Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
FiruzanFiruzan hiç ağlamadı. Öğlece baktı bir müddet Timur'un gözbebeklerine. O gece arkasını dönüp o kapıdan çıktı ve bir daha hiç anmayacaktı Timur'un adını. Cümle kapısını kapatmak için bile ardına bakmadan çekip gitti öylece. Dili söylemese de, içinden geçirdiği Neşet Ertaş'ın "Cahildim, dünyanın rengine kandım" türküsüyle çekip gidiyordu Firuzan. Attığı her adımda daha bir büyüdüğünü hissediyordu efil efil esen o temmuz gecesinin karanlığında. Yüreği soğumaya yüz tutmuştu ve artık yumruklarını sıkmıyordu. Önce ağır ağır attığı adımları uzaklaştıkça hızlanmaya başladı. Nefesi derinleşmeye başladığında artık boynu da dimdikti. Hafif dalgalı siyah saçları her adımında yaylanarak adeta ona eşlik ediyorlardı.Kim bilir, beklide gerçekten adını asla anmayacaktı onun. Sahi adı neydi? Neyse boşveeerr....
