Zombi İstilası

7.Bölüm

(Asya)- Ateş etme zombi değil sadece vuruldu !!!

(Asker)- Bu imkansız sırtında 6 delik var kimse bu deliklerle yaşamaz.

Yerden hafif doğruldum ama asker silahını bana doğrulttu.

(Ben)- Biliyorum kulağa tuhaf geliyor ama bünyem dayanıklıdır......

(Asker)- Kalk ayağa benimle geliyorsunuz.

(Asya)- Bizi nereye götüreceksiniz ?

(Asker)- Soru sormayın gidince görürsünüz.

     Yerden kalktım asker bizi dışarı götürüyordu Asya beni durdurdu. Şaşkın bir şekilde bakıyorlardı sırtımda sanki bir diken batmış şu an çıkıyor gibi bir his vardı. Yere mermiler düşmeye başladı tam 6 mermi çıkmıştı sırtımdan asker korku ile silahını bana doğrulttu.

(Asker)- Sen nesin böyle ?

(Ben)- Bak bende bilmiyorum ne olduğunu ama emin ol daha büyük sorunlarımız var virüs mutasyon geçirmiş olabilir az önce sağlıklı insanlar zombiye dönüştü .......

(Asker)- Kes sesini ve yürümeye devam et !!

(Ben)- Tamam tamam yürüyorum.....

     Hastaneden dışarı çıktık ama dışarısı içeriden de beterdi etrafta canlı cansız askerler siviller yatıyordu ve zombiler bu insanları yiyordu. Asker arabaya doğru yaklaştı şoför koltuğunda ki adamda zombiye dönüşmüştü. Asker başını ellerinin arasına koyarak mırıldanmaya başladı arabanın etrafında dönüp duruyordu. Birden belinden silahını çekti tam kendine ateş edecekti ki silahı çekerek engel oldu.

(Ben)- Sakin ol buna gerek yok hala bir umut var.

(Asker)- Ne umudu görmüyor musun herkes ölmüş aileme ulaşamıyorum ne anlamı var yaşamanın ?

(Ben)- Seni anlıyorum bende ailemi kaybettim ama yaşamalıyız böyle kolay pes edemeyiz.

(Asya)- Mert haklı bu kadar kolay vazgeçmemelisin.

(Asker)- Anlamıyorsunuz galiba yaşamak istemiyorum!!!!

      Asker slahını tekrar başına dayadı ateş etmeden önce engel oldu silahla vurup bayılttım. Şu an şoktaydı eminim daha sonra normale dönerdi askeri bırakıp arabay doğru yürümeye başladım.

(Asya)- Onu burada mı bırakacağız ?

(Ben)- Kendi başına kurtulur buradan.

(Asya)- Saçmalama Mert burada kalırsa bu yaratıklardan biri onu öldürür.

(Ben)- Tamam peki yanımıza alalım o zaman uyandığı zaman ne istiyorsa onu yapar.

     Askeri yerden kaldırdım arabama götürdüm arka koltuğa bıraktım sesler geliyordu bir helikopter sesiydi kafamı kaldırıp baktım bir helikopter havada sallanarak uçuyordu birden hastanenin çatışına çakıldı ve patladı. Arabaya bindim ve tekrardan eve doğru yola çıktık yol sessizdi etrafta pek insan yoktu ama bir kaç sokakta bir zombiler görünüyordu. Tahmin ettiğim gibi kontrol altına almak imkansızdı çünkü herkes potansiyel bir zombiydi. 

(Ben)- Hala kırgın mısın bana Asya ? 

(Asya)- Nereden çıktı şimdi bu ?

(Ben)- Düşündüm de artık hayatımız pamuk ipliğine bağlı yani o mermilerden biri başıma gelseydi şu an ölmüş olurdum ailemden geriye sadece sen kaldın seninde bana kargın olmanı istemem.

(Asya)- Bak Mert seni seviyorum sana aşığım ama şu an bunların sırası değil dün sabah benim kardeşim öldü onu sen öldürdün artık eskisi gibi olamayız.