.
Als het me echt doordringt dat ik mijn fotolijstje kwijt ben, zak ik door mijn knieën. Ik begin te huilen en te schreewen.

Ik ben mijn fotolijstje voorgoed kwijt.
Het enige voorwerp die me nog vrolijk kan maken. Het enige voorwerp dat me nog hoop geeft op een beter leven, ben ik kwijt..

Vergeet niet te stemmen en reageer op dit hoofdstuk.

Wat vind je ervan? Xxxxxxxxx