Lamia University

Chapter 2

Chapter 2: Decision

Astrid's PoV

"Hindi ka na ba titigil Astrid ?!" Sigaw nanaman ni mama. Umupo lang ako ng padabog. She cant do anything anyway I like racing so I won't stop it.

"Buti nalang at napaamin ko si Dyson kung nasaan ka. Astrid naman alam kong tahimik na ang buhay natin dahil wala na tayong nakikitang bampira pero paan kung may nakasalubong ka, baka pinaglalamayan kana ngayon ay hindi ka dapat nagpapakakomportable kasama ang mga tao dahil nasa paligid lang ang mga werewolf hunters at baka mahuli ka. Ilang beses ba kita kailangan pagsabihan ?!" Ok that's a pretty long speech. I just stare blankly in the jade vase that is in the table infront of me.

I am not an ordinary girl who loves racing and disgracing my family. I'm a royal blooded werewolf you already know what a werewolf is, and yes we are real not a fiction and I'm one of them sort of. Don't overthink ok modern na ngayon we don't harm people's na unless it's necessary like self defense and of course we don't eat people like duh. Nag aaral din kami like the normal kids but when we are in a school together with humans hindi kami nakikipag interact sakanila dahil kahit na ang alam nila ay isa lamang kaming urban legend alam nila ang mga kaya naming gawin. Simula nung nagkaroon ng war between werewolf and vampire a  pretty long time ago ay natakot na sila saamin kaya  mapanganib din ang  mga tao para saamin dahil once na malaman nila na werewolf sila ay may tendency na mag freak out sila at matunugan ng werewolf hunters. Alam ko kasi nangyare na yun noon at di lang werewolf hunters ang nakatunog maging ang vampires. Dahil ang nasa utak lang nila ay ubusin ang lahi namin. Ok this is taking too long back with what my mother is saying.

"Bakit di mo gayahin ang ate Nixie mo, nagsisikap sya para may patunguhan ang buhay nya!" Sabi ni mama.

"There you go again, you're compairing me and ate Nixie.! Magkaiba kami ng ugali and when I say magkaiba, talagang magkaiba. She's your perfect daughter para sainyo sya ang magaling tapos ako patapon na lang ang buhay! Ganon naman yun eh. She's the good girl and I am not, and oh by the way buti naisip mo na tawagan si Dyson para alamin kung asan ako. Kasi akala ko yung 'perfect' daughter mo nanaman ang bukambibig mo kaya nakalimutan mo na---" di ko na naituloy ang sasabihin ko dahil nasampal na ako ni mama. Fuck! Masakit yun ah.

"At kailan kapa natutong sumagot saakin ng ganyan Astrid Kate, dalawa ko kayong anak wala akong pinapanigan sainyo pero tandaan mo Astrid hindi kita pinalaki para sigawan ako!" Pasigaw na sabi nya saakin. Geez kailangan ba nyang isigaw. Napansin kong kumalma yung mukha nya nung dumako yung tingin nya sa nasampal na parte ng mukha ko akma nya akong hahawakan pero umiwas ako. Umiling muna ako bago tumakbo palabas.

"Astrid! Astrid! Bumalik ka rito!" Dinig ko pang sigaw nya pero di ko na pinansin sumakay na ako sa sports car ko at pinaharurot yun.

"Damn it!" Bulong ko. Gabi na kaya wala na masyadong sasakyan pupunta nalang ako kila Dyson muna.

Nagdoorbell ako at si Dyson mismo ang nagbukas.

"Astrid gabi na ah. Napasugod ka----" di ko na pinatapos at pinasakay ko na agad sya sa sasakyan ko ay nagdrive na papunta sa specials spot namin sa may cliff hindi naman na sya nagsalita habang nasa byahe dahil alam na nya ang dahilan.

Ng makarating kami ay umupo ako aa damuhan ay tumabi naman sya saakin.

"Bakit ganon Dyson bakit ang unfair nila. Kita moto Dyson gawa to ng mama ko" sabi ko sakanya habang turo yung namumula ko paring pisngi.

"Hindi naman siguro sinasadya ng mama mo na saktan ka" sagot ni Dyson tumawa lang ako ng sarcastic.

"Hindi sinadya ? Tsk Damn it then" sabi ko tinignan ako ni Dyson ng masama.