Facilement

48

Perspectief Mounir:

Ik liep me huis binnen en sloot de deur. Ik hoorde Senna in een babystemmetje praten. Ik liep de woonkamer binnen en gelijk was het stil.

Ik nam plaats op de bank en keek naar Damine. "Hoe gaat het met je moeder" "Ja goed" . Het was even stil totdat ik begon "Over die vakantie he. Me moeder wilt op Damine passen zodat wij alleen kunnen gaan"

"No way! Het is niet dat ik je moeder niet vertrouw ofzo verre van dat, maar ik kan niet zonder Damine" "Ewa we kunnen maar 10 dagen weg blijven. of weekje als je dat wilt"

"Ik denk er over na". Ik knikte en pakte Damine. Senna liep naar boven en ik speelde wat met Damine.

Perspectief Senna:

Ik pakte me telefoon en scrolde wat door Facebook. Ik zag een reclame langs komen over een vliegticket naar Ibiza.

Ik wil graag op vakantie, maar niet zonder Damine. En we kunnen hem ook niet mee nemen hij is nog te jong.

Ik sloot me telefoon en ging goed liggen. Ik moet hier nog even goed over nadenken.

..........

Ik werd wakker door een huilende baby. Ik keek op de klok en zag dat het tijd was om het te voeden. Net dat ik wou opstaan hoorde ik geen gehuil meer.

De deur ging open en Mounir kwam binnen met Damine. "Ga jij maar slapen ik geef hem flesje".

Ik ging weer goed liggen en viel even later in slaap.

..........

Ik heb het nu niet meer zo druk met school enz dus ik zal proberen om weer elke dag te schrijven want dat was best lang geleden. Ik hoop dat ik dit boek af krijg voor de Zomervakantie. Dan kan ik jullie voorstellen aan mijn nieuw boek dat al klaar staat!!

Tot nu toe vind ik 'uitgehuwelijk' mijn leukste boek die ik heb geschreven. Door mijn eerste boek heb ik veel geleerd. En ik weet dat daarin veel foutjes zijn gemaakt qua spelling, maar ik heb het wel geschreven met plezier en ben er daar tot de dag van vandaag nog steeds blij mee.

Ik heb altijd al schrijven leuk gevonden. Vroeger schreef ik altijd korte verhaaltjes op papier en liet mijn moeder het dan altijd lezen of familieleden. Ik maakte dus elke dag een verhaaltje. Ongeveer een jaar later stopte ik ermee.

Toen ik naar de middelbare ging besloot ik om mijn gevoelens op een blaadje te schrijven. Die tijd was voor mij een moeilijke tijd. Ik was toen erg eigenwijs enz en dat had een gevolg van ruzie thuis. Ik maakte gewoon veel fouten in het leven waar ik van heb geleerd.

Toen ik twee jaar geleden Wattpad zag in mijn Appstore als aanbevolen, zag ik dat je er boeken op kon lezen. Ik heb het meteen gedownload en een account aangemaakt. Ik leesde dus eerst boeken en na een half jaar ongeveer besloot ik om zelf een boek te schrijven.

Toen ik met het eerste deel begon schaamde ik me zo erg. Ook al kende niemand me op wattpad, het was gewoon zo raar. Ik twijfelde daarvoor om het te publiceren, omdat ik bang was om uit gelachen te worden. Ik had dat gevoel zo erg. Bang om uitgelachen te worden omdat ik niet schreef op een 'perfecte manier'.

Ik heb hiervan zoveel geleerd. Niemand is perfect en niemand kan het perfect doen. Dus wees niet bang om uit gelachen te worden want geen enkel persoon is perfect. Als jij iets wilt doen waar jij gewoon helemaal achter staat, met een goed gevoel (en het ook halal is), dan moet je het zeker doen. Laat niemand maar dan ook niemand tussen jou en je gevoel komen. Het zou zo je droom, carrière kunnen verpesten. En het hoeft niet persee met schrijven te maken. Het kan ook gewoon over een opleiding gaan of kleding bijvoorbeeld.Als jij je er goed bij voelt dan moet je het zeker doen.

Je moet mensen niet volgen op hun advies. De meeste mensen rondom je willen gewoon dat jij het niet maakt. Ze willen dat zij het maken en beter worden dan jij.

En dat kan je zo merken aan hun. Let goed op wie er real met je is. Mensen kunnen zo scheinheilig zijn.

Vertrouw dan ook niemand. Niemand hier is te vertrouwen. Niemand hier brengt je het paradijs binnen. Niemand hier gaat je helpen in de toekomst. Zodra je getrouwd bent heb je een eigen leventje. Je hebt een man waar je voor moet zorgen en later kinderen Ins Sha Allah. Je moeder staat dan echt niet in huis om je te helpen met iets. Of naast je op werk om je te pushen. Geen enkele persoon loopt met je de trap op richting het paradijs.

Als jij je doelen wilt halen moet je er zelf voor werken. En soms is dat even hard werken maar je zult er dan uiteindelijk toch komen.

Geef nooit op!

@ssoumss

Dit moest ik gewoon even kwijt. En dit is een heeeeeeel kort deeltje over het verhaal zegmaar, maar zoals ik al zei ik ga het weer oppakken Ins Sha Allah!