FOREVER YOURS [Don't-Read-For-Revision-Soon]

CHAPTER 8

Bandang 4:30 ng hapon ay naka handa na lahat.

Isinuot na niya ang pinadalang semi-formal dress ni Kit para sa kanya.

"OMG! Ang pretty mo sis! I mean, mas lalo kang gumanda" sigaw ni Violy

"Eh, kaibigan kita kaya na sabi mo yan eh" kinakabahang sagot niya. "At tsaka ikaw kaya ang nag make-up sa'kin kaya syempre pupurihin mo talaga ako" dagdag pa niya.

"Enk! Wrong. Maganda ka talaga sis. Tingnan natin kung hindi matutulala si papa Kit sa'yo niyan. Ma-iinlove sa'yo yun. For sure!" kinikilig na wika ni Violy.

"Ay ewan ko sa'yo! Nay, okay na ba talaga ang hitsura ko?" tanong niya kay nanay Sandra.

"Anak, maganda ka. Okay? So, relax" nakangiting wika ni nanay Sandra.

"Hay, grabe. Kinakabahan talaga ako" wika niya sabay upo sa malapit na silya.

"Ang OA nito. Hahaha. Tingnan mo ako, di ba ang ganda-ganda ko rin?" tanong ni Violy, sabay tingin sa sarili sa malaking salamin sa bahay nila.

"Oo naman sis, maganda ka rin. Mana ka ata sa'kin" panggagaya ni Karen sa laging sinasabi ni Violy.

"Yan ang gusto ko sa'yo sis eh. Masyado kang honest" natatawang wika nito.

*beep* *beep*

Tumunog ang cellphone niya.

May nag text.

Kit: "Prinsesang pangit, I'm on my way :)"

"Naku. Naku. Pamunta na raw si Kit" natatarantang wika ni Karen.

"Hoy. Loka-loka, relax ka nga lang dyan" natatawa na namang saad ni Violy.

"Oo nga anak. Be yourself lang doon sa party. Wala ka namang ginagawang masama. Basta wala kang inaapakang tao, at pinapakita mo lang ang sarili mo" wika ni nanay Sandra.

"Okay nay. Tatandaan ko yan"  nakangiti ng saad ni Karen.

Habang naghihintay sila ni Violy kay Kit kay nagpatugtog ito ng mga love songs.

First time I laid my eyes on someone like you

I can’t forget the hour, that moment with you

Then I have realized, love is growing deep inside

I feel the beating of my heart

Pumunta muna si Karen sa kwarto upang kunin ang bag niya.

*tok* *tok*

Binuksan ni nanay Sandra ang pintuan.

Pumasok si Kit.

"Nay nasaan po si Karen?" tanong ni Kit dito.

"Nasa kwarto pa hijo, may kinuha lang" sagot ni nanay Sandra.

Paglabas ni Karen...

'Cause everyday, every night, I keep looking at the skies

And I’ll pray that someday you will wake up in my arms

And love will never end

We belong together, always and forever

Call my name and I’ll be there

Nakita nyang natulala si Kit.

May kung ano siyang nakita sa mga mata nito --paghanga, pagmamahal?

Pero imposible yun. Diba pangit siya sa paningin nito?

Spending my days and nights just thinking if you

How you make me wanna smile with the things that you do

When will I hear you say, love is coming on your way

And that you start to feel the same

Patuloy pa din ang awitin.

.....................

*Nawala na ang music*

"Aherm. Aherm. Ma istorbo ko lang po ang moment ninyo. Ahm, baka po male-late na tayo sa party sa katitigan niyong dalawa" natatawang saway ni Violy sa kanila.

Dahil sa sinabi nito ay kitang-kita niya ang pamumula ng mukha ni Kit at ramdam-ramdam din niya ang init na dumuloy patungo sa kanyang mukha.

"Ahm. Sige. Tayo na. Nay Sandra, mauna na po kami. Ihahatid ko po 'tong maganda niyong prinsesa mamaya" wika ni Kit na parang hindi matanggal ang mga mata sa kay Karen.

"Okay hijo. Enjoy, mag-ingat kayo" sagot naman ni nanay Sandra.

"We will" sabay na sagot ng tatlo.

Nasa backseat si Violy.

Si Karen ay katabi ni Kit sa driver seat.

"Ang tahimik naman" komento ni Violy.

Biglang...

'Cause everyday, every night, I keep looking at the skies

And I’ll pray that someday you will wake up in my arms

And love will never end

We belong together, always and forever

Call my name and I’ll be there

'Cause everyday, every night, I keep looking at the skies

And I’ll pray that someday you will wake up in my arms

'Cause everyday, every night, I keep looking at the skies

And I’ll pray that someday you will wake up in my arms

And love will never end

We belong together, always and forever

Call my name and I’ll be there

Pause lang pala ang ginawa ni Violy kanina.

Mas lalo silang natahimik pagkatapos.

Parang nangangapa sa dilim.

Parang parehong natatameme.

"Hoy! Magsalita naman kayong dalawa" untag ni Violy.

"Ahm, congrats nga pala Dams. Graduate ka na" nakangiting wika ni Karen kay Kit.

Pag tingin niya sa rearview mirror kay nakangiti si Violy; tila nanunukso.

Ramdam na ramdam niya ang pag-iinit ng kanyang mukha.

"Congrats din, my princess" nakangiting wika ni Kit.

Ang lakas lakas ng tibok ng puso niya sa narinig.

"Uuuyy. Akala ko ba 'pangit' Kit?" buska ni Violy dito, na dahilan upang mas mag-init ang pisngi niya.

"Well, I think dapat ko na talagang ipakita ang tunay kong nararamdaman simula ngayon di ba?" nagniningning ang mga mata na sagot nito.

Napa-isip siya. Ano bang pinagsasabi nito? Anong ang dapat na ipapakita nito? Hindi pa rin tumigil sa pag tibok ng mabilis ng puso niya. Ayaw niyang umasa, baka maging assuming pa siya.

Para siyang kinakabahan na na-eexcite. Ano ba ito. OMG!